Inconcessus Lux Lucis opent de avond voor een best lege kleine zaal. Helaas, want de heren zetten een erg degelijke show neer. Het trio is energiek en de zanger/gitarist en bassist krijgen het weinige publiek goed mee. De black metal die de formatie speelt, bevat duidelijk thrashmetalinvloeden. Dit komt vooral naar voren tijdens de gitaarsolos. Het lijkt wel alsof de band de goedkopere productie van black metal na wil doen. De drumpartijen zijn dof en de vocalen zijn niet al te hard. Dit zorgt voor een geluid dat lijkt op een gemiddeld blackmetalalbum uit de jaren negentig. Wanneer de bassist ook meezingt, schallen de vocalen ineens door de zaal. Helaas is er steeds overlap tussen de bands in de kleine zaal (allemaal van de Sons Of Rebellion-Tour) en die in de grote zaal (van de Mayhem-tour). Hierdoor mis ik het laatste stuk van dit erg fijne optreden.
Ik ben namelijk erg benieuwd naar Gost, de vreemde eend in de bijt. De producer van dit soloproject mengt synth/darkwave met black metal, waardoor een uniek, bijna experimenteel geluid ontstaat. Het is ook hier niet druk in de zaal. Op het podium staan een synthesizer en een drumstel, maar de laatste blijkt niet door Gost gebruikt te worden. De zanger en bassist komen het podium op, beiden met wit geschminkte gezichten met zwarte accenten. Direct wordt Relentless Passing van het nieuwe album Valediction ingezet. De nadruk van dit concert ligt op dat album; zes van de acht gespeelde nummers komen ervanaf. De muziek die niet uit de basgitaar komt, komt van een backingtrack. Tijdens Genesee Avenue gebruikt de zanger voor het eerst de synthesizer. Zo nu en dan staat hij daar zingend achter en dan staat hij weer midden op het podium. Het gekrijs komt erg goed over en het is duidelijk dat hij er helemaal in opgaat. De zuivere stem is een stuk zwakker en bij vlagen niet helemaal zuiver. Het publiek kijkt met wisselende reacties naar dit bijzondere optreden. Sommigen staan met verbazing te kijken, maar dansen uiteindelijk een beetje mee. Anderen hebben het na een paar nummers wel gezien en vertrekken. Gost geeft een energiek en duister optreden dat niet onderdoet voor de andere bands deze avond. Het is alleen vervelend dat het optreden uitloopt, waardoor de volgende band ook later moet beginnen.
De Australirs van Nocturnal Graves staan als eerste band voor een volle zaal te spelen. De blackened death metal met duidelijke thrashinvloeden slaat goed aan en veel mensen staan te headbangen. De zanger verkondigt dat er een nieuw album uit is: Titan. Ook vraagt hij of het publiek hem helpt om alles wat zwak is te vernietigen. Een van de gitaristen neemt het grootste deel van de zang op zich, maar ook de bassist verzorgt vocalen. Het publiek lijkt zich goed te vermaken, al stroomt de zaal richting het einde leeg naar aanloop van Gaahls Wyrd.
Gaahls Wyrd presenteert het nieuwe album Gastir Ghosts Invited en speelt daarnaast nummers van Gaahls vorige bands. Een voor een lopen de bandleden het podium op terwijl de intro van Ek Erilar klinkt. Als laatste komt de legende zelf langzaam het podium oplopen, waarna hij het publiek berustend aanstaart. Tijdens het optreden loopt Gaahl rond en accentueert hij zijn zang met hand- en armbewegingen. From The Spear volgt. De aanwezigen staan gecaptiveerd naar de band te kijken. Voorin wordt wat geheadbangd en mensen reiken hun armen uit naar de band. Vooral Gaahl en bassist Eld zoeken veel contact met het publiek. Gaahl schudt tijdens het optreden veel handen, terwijl Eld vooral zijn vuist op de vuisten van toeschouwers drukt. Zo nu en dan wordt de stilte tussen nummers onderbroken door een toeschouwer die iets in de trant van Satan of moshpit schreeuwt. Noch band noch publiek lijkt dit te deren en de sfeer blijft er goed inzitten. Vijf nummers van het nieuwe album komen langs en verder worden nummers van Gorgoroth en Trelldom gecoverd. Er wordt veel meegezongen, maar de meeste aanwezigen lijken zich vredig onder te dompelen in de intense sfeer die Gaahl en zijn kompanen neer weten te zetten. Na Exit Through Carved Stones is het concert voorbij. De band schudt de handen van de voorste fans, terwijl de nog steeds volle zaal leegstroomt.
Desondanks is het ook erg druk bij Dead Congregation. De Grieken maken redelijk rechttoe rechtaan death metal. Vooraan staan fans te headbangen, terwijl de rest van de aanwezigen passief toekijkt. De death metal is dan ook niet heel bijzonder en het is al de vijfde band van de avond. Er is veel verloop, maar de zaal wordt niet echt leger. De zanger zegt dat de band ver teruggaat in de tijd en dat de heren het eerste nummer gaan spelen dat ze ooit hebben geschreven: Vomitchrist. Net als bij de vorige bands in deze zaal draait de rookmachine overuren, waardoor de drummer amper te zien is.
En dan is het tijd voor de grote headliner van de avond: Mayhem. De blikvanger op het podium is de enorme drumkit, waarbij de bekkens en cymbals aan een stellage, die om het drumstel is gebouwd, hangen. De heren openen de set met Falsified And Hated, van het nieuwe album Daemon. Zanger Attila Csihar is de grote blikvanger. Hij heeft een soort kleed aan, met orthodoxe tabberds om zijn nek. Zijn gezicht is geschminkt met corpsepaint en bovenop zijn hoofd zijn twee hoorntjes geplakt. De rest van de band is gewoon in broek en zwart shirt gekleed. De microfoon weigert dienst, waardoor Attilas stem veel wegvalt. Hij heeft even twee microfoons in zijn hand en sleutelt er soms zelf aan. Het probleem wordt opgelost, maar komt meerdere keren terug in het concert. Verder gaat de band er erg goed mee om en blijft doorspelen. Atilla loopt theatraal over het podium, met een orthodox kruis van beenderen. Bassist Necrobutcher is ook erg actief en zoekt veel contact met het publiek. Vooraan staan de fans actief mee te doen en te bewegen. Verder staan mensen rustig te kijken. Aan sommigen is te zien dat ze de over-de-top-aankleding van Attila niet echt serieus kunnen nemen, terwijl anderen het juist wel leuk lijken te vinden.
De nadruk van het eerste deel van de set ligt uiteraard vooral op het nieuwe album, maar ook oudere nummers komen langs, zoals A Bloodsword And A Colder Sun, Pt 2 en Dark Night Of The Soul. Na Invoke The Oath vertrekt de band even van het podium, om even later terug te komen in pijen. De banner, waar eerst de albumcover van Daemon op prijkte, is vervangen door n met de vier hoofden van De Mysteriis Dom Sathanas. Van dit klassieke album speelt de band vier nummers. De fans voorin vinden dit duidelijk geweldig en ook meer naar achteren is meer beweging te zien. Atilla loopt rond met een strop en de rest van de band staat stil te spelen. Na het titelnummer is het alweer tijd voor de encore. Weer verandert de banner. Nu hangt er een rood doek met het bandlogo er enorm op. Dit verwijst duidelijk naar Deathcrush. Met dat nummer begint de toegift dan ook, gevolgd door Chainsaw Gutsfuck. De band is weer in normale kledij. Necrobutcher heeft zijn shirt uitgetrokken en stampt over het podium. Attila heeft zijn corpsepaint verwijderd en heeft een agressievere uitstraling gekregen. De fans voorin gaan helemaal los, terwijl achterin steeds meer mensen het voor gezien houden. Na Pure Fucking Armageddon is het klaar. Mayhem heeft ondanks de technische problemen een geslaagd concert neergezet, waar fans duidelijk van hebben genoten. Hoewel het klassieke materiaal op meer bijval kon rekenen, was het duidelijk dat het nieuwe materiaal ook in goede aarde valt bij fans.
En dan is het alweer tijd voor de laatste band. Destryer 666 begint in een halfvolle zaal. Zanger/gitarist en bandleider K.K. Warslut staat met ontbloot bovenlijf op het podium, waardoor zijn imponerende tatoeages te zien zijn. Aan de microfoonstands hangen ram- en geitenschedels. Vooral achterin de zaal is het leeg. Vooraan staat het vol met fans die meezingen en headbangen. Na I Am The Wargod (Ode To The Battle Slain) stroomt de zaal ineens vol. Het optreden van Mayhem is afgelopen. De bandleden zijn erg actief en lopen continu rond. Ze maken veel contact met het publiek en de sfeer is goed. K.K. draagt Hounds At Ya Back op aan alle outlaws. Het daaropvolgende Sons Of Perdition wordt gezongen door de andere guitarist, R.C. Hij neemt ook de hogere, zuivere vocalen voor zijn rekening. Lone Wolf Winter wordt aangekondigd als laatste nummer. Wanneer de band wegloopt, loopt ook de zaal snel leeg. Maar uiteraard komen de Australirs terug voor een toegift, die start met Satanic Speed Metal. Het publiek gaat uit zijn dak en ook de bandleden hebben het duidelijk naar hun zin. Afgesloten wordt met de gebruikelijke Motrhead-cover Iron Fist.
Murw van al het muzikale geweld lopen de aanwezigen de herfstkou weer in. Het was een geslaagde avond black metal, waarin oudgedienden het podium deelden met relatieve nieuwkomers. Het is erg leuk dat het Doornroosje is gelukt deze twee tours samen te voegen en het zo geslaagd neer te zetten. De overlap was soms een beetje vervelend, maar daar is met zeven bands op n avond ook weinig aan te doen. Enkel lof dus voor de organisatie en de artiesten. Nu is het hopen dat er snel weer zon puike schare bands naar Nederland af mag zakken.
Setlist Mayhem:
1. Falsified And Hated
2. To Daimonion
3. Dark Night Of The Soul
4. A Bloodsword And A Colder Sun, Pt 2
5. Bad Blood
6. Malum
7. Symbols Of The Bloodswords
8. Invoke The Oath
9. Freezing Moon
10. Pagan Fears
11. Life Eternal
12. De Mysteriis Dom Sathanas
Toegift:
13. Deathcrush
14. Chainsaw Gutsfuck
15. Ancient Skin
16. Carnage
17. Pure Fucking Armageddon
Setlist Destryer 666:
1. Wildfire
2. A Breed Apart
3. Call Of The Wild
4. Traitor
5. I Am The Wargod (Ode To The Battle Slain)
6. Hounds At Ya Back
7. Sons Of Perdition
8. Trialed By Fire
9. Lone Wolf Winter
10. Black City Black Fire
Toegift:
11. Satanic Speed Metal
12. Iron Fist (Motrhead-cover)
Setlist Dead Congregation:
1. Martyrdoom
2. Quintessence Maligned
3. Morbid Paroxysm
4. Winds Bane
5. Immaculate Poison
6. Hostis Humani Generis
7. Vomitchrist
8. Only Ashes Remain
9. Promulgation Of The Fall
10. Serpentskin
Setlist Gost:
1. Relentless Passing
2. Wrapped In Wax
3. Genessee Avenue
4. Timeless Turmoil
5. Ligature Marks
6. Garruth
7. Push
8. Severance
Setlist Inconcessus Lux Lucis:
1. The Crowning Quietus
2. Witch Of The Forge
3. I Am The Crooked Blade
4. Fever Upon The Firmament
5. Corona
