De concertlocatie in de metropool van het Noorden is legendarisch. In het verleden speelden hier onder meer Nirvana, U2, The Cure, Slayer, Joy Division en Beck. De namen van de winnaars van de jaarlijkse poll prijken in de grote zaal, waaronder Godspeed You! Black Emperor, Henry Rollins, Prong, Omar A. Rodrguez-Lpez (ex-The Mars Volta) en recentelijk IDLES. De gezellige ruimte ademt muziek. Terwijl Downstage de garagepunkers van Beerbottle Chopsticks er een wilde bende van maken, staat in de grote zaal GOLD op het podium. Zon zeventig genteresseerden zijn vanavond naar de Martinistad gereisd, enkelen gehesen in een t-shirt van de band. Ze staan verspreid door de zaal in afwachting van wat komen gaat.
Er is geen voorprogramma vanavond, dus even na 22.00 uur klinkt als intro de befaamde toespraak van Sinead 'O Connor in Madison Square Garden (1992) en betreden de bandleden onder bescheiden applaus het podium. Het is vooral afwachten hoe de nieuwe songs live klinken, welke oude er nog op de setlist zijn blijven staan en of de presentatie is veranderd ten opzichte van bijvoorbeeld het optreden in Leeuwarden van twee jaar geleden.
Welnu, vanaf de eerste tonen van Wide-Eyed is er geen twijfel mogelijk. Zoals reeds in de intro aangegeven, is het de intensiteit die de nieuwe tracks op een hoger niveau brengt. Daarbij is vooral het uitstekende drumwerk van Igor Wouters goed uitgelicht. Ook in de presentatie komt de felheid terug. Gitaristen Thomas Sciarone, Kamiel Top (aan weerszijden van zangeres Milena Eva) en Jaka Bolič (achter Kamiel) staan hevig te headbangen en slaan de snaren vurig aan. De dames daarentegen vormen een sterk contrast. De op 6 april tot de vaste line-up toegetreden bassiste Leyla Overdulve staat achter Milena solide haar partijen te spelen en Milena intrigeert met haar blik, handbewegingen en het accentueren van de ritmiek. Ze begint het optreden in een jas, maar ontdoet zich daar na een drietal nummers van en na de volgende track gaan ook de mouwen af. Even later varieert ze verschillende keren nog van outfit en ze eindigt met de jas aan.
Niet alleen de presentatie maakt indruk, maar ook de uitvoering van de songs. Milena is uitstekend bij stem. Ze zingt zuiver en ze varieert goed tussen ingetogen en krachtige zang. Haar vocalen staan bovendien goed in de mix. Datzelfde geldt voor de ritmesectie. De leadgitaarpartijen staan evenwel niet altijd even sterk in de totaalsound. Die hadden wat sterker uitgelicht mogen worden in het geval van het prachtige einde van Taken By Storm, zoals op het album wl gebeurt. Op de rustigere momenten hoor je ze vanavond wel heel goed. Zo komt de gelaagdheid van He Is Not er goed uit en is de opbouw van O.D.I.R. prachtig.
Van Why Arent You Laughing? komen maar liefst negen van de elf composities aan bod. Daarvan zijn Wide-Eyed, He Is Not, Please Tell Me Youre Not The Future en het titelnummer de hoogtepunten. Van Mounting Into Bitterness komt vooral de samenzang halverwege uitstekend uit de verf en van Till Death Do Us Part het emotionele begin. Met het gave trio Summer Thunder (van Optimist), Old Habits (van No Image) en I Do My Own Stunts komen er achter elkaar drie oude krakers aan bod. Later in de set worden You Too Must Die en O.D.I.R. gespeeld.
Dat het optreden met Truly, Truly Disappointed eindigt, is evenwel niet het best mogelijke scenario. De concertavond duurt namelijk nog geen zeventig minuten en smaakt beslist naar meer. Laat dat het enige punt van kritiek zijn op een verder overtuigende show, waarin de songs van het nieuwe album live nog beter in hun kracht komen te staan dankzij de intensiteit en de intrigerende performance. Met een eerbiedwaardige buiging dankt Milena het publiek en is ze even later bij de merchandise stand om samen met de andere bandleden te signeren en bij te praten met fans en genteresseerden.
Setlist:
1. Wide-Eyed
2. He Is Not
3. Things I Wish I Never Knew
4. Summer Thunder
5. Old Habits
6. I Do My Own Stunts
7. Taken By Storm
8. Please Tell Me You're Not The Future
9. You Too Must Die
10. Why Arent You Laughing?
11. O.D.I.R.
12. Till Death Do Us Part
13. Mounting Into Bitterness
14. Truly, Truly Disappointed
Met dank aan Richard Postma van Dramastrophic Photography voor de foto's.
