Het Amerikaanse Dark Sky Choir opent het feest. Het is aanvankelijk nog niet druk binnen en frontman Brian Allen (ex-Vicious Rumors) kijkt dan ook naar de binnenplaats waar meerdere bezoekers zich nog bevinden, zo van “Komen jullie nog”? Het is nog aangenaam buiten, maar al snel vult het concertgedeelte van het pand zich met geïnteresseerden die benieuwd zijn hoe de in 2016 opgerichte groep uit New Jersey het ervan afbrengt. Het gaat een stuk beter dan vorige week op Stonehenge, waar de mix van klassieke metal en thrash metal tussen de brutal deathmetalbands aan weinigen besteed was. Het kwartet maakt vandaag een gepassioneerde indruk met zijn composities die geïnspireerd zijn door onder meer Alice Cooper, Metallica, Mötley Crüe en Queensrÿche. Ze komen heel ruig uit de boxen. Misery en Static Death springen erbovenuit, alsmede de drumsolo van Jordan Cannata, die als Animal achter zijn drumstel zit. Met één voet stampend op de high-hat en trucjes met stokjes vermaakt hij het publiek. Even later doet Ira Black (onder andere ex-Heathen, ex-Lizzy Borden, ex-Vicious Rumors, ex-I Am Morbid) dat met een gitaarsolo. Helaas staat de zang wat zacht in de mix, zodat de overigens niet bovengemiddelde songs niet optimaal tot hun recht komen, maar het enthousiasme van de bandleden levert de mannen van Dark Sky Choir wel sympathie op.

Vervolgens betreden de drie mannen van Diggeth het podium. Met hun stoner metal zijn ze vanavond de vreemde eend in de bijt, maar ze starten voortvarend met het zwaar rockende Spaceship Earth en Let The Ancient Ones Sleep. Het geluid staat zeer goed afgesteld en de heren uit Dinxperloo zitten direct lekker in de set. Het ene nummer heeft een southernrockvibe en het andere doet aan de Garage Days van Metallica denken. Soms rocken de mannen stevig à la Motörhead of groovend als Black Label Society, maar in Worship The Sun zit een aanstekelijk, melodieus refrein. Niets gaat echter boven het instrumentale Cosmic Purgatory, dat de meest onderscheidende track op de setlist is met zijn sfeervolle getokkel en vette doomriff. Verder is het songmateriaal degelijk, maar blijven verrassingen uit omdat er weinig nieuws onder de zon is. Ondanks de afwisseling heeft de set daarom de neiging voort te kabbelen. Dat ligt niet aan de uitvoering, want die blijft de gehele speeltijd goed. Wat meer risico in de songwriting zou de aandacht nog langer vasthouden.

Hoewel de meeste bezoekers voor Flotsam And Jetsam zijn gekomen, zijn er toch ook best veel geïnteresseerden voor Helstar. En dat is begrijpelijk, want de Amerikaanse band heeft toch behoorlijk wat gave albums voortgebracht en is bovendien een graag geziene gast op de podia. Dat laatste is vooral te danken aan het enthousiasme waarmee de bandleden de mix van heavy en thrash metal uitvoeren. Constant zijn ze in beweging en staan ze te headbangen. Het speelplezier straalt ervanaf. Er is bovendien veel interactie met het publiek. Op de zang van de negenenvijftigjarige James Rivera lijkt maar geen sleet te zitten. Zijn hoge uithalen zijn prima, zoals blijkt in The King Of Hell. Als een fan vooraan hem in de pauze tussen twee nummers nadoet, krijgt hij een positieve reactie: “You got a future, son”. Maar hij voegt eraan toe dat het financieel niet makkelijk is: “It’s a hard business to stay in.”

Hoewel Rivera aan het begin van de show aangeeft van elk van de albums wat te gaan spelen, gebeurt dat niet. Hij komt later dan ook terug op wat hij eerder verkondigde en zegt vooral oud materiaal ten gehore te gaan brengen, wat de meeste aanwezigen als muziek in de oren klinkt. De heren maken het zichzelf niet makkelijk en spelen behoorlijk technische nummers. Na afloop van Genius Of Insanity zucht gitarist Larry Barragán dan ook van opluchting: “That song is hard to play”. Hoewel het geluid niet optimaal is en de uitvoering niet altijd even strak, is het toch knap wat de heren brengen en blijft het definieerbaar. Daarna klinkt het overtuigende, Maiden-achtige Evil Reign, dat veel meezingers oplevert, gevolgd door het eveneens overtuigende Baptized In Blood, dat de thrashkant veel meer belicht (denk aan onder andere Metallica). Rivera verschijnt daarvoor als vampier op het podium. Slotstuk is uiteraard Run With The Pack, dat door veel bezoekers meegeschreeuwd wordt. Helstar wint fans en stelt de oudere liefhebbers tevreden.

En dan de headliner van vanavond. Flotsam And Jetsam zorgt voor een volle concertzaal vanavond. Het is mooi om te zien dat het initiatief van Gert-Jan Aaltink om een grotere naam naar zijn Cult-Art Shop te halen, zijn vruchten afwerpt. Uiteraard zijn het de oude tracks die vanavond op de meeste bijval kunnen rekenen, zoals Desecrator, Hammerhead, Dreams Of Death en I Live You Die. Overal zie je mensen headbangen, luchtgitaar spelen, maar een pit blijft uit. Dat heeft een paar oorzaken. Ten eerste maken bepaalde leden een wat plichtmatige indruk. Dat geldt overigens niet voor gitarist Michael Gilbert en bassist Michael Spencer, die zich flink inspannen om het publiek te vermaken. Steve Conley is echter minder beweeglijk. Drummer Ken Mary speelt een solide show. Zanger Eric A. Knutson is in het begin nog aardig goed bij stem, maar gedurende de show moet hij steeds harder werken om boven de instrumentatie uit te komen. Hij moet het er steeds meer uitpersen, wat de kwaliteit niet ten goede komt.

Het geluid staat overigens oorverdovend hard. Metal moet hard en krachtig uit de boxen komen, maar het té harde geluid van vanavond doet afbreuk aan het luisterplezier. Erg jammer. Want zo gaat het nooit écht los op de dansvloer. De uitvoering van de nummers is trouwens prima. Flotsam And Jetsam is beslist de strakste band van de avond en er komen veel gave nummers voorbij uit de uitgebreide discografie van de legendarische Amerikanen. Eén van de hoogtepunten wat dat betreft is She Took An Axe (over een meisje die ouders in stukjes hakte). Niets gaat echter boven No Place For Disgrace, dat veruit de meeste bijval en meezingers genereert. Vuisten gaan de lucht in en eindelijk is daar dan de pit… en er is een stagedivester/crowdsurfster die op handen gedragen wordt. Na deze klassieker is het echter voorbij en blijft het nog lang gezellig in en rond de zaal, waar binnenkort Tattoo Fest wordt georganiseerd. Het was vanavond een zeer gezellige en goed bezochte concertavond.

Setlist Flotsam And Jetsam:
1. Prisoner Of Time
2. Desecrator
3. Iron Maiden
4. Hammerhead
5. Demolition Man
6. Suffer The Masses
7. Recover
8. Smoked Out
9. Dreams Of Death
10. Seventh Seal
11. I Live You Die
12. Recover
13. She Took An Axe
14. Monkey Wrench
15. No Place For Disgrace

Setlist Helstar:
1. Burning Star
2. The King Is Dead
3. The King Of Hell
4. Pandemonium
5. Genius Of Insanity
6. Evil Reign
7. Winds Of War
8. Baptized In Blood
9. Bloodlust
10. Run With The Pack

Setlist Diggeth:
1. Spaceship Earth
2. Let The Ancient One Sleep
3. Three Gringos
4. Worship The Sun
5. Cosmic Purgatory
6. Heart Rocker
7. 21st Century Nomad
8. No Man’s Land

Setlist Dark Sky Choir:
1. I Come Alive
2. I Am The Fire
3. I See Red
4. Misery
5. Static Death

Met dank aan Robin Podde van MusicShots69 voor de foto's.