Er zijn vandaag twee supportacts meegekomen. Allereerst Egeria, dat voor zon vijftien aanwezigen begint aan zijn set. De symfonische metalband is sinds december 2013 actief en speelt een thuiswedstrijd. De groep, die zich onder meer laat inspireren door Epica, bestaat uit zangeres Nicole de Ruiter, toetsenist Max Vijgen, gitarist Maurice Schepers en bassist Joris Janssen. De positie op de drumkruk is vacant, maar dankzij Roel Steijvers (Myrkvar) kan het optreden vandaag doorgaan. Egeria heeft momenteel n ep op zijn naam staan (A Requiem Of Shadows uit 2016), maar aangezien er binnenkort een nieuwe ep verschijnt, staan daarvan ook een paar tracks op de setlist.
Het vijftal weet vooral met het nieuwe What Lies Beneath en het verhalende In The Shadows een positieve indruk te maken. Eerstgenoemde is dynamisch en bevat tempowisselingen die de aandacht erbij houden. In laatstgenoemde is het toetsenspel onderscheidend en is de folky touch verfrissend. De overige nummers kabbelen wat voort. Wat niet bijdraagt aan het luisterplezier is dat de baspartijen te hard in de mix staan en er geen organische balans zit in het geheel. Ook de zang is niet altijd even zuiver. Er zijn beslist lichtpuntjes, maar al met al is het matig wat het kwintet laat horen. Egeria is evenwel dankbaar dat het in Willemeen mag optreden en krijgt een applaus voor de moeite.
De tweede band van de avond is Treurwilg. Uw verslaggever zag de band vorig jaar optreden in Little Devil te Tilburg. Aldaar maakte de doommetalformatie een zeer positieve indruk. Ook vandaag weten vocalist/gitarist Rens van Herpt, gitarist Stef Heesakkers, bassist Colin Papen en drummer Mitchell Scheerder een sfeervolle set neer te zetten. Net als in Tilburg met behulp van een paar kaarsen, wierook en een minimale lichtshow.
Het kwartet speelt zowel nummers van het album Departure uit 2016, als de oude track Death, I Greet You en het nieuwe I, dat op het komende album zal komen te staan. De meeslepende composities komen live uitstekend tot hun recht. Binnen de neergezette sfeer is er voldoende muzikale variatie. Het kwartet beperkt zich niet tot doom, maar elementen uit de sludge, black en post-metal zijn slim verwerkt in de muur van geluid. In bepaalde fases overheerst een grimmig karakter middels dissonant versterkt getokkel, in andere juist een melancholisch gevoel dankzij de karaktervolle gitaarleads. Niet iedereen in de zaal laat zich grijpen door de Tilburgse groep, maar een specifieke groep fans is aanwezig om alleen deze band vanavond aan het werk te zien en daardoor is het gezellig druk met zon zeventig tot tachtig mensen. Treurwilg zet een headlinerwaardig en sfeervol optreden neer.
Last, but not least: Vetrar Draugurinn. Zoals reeds aangegeven presenteert de groep vandaag zijn debuutalbum Hinterlands. Een paar jaar geleden kwam de ep I al uit, maar nu is er dus de eerste langspeler. Daarop staan twee nummers van de ep, aangevuld met nieuwe tracks. Het nieuwe album komt in zijn geheel aan bod, in chronologische volgorde. Zo begint de set direct overtuigend met het titelnummer, dat wisselt tussen melancholische doom en een sneller, sterk refrein dankzij de uitstekend zingende Marjan Welman.
I Am knalt er lekker in met heavy rockende riffs, maar kan de aandacht daarna wat minder goed vasthouden. Wat wel heel goed is gedaan, is dat Heleen, de zus van Marjan, voor de tweede zanglijn zorgt. De vocalen van de twee zussen passen prima bij elkaar. De hoogtepunten op de setlist zijn dezelfde als op het album. The Wolves At Our Door en "onze meezinger" Mother Of Northern Skies doen het goed bij de toeschouwers. Ze kunnen echter niet voorkomen dat degenen die specifiek voor Treurwilg waren gekomen, besluiten huiswaarts te gaan tijdens Death Will Come For Us.
Het levert een wat legere zaal op met zo'n vijfendertig belangstellenden, maar dat zijn dan wel echt liefhebbers. Degene die eerder vertrekken, missen het emotionele rustpunt Forever Locked Within, waarvoor celliste Elianne Anemaat het podium opkomt (en haar lieftallige assistent George Oosthoek, die een kruk voor haar neerzet). Mede dankzij haar bijdrage behoort deze track tot de hoogtepunten van de set. Het geluid staat doorgaans hard afgesteld, maar wel definieerbaar. Op wat timingfoutjes hier en daar na wordt er goed gespeeld en komen de nummers ook live goed uit de verf. Daarbij valt vooral het drumwerk van Jim van de Kerkhof in positieve zin op, bijvoorbeeld tijdens Narrow Path en Wanderer, waardoor laatstgenoemde live meer impact heeft dan op het album.
De reguliere setlist eindigt zeer fraai, met prachtige samenzang van "jonge hinde" Heleen en Marjan. Daarna komt nog een toegift met Vigil van de ep en daarvoor en erna een cover. Allereerst A Stutter van lafur Arnalds (voor filmmuziekliefhebbers) en tot slot The Noose van A Perfect Circle, waarvan het tweede deel erg sterk wordt uitgevoerd. Het betekent het einde van een goed optreden van een sympathieke band, die daarna de tijd neemt voor de aanwezigen voor foto's en handtekeningen en een praatje. Erg prettig is dat deze concertavond op tijd begon, zodat deze even na tienen is afgelopen, waardoor iedereen op tijd weer thuis kan zijn.
Setlist Vetrar Draugurinn:
1. Hinterlands
2. I Am
3. Second
4. Wolves At Our Door
5. Mother Of Northern Skies
6. Death Will Come For Us
7. Forever Locked Within
8. Narrow Path
9. Wanderer
10. Bleak Earth
11. Twelfth Night
Toegift:
12. A Stutter (lafur Arnalds-cover)
13. Vigil
14. The Noose (A Perfect Circle-cover)
Setlist Treurwilg:
1. Labyrinth
2. Death, I Greet You
3. The Vacant Void
4. I
5. Departure
Setlist Egeria:
1. Night At The Mansion
2. The Forbidden Forest
3. What Lies Beneath
4. Dawn Breaks
5. In The Shadows
6. Requiem Draconis
Met dank aan Anrico van der Linden voor de foto's.