Cellar Darling in Utrecht | Metalfan.nl Concertreview

Het is dus �an evening with Cellar Darling�. Er zijn opmerkelijk veel fans en ge�nteresseerden naar Tivoli De Helling gekomen om getuige te zijn van het eerste optreden met de songs van The Spell op de setlist op het Europese vasteland. Zo�n tweehonderd. Dat had Anna Murphy niet verwacht. De draailierspeelster/fluitiste/zangeres is dan ook blij verrast om op deze dinsdagavond zoveel mensen te zien. Voordat de nieuwe nummers aan bod komen, begint de groep met songs van This Is The Sound, het debuutalbum dat in 2017 het levenslicht zag. De uitstekende opener Black Moon zet de toon voor een geslaagd avondje en daarna volgen Hullaballoo, het catchy Avalanche en Six Days.

Aanvankelijk zijn er wat technische problemen en dat terwijl de soundcheck goed verliep. Ondanks dat Anna verklaart geen Devin Townsend te zijn die het publiek lang kan onderhouden, vermaakt ze het publiek al snel op een leuke manier. Zo geeft ze aan dat het Nederlands en Zwitserduits overeenkomsten hebben, waaronder de g-klank. Ze noemt het prachtige voorbeeld Chuchich�schtli, dat keukenkastje betekent. De sfeer zit er daardoor al vroeg in. Zeker als er iemand in de zaal grunt en Anna hem uitnodigt om de band te versterken. Het publiek klapt en zingt mee tijdens Avalanche en na afloop van elk nummer klinkt een hartelijk applaus en gejuich.

Het geluid staat vanaf het begin goed afgesteld en wordt per nummer nog eens verder gefinetuned. Six Days is een mooi overgangsnummer naar het nieuwe songmateriaal, want net als de recente songs heeft die track een sfeervoller karakter dan de melodieuze metaltracks die daarboven op de setlist staan. Het tweede album The Spell is veel gelaagder, atmosferischer, verhalender en progressiever. Het is de vraag hoe die gelaagheid zich vertaalt naar het podium, zeker nu toetsenist Marc Petralito van Appearance Of Nothing niet van de partij is om de toetsenpartijen te spelen. Het gaat het kwartet (sessielid Nicolas Winter speelt bas) eigenlijk boven verwachting goed af. Er vallen nauwelijks tot geen leegtes. Je mist eigenlijk weinig tot niets. Er klinken wat backingvocalen en toetsenpartijen van backingtrack, maar de basis van de vier muzikanten staat als een huis en klinkt vol genoeg.

Daardoor is het genieten van avontuurlijke songs als Death, Love en Insomnia. Alle drie hoogtepunten op de setlist. Het is niet alleen genieten van de muzikaliteit en progressiviteit, maar ook van het snelle switchen tussen de instrumenten door Anna en het knappe samenspel van haar zang en het spel op de draailier. Het levert veel ontzag op voor de frontvrouw die in haar rol gegroeid is. Was ze tijdens eerdere optredens in het voorprogramma van Lacuna Coil, The Gentle Storm en Delain nog statisch en zette ze haar instrumenten steeds weg, nu houdt ze de draailier vrijwel constant om en is ze meer in beweging. Wel is het jammer dat ze zich halverwege de set beperkt tot het spelen en er tussen de nummers in geen ruimte is voor leuke anekdotes, zoals die er in het begin nog wel waren. Zij is degene die de show draagt, want de heren blijven vrijwel op hun plek staan en beperken zich tot het goed uitvoeren van de uitdagende composities. Dit tegen een achtergrond met een door Costin Chioreanu vormgegeven backdrop.

Insomnia is de uitschieter van de set (mede vanwege de zuiver gezongen hoge noten en de verschillende secties), maar ook het groovy Freeze komt uitstekend uit de verf. Het is heerlijk meebewegen op dit wat toegankelijkere nummer (met triphopelementen) van de nieuwe plaat. Er is veel beweging in de zaal en er zijn fans die bijna alles meezingen. De sfeer is zeer positief en de band is zichtbaar tevreden en spreekt zich lovend uit. Met Love Pt. II komt er echter helaas een einde aan de reguliere set. Al snel klinkt het �we want more� en de bandleden komen gelukkig terug voor een toegift. Allereerst de Queen-cover The Prophet�s Song (waarin met name het acapella-gedeelte halverwege voor veel bijval zorgt) en tot slot Redemption, waarbij Anna tot slot op haar knie�n gaat en de teksten met emotie brengt.

Ze nodigt daarna iedereen uit om bij de merch te komen om de band te ontmoeten en �questions and concerns� te delen en nog wat te drinken, want aangezien het de laatste dag is van de tour is er nog drank over. Het is dan ook druk na afloop in de foyer. Iedereen wil even op de foto en een handtekening op de pas aangeschafte cd of lp. Cellar Darling doet uitstekende zaken in Utrecht. Van de drie optredens die uw verslaggever zag van de band, was dit beslist de beste. Iedereen vertrekt dan ook zeer tevreden huiswaarts. Hopelijk zien we Cellar Darling snel weer terug op de Nederlandse podia.