De zaal stroomt vlak na zevenen snel vol met genteresseerden die vroeg aanwezig zijn om niets van Rivers Of Nihil te missen. De techdeathformatie uit Pennsylvania, die in 2009 is opgericht, speelt slechts een half uur en gaat voortvarend van start met The Silent Life, n van de sterkste tracks van Where Owls Know My Name, die zowel de progressieve als groovy kant van de Amerikanen laat horen. Het is uiteraard jammer dat de saxofoonsolos op de backingtrack staan en het geluid nog niet geweldig staat afgesteld, maar de grooves zorgen er wel voor dat velen mee staan te knikken. Het brute Sand Baptism zorgt voor meer beweging.
Op verzoek van frontman Jake Dieffenbach, wiens vocalen wat zacht in de mix staan, komt er een pit en tijdens Death Is Real is er een mini-wall of death (mini-wall of death is real). Naast deze track, die atmosferische (Fallujah) en Decapitated-achtige grooves en blasts biedt, n de openingstrack, komt ook A Home (mooie psychsolo) van Where Owls Know My Name aan bod. A Home is net als The Silent Life n van de sterkste tracks van het album dat eerder dit jaar uitkwam en een diverser palet aan stijlen biedt dan zijn twee voorgangers. De heren (waaronder de vorig jaar toegetreden drummer Jared Klein) spelen goed, maar ogen tevens wat vermoeid en daardoor mist de echte beleving bij het optreden, dat evenwel sterk eindigt met het brute, zware, als Morbid Angel groovende Soil & Seed.
Ook de mannen van Soreption hebben naar Decapitated geluisterd, zo blijkt uit onder meer King Of Undisputed Nonsense. De Zweden, die sinds 2005 actief zijn en drie full-lengths op hun naam hebben staan, maken na een wat onopvallende start met Reveal The Unseen en Breaking The Great Narcissist (beide van Engineering The Void uit 2014) vanaf Children Of The Automaton (van het eerder dit jaar uitgebrachte Monument Of The End) meer indruk. Zo zorgt het groovy The Anti-Present voor veel beweging op de verjaardag van zowel gitarist Mikael Almgren als bassist Rickard Persson (die sinds 2014 niet meer tot de vaste line-up behoort, maar deze tour de lege plek van de recent vertrokken Kim Lantto opvult). Beiden zijn nu 45 jaar jong.
Het kwartet mist een tweede gitarist, waardoor er tijdens de solos een gat valt omdat de ritmegitaarpartijen ontbreken. Op het dichtgemetselde gitaarspel van Mikael (dat aan de Morissound-producties van begin jaren negentig doet denken) valt overigens weinig af te dingen. Dat valt er wel op de triggers, die te hard in de mix staan. Frontman Fredrik Sderberg is een beer van een kerel die boos de zaal in kijkt. Als blikken konden doden. Achter hem zit Tony Westermark, die van alle musici vanavond tot nu toe het meeste speelplezier toont. Soreption sluit een degelijk optreden, met vooral een sterke tweede helft, af met March Of The Tyrants, waarbij het lekker headbangen is. Net als Rivers Of Nihil wint Soreption weer wat zieltjes.
En dan Archspire, de techdeathformatie waarvoor velen zijn gekomen. Anders dan bij de andere twee bands is hier meer beleving en energie. Dat komt voor een groot deel op konto van Oli Peters, de charismatische frontman die de ene na de andere schunnige grap eruit gooit. Hij kondigt zijn medebandleden op hilarische wijze aan (bassist Jared Smith zou dick pictures, die bestemd waren voor zijn vriendin, per ongeluk naar zijn oma hebben gestuurd, die op haar beurt de politie belde omdat ze dacht dat het kiddie porn was) en hij houdt een bordje met Applause boven de bandleden als die weer eens iets laten horen waarvan de mond van de bezoeker van verbazing openvalt. Het is ook dezelfde frontman die het optreden begint (na een kort The Naked Gun-intro: Dont fire that gun while youre talking) met het onnavolgbaar snel opratelen van de tekst van Calamus Will Animate, n van de tracks van het meesterwerk Relentless Mutation (2017). De Canadezen tarten de wetten van het menselijk kunnen met duizelingwekkend snelle gravity blast rolls, hammer-ons, pull-offs en shredding.
Ondanks dat niet alles strak gespeeld wordt (hetgeen niet stoort, maar er is dus nog ruimte voor verbetering) en het geluid niet optimaal staat afgesteld (wat cleaner en minder hard kan geen kwaad) kun je alleen maar enorm veel waardering en respect hebben voor de prestaties van deze heren, die niet aan notenneukerij doen, maar hun compositorische skills goed op orde hebben. Elk nummer, waarin veel melodien uit de klassieke muziek in terugkomen, is memorabel, of het nu een fanfavoriet als Lucid Collective Sonambulation is of het oudste nummer op de setlist (Rapid Elemental Dissolve), dat live beter uit de verf komt dan in de studio. Er is uiteraard veel aandacht voor Relentless Mutation (2017), met zes tracks om precies te zijn, waarvan Involuntary Doppelganger de favoriet is. Maar eigenlijk doen alle tracks het vanavond goed, getuige de uitzinnige reactie van het publiek. Er komen zelfs drie fans het podium op, waarvan er n een muts bij Oli op zijn hoofd doet. En van de fans blijft naar mening van de frontman te lang op het podium en die duwt hij dan ook weer de dansvloer op. Archspire had nog wel langer mogen spelen, maar besluit de veertig minuten durende, zeer vermakelijke en indrukwekkende set met Remote Tumour Seeker.
Hoofdact Revocation heeft een uur tot zijn beschikking. De formatie uit Boston, Massachusetts is met zeven full-lengths in iets meer dan tien jaar behoorlijk productief. De Amerikanen spelen van alle acts die vanavond op het podium staan zonder meer het strakst, maar leveren net als Rivers Of Nihil en Soreption een niet opzienbare show. De heren musiceren op hoog niveau (al is de Lovecraftian-themed death/thrash minder technisch dan de andere drie bands), maar verder gebeurt er weinig. Het is vooral David Davidson, die er al vanaf het begin bij is (Revocation begon in 2000 als Cryptic Warning en wijzigde in 2006 zijn naam), die voor veel beleving zorgt. Hij trekt de kar, door niet alleen regelmatig heen en weer te lopen en contact met wat fans te zoeken, maar ook nog voor veel solos zorg te dragen. De andere bandleden presteren solide, maar blijven voornamelijk op de achtergrond.
Ondanks dat de herinneringswaarde van veel tracks beperkt blijft, zorgen Of Unwordly Origin en het groovende Madness Opus (met Jake van Rivers Of Nihil, wiens vocalen hier beter doorkomen dan bij zijn eigen band eerder op de avond) voor veel beweging. Het snelle, thrashende en hectische Communion doet dat ook. Het is een van de momenten waarop het kwartet imponeert met zijn strakke spel. Voorafgaand aan het trage Vanitas kondigt Davidson aan dat er een videoclip bij het nummer gaat verschijnen en dat daarvoor vanavond opnamen worden gemaakt. Het is echter n van de tracks die juist wat minder ontvangen wordt. Het instrumentale Ex Nihilo heeft meer te bieden op zowel technisch vlak als soleerwerk. Toch kan Revocation niet voorkomen dat halverwege het optreden een stilte valt tussen de nummers, al is er een enkele crowdsurfer die daar anders over denkt. De pauzes tussen de nummers halen onnodig vaart uit de set. Het optreden kent een sterk einde met onder meer Existence Is Futile uit 2009, die de headbangers weer aan het werk zet. En na het hectische Chaos Of Forms volgt nog het uitstekende Witch Trials (met fraai soleerwerk). Daarmee eindigt een techdeathavond die qua show wat te wensen overliet (het blijven techdeathnerds volgens Davidson) en tegelijkertijd veel bezoekers tevreden stelde met groovy passages en technisch hoogstaand spel. Archspire is de grote winnaar van de avond.
Setlist Revocation:
1. The Outer Ones
2. Of Unworldly Origin
3. Madness Opus
4. Blood Atonement
5. Communion
6. Vanitas
7. Ex Nihilo
8. The Blackest Reaches
9. Existence Is Futile
10. Chaos Of Forms
11. Witch Trials
Setlist Archspire:
1. Calamus Will Animate
2. Rapid Elemental Dissolve
3. The Mimic Well
4. Relentless Mutation
5. Lucid Collective Somnambulation
6. Human Murmuration
7. Involuntary Doppelganger
8. Remote Tumour Seeker
Setlist Soreption:
1. Reveal The Unseen
2. Breaking The Great Narcissist
3. Children Of The Automaton
4. The Anti‐Present
5. King Of Undisputed Nonsense
6. March Of The Tyrants
Setlist Rivers Of Nihil:
1. The Silent Life
2. Sand Baptism
3. Death Is Real
4. A Home
5. Soil & Seed
