Franck Carducci en The Dame in Nieuwerkerk aan de IJssel

Voordat we verslag van de bands doen, eerst wat over 't Blok in Nieuwerkerk aan de IJssel. ProgFrog organiseert daar sinds september 2010 maandelijks op een zondagmiddag een nonprofitconcert van ��n of twee progressieve rockbands. Het is even zoeken waar je moet zijn nadat je de auto geparkeerd hebt, maar via een wandeling over een fietspad kom je bij het zaaltje aan. Daar heten de vriendelijke vrijwilligers je van harte welkom in het knusse gebouw waar je je weer kunt opwarmen na een natte wandeling. Het is op deze zondag nog geen moment droog geweest en de man die de aankondigingen voor de bands verzorgt, speelt er op een leuke manier op in: "Een koude douche, een warme Franck Carcucci." Zo heeft hij nog meer leuke woordspelingen in petto.

Om drie uur opent The Dame de concertmiddag. De Haagse neoprogformatie, die hier voor de tweede keer staat, bestaat uit zangeres Marian van Charante, gitarist Stephen de Ruijter, bassist Michel Krempel, toetsenist Thijs (zoon van Stephen) en drummer Ruben Meibergen. Eerder dit jaar verscheen het debuutalbum Losing Sight Of What You Want. Het kwintet laat op zijn site weten je mee te willen laten nemen naar de jaren twintig met een ondeugende en sexy twist in zijn muziek. In de praktijk krijg je echter keurig geklede bandleden te zien. De pas vijftienjarige, wat verlegen toetsenist, die al bijdraagt aan de songwriting, heeft een stropdas om en de zangeres verschijnt op hoge hakken. De muziek is relatief braaf met hier en daar een rauw randje, een beklijvend idee of een gewaagde wending. Het klinkt heel degelijk, het geluid staat goed afgesteld en de musici brengen het er goed vanaf. Soms is het iets te veel op safe waardoor de aandacht wat verslapt, maar er zijn voldoende momenten van opleving om te blijven luisteren. Thy Father's Bidding, dat op het iets te lang gerekte Conveniently Distant volgt, behoort tot de hoogtepunten van de set, die prima eindigt met Water Tumbles Down.

Na een korte pauze verschijnt Franck Carducci op het podium, of beter gezegd: Arion, het alter ego van de Fransman. Direct tijdens opener Slave To Rock 'N' Roll blijkt wat de kracht is van het optreden van de multi-instrumentalist. Hij biedt de aanwezigen een vermakelijke show waarin veel te zien en te beleven valt. Dat begint dus al direct met de showman Arion, die een vrouwenmagneet is. Mary Renaud, de zangeres die gisteren in Den Bosch nog het voorprogramma verzorgde, speelt de show goed mee. Het is een ijzersterke start van de hoofdact, want niet alleen de show is vermakelijk, het nummer waarvan op 15 november een clip verschijnt, heeft veel power en blijft direct goed hangen. Ook Achilles heeft impact, mede dankzij het expressieve soleerwerk van Christophe Obadia. Franck, zelf een Fransman met een Italiaanse vader, heeft voor deze minitour muzikanten uit Corsica en Sicili� meegenomen. Ze brengen het er prima vanaf en tonen naast professionalisme veel beleving. Ook kunnen de mannen goed zingen, zoals ze bewijzen in Achilles als ze "I'll stand by you" samen zingen.

Naast een serieuze noot is er evenwel veel ruimte voor show en grappen. Zo speelt Christophe met zijn tong op de theremin. Dezelfde theremin wordt ook nog door Mary bespeeld met sensuele lichaamsbewegingen. Zij staat ook in de spotlights tijdens The Angel, een nieuw nummer. De lichten doven en Mary beweegt gracieus over het podium terwijl ze als een engel licht geeft. Een prachtig showelement. Naast deze rustige track gaat het er soms steviger aan toe. Franck geeft aan dat hij het moeilijk vindt om een nieuwe setlist samen te stellen. Het betekent dat sommige nummers plaats moeten maken voor andere "kinderen". "It's hard to choose which child to remove." Men wil niets missen, zo blijkt als de zang even wegvalt. Verder valt er weinig te mopperen op het geuid. Hierdoor is het genieten van de progrock, die raakvlakken toont met Supertramp, Marillion, Genesis en Pink Floyd.

De setlist is zeer gevarieerd, met zowel korte als lange tracks, stevige als rustige. On The Road To Nowhere is akoestisch met meerdere stemmen van de muzikanten, die gebroederlijk op een rij staan. Het publiek klapt mee, net als "special guest" ProgFrog in de armen van Mary. Het knuffelbeest is de mascotte van de organisatie. De sfeer is de zaal is prima. Plots komt er een vrijwilliger langs met bittergarnituur, blokjes kaas en worst (de vriendelijke man doet dit later nog een keer). De versnaperingen vallen goed in de smaak, net als de progrock van de muzikanten. Niet iedere track is een hoogtepunt, maar de show vergoedt veel, zoals die tijdens Alice's Eerie Dream, een van de bekendste composities. De frontman vertelt het echte verhaal van Alice In Wonderland. Volgens hem is Alice eigenlijk The Queen of the Red Light District. Christophe verrast door met een didgeridoo de zaal door te lopen en op de bar door te spelen terwijl een tribalritme de spanning erin houdt.

Na de reguliere set is er veelvuldig de roep om meer en dat komt er. Men krijgt een uitgebreide toegift met drie tracks. Franck stelt de bandleden en de technici voor, bedankt de organisatie en zet een bijzondere fan in de spotlight die veel promotie gedaan voor de optredens van gisteren en vandaag. Franck bedankt haar voor het cadeau dat hij van haar heeft gekregen: een horloge aan een ketting. Hij ziet dat het bijna tijd is, maar speelt toch nog behoorlijk lang door. De maar liefst twee uur durende show eindigt met een cover van The Allman Brothers. Na afloop is er veel waardering en ruim de gelegenheid om de bandleden te spreken. Franck geeft aan dat hij met een nieuwe plaat bezig is, maar dat het wat lang duurt voordat deze uitgebracht zal worden, "but it won't be as long as Peter Gabriel" verzekert hij.

Setlist Franck Carducci:
1. Slave To Rock 'N' Roll
2. The After Effect
3. Achilles
4. The Angel
5. Medley (Quin / Journey / Brief Tale)
6. On The Road To Nowhere
7. Torn Apart
8. Alice's Eerie Dream

Toegift:
9. Artificial Paradises
10. Eclipse
11. Whipping Post (The Allman Brothers Band-cover)