Levende legende Mayhem in je eigen thuisstad, dat maak je niet elke dag mee. Het ironische is dat Mayhem een van de weinige bands is waar ik het hele land voor zou doorkruizen. De paar honderd meter tussen mijn woning en Vera legde ik dan ook met plezier af om deze Noorse black metal meesters eens aan het werk te zien.
Maar voordat het zover was, mochten de Japanse death metal band Defiled en Noorse death/thrash grootheid Cadaver het publiek opwarmen. Defiled was uiteraard als eerste aan de beurt.
Japanners staan bekend om hun muzikaal extremisme. Wat betreft frisse, gewaagde ideen is Japan al jaren ht land. Dat men daar met brute death metal ook wel raad weet, bleek uit de vette pot herrie die Defiled neerzette. Ontzettend bruut, knap gespeeld en duidelijk met enthousiasme gebracht maar na twee nummers had ik er al genoeg van. Te monotoon en totaal niet interessant. Misschien dat de echte brute death metal liefhebbers er anders over zouden denken, maar ik prefereer wat meer afwisseling. Zanger Hideki Fujimoto deed goed z'n best om het publiek mee te krijgen, maar de gewenste reactie bleef uit.
De heren van Cadaver daarentegen speelden die avond een hele goede wedstrijd. Zanger en centraal boegbeeld Apollyon had zichtbaar zin in een uurtje extreme agressie, en het publiek consumeerde de harde, doch melodische thrashy death metal als zoete koek. Van Cadaver verscheen onlangs een nieuw album, genaamd "Necrosis", en het was dan ook niet verwonderlijk dat die plaat goed onder de aandacht gebracht werd. Gelukkig vond de band de tijd om ook wat klassiekers te spelen, waaronder "Mr. Tumour's Misery" van het tweede album uit 1992. Een vet optreden.
Maar we waren natuurlijk maar voor n band gekomen. Na een behoorlijke wachttijd werden de benodigde attributen op het podium gezet. In plaats van een varkenskop op staak kregen we een paar afgekeurde creaties van de knutselclub voor geestelijk achtergestelden te zien. Gelukkig was Mayhem zelf indrukwekkend genoeg om de aandacht af te leiden van de magere setting. Maniac was uiteraard weer wat afstandelijk, maar Blasfemer en Necrobutcher hadden genoeg aandacht voor het publiek en wisten de stemming er al snel in te krijgen. Niet dat het veel moeite kostte; Mayhem werd op handen gedragen.
Voor de gelegenheid had de band een extra gitarist meegenomen en nam Blasfemer een deel van Maniacs vocalen over. Ster van de show was voor mij Hellhammer, die me blijft verbazen met zijn snelheid en precisie.
De band opende met het verwoestende "Whore", van de uitstekende nieuwe plaat "Chimera". Van dat album werden ook "Dark Night of the Soul" en "My Death" gespeeld. Met name Blasfemer had er duidelijk plezier in om het nieuwe materiaal ten gehore te brengen, wat natuurlijk niet verwonderlijk is, gezien zijn invloed op de huidige sound van Mayhem. Ook tijdens het spelen van de ambitieuze nummers van het nog immer geweldige "Grand Declaration of War" ging de beste man helemaal uit zijn dak. Maar het was natuurlijk niet allemaal modern materiaal wat de klok sloeg. Klassiekers als "Deathcrush", "Freezing Moon" en "Pagan Fears" ontbraken niet en de reactie van het publiek op deze nummers was als die van een kind dat getrakteerd wordt op z'n favoriete snoepgoed. Dat de band er zelf ook wel lol in had, bleek uit de dubbele toegift die het optreden ten einde bracht. Uit het daverende applaus valt af te leiden dat zo'n beetje iedereen, van naeve breezah-goth tot ervaren black metal liefhebber, Mayhem in Groningen als een zeer memorabel optreden had ervaren.
Meer fotos zijn te vinden op http://www.vera-groningen.nl
.jpeg){kind=small}
