Epica 1000th Anniversary Show in Tilburg | Metalfan.nl Concertreview

Het Franse Nightmare opent het feest. Ondanks dat het buiten lekker weer is en daarom de terrasjes lonken, is er al veel volk in de grote zaal aanwezig. De Franse heavymetalformatie, die al in 1979 is opgericht, maakt een positieve en gemotiveerde indruk. De �horns� gaan dan ook al vroeg de lucht in. Iedereen heeft er zin in. Uiteraard is er veel ruimte op de setlist voor Dead Sun, het meest recente album waarop zangeres Magali �Maggy� Luijten te horen is. Sterker nog, alle tracks komen van die plaat. De Belgische imponeert met haar rauwe rockstem en is beslist een frisse wind en aanwinst voor de groep mannen om haar heen, waarvan bassist Yves Campion het enige overgebleven originele lid is. De bandleden laten zich van hun goede kant horen en zien en krijgen dan ook terecht veel bijval. Nightmare is een prima openingsact.

De ombouwtijd tussen de eerste twee bands is wat kort en eigenlijk is Oceans Of Slumber er nog niet helemaal klaar voor. Het is dan ook lang zoeken naar de juiste afstelling van het geluid, waardoor een aantal nummers niet goed uit de verf komt. Bovendien is het publiek nog niet goed bekend met de veelzijdige nummers van het eerder dit jaar uitgebrachte The Banished Heart. De mix van extreme metal, soul, pop, blues en klassieke muziek heeft daardoor niet de gewenste impact. Slecht is het zeker niet. De bandleden doen beslist hun best, maar er ontbreekt een samenhang.

Howl Of The Rougarou vliegt alle kanten op. Het nummer begint met rustig getokkel en ingetogen zang en ontwikkelt zich via een progressief deel met complexe ritmiek tot een uitbarsting met blastbeats. Het publiek kijkt mede daardoor nog wat vragend naar de verrichtingen van Cammie Gilbert en haar mannen, tevens vanwege de 'mysterieuze' aankondigingen. De Amerikaanse formatie maakt in het tweede deel van de set een betere indruk als de onderscheidende soulstem van Cammie goed doorkomt en er een betere balans tussen de verschillende instrumenten te horen is. Ook de composities klinken organischer. The Decay Of Disregard wordt al positief ontvangen en met het prachtige No Color, No Light eindigt Oceans Of Slumber zeer overtuigend. De afsluiter is vandaag een klasse apart. Oceans Of Slumber speelt vandaag niet zijn beste show, maar krijgt terecht applaus voor de complexe set.

Veel bezoekers komen voor drie bands: Epica, Lacuna Coil en MaYaN. Al bij opkomst van de bandleden van laatstgenoemde klinkt er veel enthousiasme uit de zaal en ook op het podium zijn er veel lachende gezichten. De maar liefst elf muzikanten stralen veel plezier uit en er is zowel veel contact met elkaar als met het publiek. Als Burn Your Witches wordt ingezet, gaat het dak eraf; veel fans schreeuwen mee. Even later zijn ze stil als Marcela Bovio en Laura Macri Insano van hun prachtige klassieke vocalen voorzien. De setlist bevat twee nieuwe tracks die op het album van september uitkomen: The Power Process (met Dimitris Katsoulis op viool) en Hurricane Of Thought. Mark Jansen en Ari�n van Weesenbeek maken overuren vandaag, want ze staan later vandaag ook nog twee uur lang te spelen met de hoofdact, maar ze houden zich beslist niet in tijdens de enthousiaste show van MaYaN, die een zeer positieve indruk maakt.

Ook Myrkur doet dat, al zal de eigenzinnige combinatie van black metal, kamerkoor en folkmelodie�n niet aan iedereen besteed zijn. De nummers van de Deense zangeres en de drie 'anonieme' muzikanten om haar heen komen uitstekend tot hun recht dankzij het zeer goed afgestelde geluid. Naast veel nieuwe tracks als The Serpent en Ulvinde en het snelle M�nebl�t (met venijnige screams) is er ruimte voor oudere tracks als Onde B�rn, V�lvens Sp�dom en Jeg Er Guden, I Er Tjenerne. Ze klinken alle zeer definieerbaar en sfeervol. Het contrast van de hemelse vocalen en de statische, donkere metalcomponenten en lichtshow versterken elkaar. Myrkur is beweeglijker dan ooit en heeft het zichtbaar naar haar zin. Ze is zeer dankbaar voor de bijval die gedurende de show steeds verder toeneemt. Ze eindigt de show akoestisch met Villemann Og Magnhild, een oud-Noorse folksong, waaruit haar voorliefde voor folk blijkt. Ze imponeert met haar hoge, zuivere uithalen en het publiek klapt voorzichtig mee op de maat. Myrkur wint vandaag fans.

�We brought some different songs for you. Hope you like them�, aldus Cristina Scabbia. Lacuna Coil moet even op gang komen (zanger Andrea Ferro zit er een paar keer naast) en sommige praatjes van Cristina tussen nummers door komen wat geforceerd over, maar de band verrast in positieve zin met een setlist waarop ruimte is voor niet zo vaak gespeelde nummers. Zo staan 1.19 en Survive er bijvoorbeeld op. Uiteraard is er ook ruimte voor klassiekers als Our Truth en Kill The Light, die al vroeg in de set aan bod komen en tot meer beweging en bijval in de zaal zorgen. De Italianen kunnen putten uit een zeer omvangrijke en aangename discografie. Cristina geeft aan dat het niet alleen de duizendste show van Epica is, maar dat haar eigen band trots is op het twintigjarig jubileum.

Ze vertelt dat de geschminkte bandleden een tijdje niet hebben opgetreden en dat ze vooral bezig zijn met een dvd en een boek, maar dat ze graag een uitzondering maken om op het feest van de hoofdact op te treden. De Zuid-Europeanen weten wel hoe je een set moet opbouwen en na een wat stroeve start slaat de vonk dan ook over op het publiek. De handen gaan omhoog bij Our Truth en iedereen klapt mee. Later in de set zingen velen mee met de Depeche Mode-cover Enjoy The Silence en Heaven�s A Lie, scanderen velen �We fear nothing� tijdens Nothing Stands In Our Way (waarbij de frontvrouw even haar tekst vergeet in het eerste couplet) en is het feest compleet met de krachtige afsluiter House Of Shame. Lacuna Coil werkt hard, krijgt de zaal voor zich gewonnen en overtuigt met een mix van verrassingen en krakers.

�If you believe in something and you work your ass off you will get there.� Simone Simons vat hiermee niet alleen de weg naar internationale roem samen, maar inspireert de bezoekers voorafgaand aan Design Your Universe. De frontvrouw van Epica verklaart wat korte speeches te hebben voorbereid, maar is �speechless� als ze merkt hoe enthousiast het publiek op de show reageert en later de bandnaam scandeert. Toch is dat niet vreemd, want de symfonische metalband pakt vanavond groots uit met een fantastische licht- en vuurshow en het geluid staat goed afgesteld.

De show is tot in de puntjes verzorgd. Voor een groot deel natuurlijk geregisseerd, maar er is voldoende ruimte voor spontaniteit. De bandleden zijn constant in beweging, staan af en toe op risers en maken gebruik van een trap die naar de verhoging leidt waarop Coen met zijn keyboard staat. Je komt ogen tekort tijdens de gave show. Isaac draait pirouetjes, Coen racet met zijn keyboard over een dardabaan van links naar rechts en weer terug, bandleden vormen samen hartjes en spelen op elkaars instrument. Zeer vermakelijk om naar te kijken.

Ondertussen stemt de muziek uiterst tevreden. In het begin is er veel ruimte voor nieuw materiaal zoals Edge Of The Blade en het uitstekende Fight Your Demons. Die zetten de fans al goed in beweging, maar Sensorium doet er nog een schepje bovenop. Tijdens deze klassieker springen en klappen de fans volop mee en hoewel het tijdens The Essence Of Silence niet tot de door Isaac gewenste circlepit komt, zijn er toch op verzoek van Simone een aantal moshers actief en verdient de licht- en vuurshow een groot compliment.

De eerste verrassing komt er met Storm Of Sorrow. Niemand minder dan Cristina Scabbia van Lacuna Coil betreedt het podium om een duet met Simone Simons te vormen. Dat levert naast een uniek schouwspel ook een mooie combinatie van vocalen op. Met name het rustige stuk is adembenemend. De twee dames kunnen het prima met elkaar vinden en de omhelzing tussen beiden na afloop is dan ook zeer hartelijk. Simone maakt ook zonder Cristina veel indruk. Soms wordt ze wat overstemd door de heren, maar tijdens het knap gezongen Design Your Universe komt haar mooie stem goed naar voren en ook op andere momenten maakt ze indruk. Ze vraagt nog even complimenten voor Ari�n en Mark, die vandaag overuren draaien ("The secret? beer!")

Voor de uitvoering van Dancing In A Hurricane, dat volgt op het overtuigende Ascension - Dream State Armageddon, komt Coen van de verhoging af met zijn halve cirkel-vormige keyboard. Ari�n mag kort soleren en Rob helpt daarbij letterlijk een handje. Het zeer omvangrijke The Holographic Principle - A Profound Understanding Of Reality van bijna twaalf minuten is een compositie van jewelste, die opmerkelijk eindigt. Een van de vonken van de vuurshow belandt in het haar van Simone, die er even flink van schrikt en wat met haar hand door het haar schudt. Ze bekomt snel van de schrik, maar �the special effects almost set me on fire�.

Ondanks dat de kolos een knappe compositie is, kan deze niet op tegen een klassieker als Cry For The Moon, die met een gave, snelle drumsolo eindigt. Ook Unchain Utopia doet het uitstekend en het epische Once Upon A Nightmare sluit de reguliere set fantastisch af. De toegift begint verrassend met een akoestische uitvoering van Universal Death Squad, met Coen op accordeon en Marcela Bovio op viool, die in deze versie hernoemd is naar Universal Love Squad. Een zeer aangename verrassing die veel bijval krijgt.

Voorafgaand aan Sancta Terra spreekt Isaac de toeschouwers nog even toe, nadat Coen het publiek op vermakelijke wijze heeft toegesproken. Isaac vraagt om �hey� te schreeuwen aan het begin en dat gebeurt dan ook uiteraard. Ari�n heeft blauwlichtgevende drumstokjes tijdens deze track en Isaac en Coen duiken de fotopit in. Coen speelt al crowdsurfend door op zijn keyboard. Daarna is het feest met Beyond The Matrix. Zowel op het podium als in de zaal is het springen geblazen. De show eindigt na ruim twee uur met Consign To Oblivion (met wall of death en grote moshpit). Epica stelde vanavond met een spectaculaire jubileumshow met daarin een aantal aangename verrassingen fans van over de hele wereld zeer tevreden en het gehele evenement met veelal goede optredens kan als zeer geslaagd beschouwd worden. Op naar de volgende duizend!

Setlist Epica:
1. Eidola
2. Edge Of The Blade
3. Sensorium
4. Fight Your Demons
5. The Essence Of Silence
6. Storm The Sorrow (met Cristina Scabbia)
7. Design Your Universe
8. Ascension - Dream State Armageddon
9. Dancing In A Hurricane
10. The Holographic Principle - A Profound Understanding Of Reality
11. Cry For The Moon
12. Unchain Utopia
13. Once Upon A Nightmare

Toegift:
14. Universal Love Squad (met Marcela Bovio)
15. Sancta Terra
16. Beyond The Matrix
17. Consign To Oblivion

Setlist Lacuna Coil:
1. Intro
2. I Forgive (But I Won't Forget Your Name)
3. 1.19
4. Kill The Light
5. Our Truth
6. Blood, Tears, Dust
7. The Army Inside
8. End Of Time
9. Survive
10. My Demons
11. Nothing Stands In Our Way
12. Enjoy The Silence (Depeche Mode-cover)
13. Heaven's A Lie
14. The House Of Shame

Setlist Myrkur:
1. Longer Drone In Em
2. The Serpent
3. Ulvinde
4. Onde B�rn
5. V�lvens Sp�dom
6. Jeg Er Guden, I Er Tjenerne
7. Elleskudt
8. M�nebl�t
9. Villemann Og Magnhild

Setlist MaYaN:
1. Devil In Disguise
2. Paladins Of Deceit - National Security Extremism Part 1
3. Burn Your Witches
4. Drown The Demon
5. The Power Process
6. Insano
7. Human Sacrifice
8. Hurricane Of Thought
9. Bite The Bullet