We beginnen vanavond dan ook met Graveslave. Het jonge gezelschap uit Minneapolis voldoet aan alle eisen om zichzelf technical death metal te noemen. Lange haren, boze blikken, snelle noten en zevensnarige gitaren. Overtuigen kunnen ze echter niet. De beide gitaren hebben precies hetzelfde geluid waardoor alles verzandt in niks. Ik dacht dat het genre wie het hardst herrie kan maken het vorige decennium al vakkundig begraven was, maar deze herriemakers doen het nog eventjes dunnetjes over. Hopelijk leren ze veel van deze tour en komen ze de volgende keer beter voor de dag.

Het Romeinse Hideous Divinity heeft de zaken beter voor elkaar. Dat mag je ook verwachten van een band die al elf jaar aan de weg timmert. Middels een professionele stageperformance en sterk geluid, tezamen met wat podiumaankleding krijgen we een zeer vermakelijk potje dood metaal naar onze hoofden geslingerd. Dat slaat over op het gemiddeld opvallend jonge en weinig kritische publiek. Toegegeven dat er ook weinig op aan te merken valt. Heren van Graveslave, letten jullie op? Zo doe je dat dus.

De internethype Rings Of Saturn blijft maar doordenderen. Natuurlijk weet iedereen intussen wel dat de muziek op plaat gewoon bij elkaar geprotoolst is. Dat je op een computer onmogelijke composities kan maken, blijkt dan ook wel als je op moet gaan treden en mensen moet zoeken voor je band. Er is vrijwel niemand die dit kan spelen. Gevolg is dat je daar dan staat met zijn drietjes en de rest van een bandje moet laten komen. De drummer en de gitarist komen weinig ge�nteresseerd over. Of zouden ze gewoon opperste concentratie nodig hebben om alles te spelen? Het is in ieder geval niet heel vermakelijk. Ook de zanger loopt er maar een beetje bij. Zijn strot is bruut en de klanken goed, maar het is niet om aan te gluren. Bij muziek als deze hoor je stuk te gaan! Nou had ik al geen hoge verwachtingen. Hun live-reputatie was ze allang vooruitgesneld, en ik sta er dus ook niet van te kijken dat het visueel niet de sterkste band is die je je kan bedenken. Een groepje fanatiekelingen is een andere mening toegedaan en geniet van elke noot. Het is mooi om te zien dat er een grote groep jongelingen bestaat die prima kan leven met de tekortkomingen. Die hebben gewoon zin in een feestje. Ze kregen waar ze voor kwamen.

Maar dan is het menens. Origin begint met opbouwen, de jonge generatie maakt vrijwel volledig plaats voor de oude en de gemiddelde leeftijd is plotsklaps zo ongeveer verdubbeld. Wat wil je ook, de band bestaat al langer dan menig fan van de eerste bands. Origin is echt de oude rot in het vak. De heren komen even laten zien hoe het moet en geven een sto�cijns lesje brute technische death.

Van noot ��n straalt de band professionaliteit uit. De vingervlugge snarenplukkers blijven onnavolgbare capriolen uithalen. Zo horen vingers toch niet te kunnen bewegen?! Origin tart de wetten van de anatomie. Een heerlijke muur van geluid overspoelt Patronaat; headbangs en moshes worden geplaatst; het is een waar feestje en de gekte wordt steeds groter. Een bezoeker met lef beklimt het podium en waagt zich aan een stagedive. Dat vindt zanger Jason Keyser eigenlijk wel een goed idee en voor het opvolgende nummer nodigt hij ook anderen uit op het podium. In no time staat het podium vol. Het maakt allemaal niks uit. Raggen zullen ze en raggen doen ze. Origin weet hoe het moet. Heren voorprogramma's, trek hier lering uit!