Het is een bijzondere avond, een met met vallen en opstaan. Danny is niet helemaal fit. Hij klinkt verkouden en geeft aan dat hij na de tour met Anathema drie maanden in huis heeft gezeten. Hij was eigenlijk nog niet klaar om op te treden en dat blijkt vandaag vooral uit het pianospel, dat niet vlekkeloos verloopt en vocaal gaat het even moeizaam in met name The Exorcist. Ook de monitor werkt niet mee vanwege de feedback. Danny heeft er al de hele dag ruzie mee en speelt dan ook gerriteerd verder naast in plaats van voor de monitoren. Hij excuseert zich en het publiek accepteert dat, mede omdat hij er zelf grappen over maakt die goed vallen.
De nummers op gitaar maken veel meer indruk, zo blijkt direct uit Springfield, een knappe openingstrack waarin hij laag over laag opbouwt met loops. Ook Are You There? klinkt prima. Bij Untouchable, Part 2 zingt het publiek mee en daar blijft het niet bij, want er staan een paar bekende covers op de setlist, zoals Another Brick In The Wall Part 2. De andere Pink Floyd-cover is het mooie High Hopes (dat quite unanimously door de aanwezigen wordt verkozen boven Wish You Were Here). Verrassend geslaagd is de bewerking van Smile Like You Mean It van The Killers.
Behalve mooie muziek vermaakt Danny het publiek tussen de nummers door en heeft het optreden een heel spontaan karakter. Zo heeft hij zijn capo niet bij de hand, dus moet hij de setlist aanpassen. Even later vraagt hij of er iemand een plectrum bij zich heeft en jawel, een aardige dame geeft hem er een zodat hij verder kan. Hij vertelt over een paar nieuwe nummers van Anathema. Een daarvan is geschreven in Turkije en het andere heeft een Tool-vibe. Zijn broer Vincent is niet zo enthousiast over de track, maar vanavond kan het publiek het juist zeer waarderen dat hij deze ten gehore brengt. Er zit inderdaad een Tool-referentie in en verder valt het stevige en zware, groovy karakter op.
The Optimist is de meest succesvolle plaat in de geschiedenis van Anathema. Danny geeft aan dat hij vroeger nog wel eens nadacht over succes, maar dat het hem tegenwoordig niet veel meer doet. Hij geeft aan dat het juist de kleine dingen in het leven zijn die ertoe doen. Hij is ondanks dat hij er vanavond niet klaar voor was, blij dat hij vanavond in Apeldoorn staat om op te treden. Het herinnert hem aan het feit waaruit zijn leven bestaat. Ook geeft hij aan dat het contact met zijn bandleden als een familie voelt en dat dat erg belangrijk voor hem is.
Hij geeft aan dat hij nog altijd niet fit is, dat hij wel gewicht verloren heeft en geen time-outs meer nodig heeft, maar dat hij ook door the most darkest moments in years" is gegaan. Als je hem zou vragen hoe het gaat, zou hij zeggen: Its ok, thats all I can say. Toegift Anathema sluit mooi aan op dit verhaal. Hij kan de tekst daarvan niet herinneren en een van de fans van de voorste rij houdt de tekst op zijn telefoon dichtbij zodat Danny het nummer toch nog zingend kan afronden. Het was een avond met vallen en opstaan, een avond met mooie muziek. Niet foutloos, maar oprecht en met vermaak gebracht door een openhartig persoon en artiest. Danny Cavanagh krijgt dan ook terecht een staande ovatie van fans en liefhebbers.
Setlist:
1. Springfield (Anathema-cover)
2. Enjoy The Silence (Depeche Mode-cover)
3. Electricity (Anathema-cover)
4. Are You There? (Anathema-cover)
5. Love Song, Part 2 (Anathema-cover)
6. Ariel (Anathema-cover)
7. Untouchable, Part 2 (Anathema-cover)
8. The Exorcist
10. High Hopes (Pink Floyd-cover)
11. This Music
12. Smile Like You Mean It (The Killers-cover)
13. Running Up That Hill (A Deal with God) (Kate Bush-cover)
14. Tool-song (New Anathema Song)
15. Another Brick In The Wall Part 2 (Pink Floyd-cover)
Toegift:
16. Anathema
Met dank aan Nico Reinders voor de foto's.
