Saxon en Diamond Head in Tilburg | Metalfan.nl Concertreview

Om 20.00 uur is het tijd voor de eerste legendarische band van de avond. Diamond Head heeft sinds 1976 een ellenlange geschiedenis opgebouwd en dat voor een band die nooit echt doorgebroken is. Tijdens de explosie van de NWOBHM werd Diamond Head net als Iron Maiden, Def Leppard en Saxon gezien als band die het zou gaan maken. Het lot besliste echter anders. De oorzaak hiervan kan voor een groot deel toegewezen worden aan onbekwaam management en tekenen bij het verkeerde label op het verkeerde moment. Een gelijksoortige band als Anvil kreeg een boost door een documentaire en Diamond Head heeft die boost gehad doordat Metallica er vier nummers van heeft gecoverd. Hierdoor kan de band nog steeds touren in kleine zaaltjes of als support van de grotere jongens die een zwak voor ze hebben.

Vanavond is Saxon de weldoener. Met songwriter Brian Tatler als enig origineel lid zet Diamond Head een degelijke set neer die rust op de door Metallica gecoverde songs. Met opener Helpless en afsluiters The Prince en prijsnummer Am I Evil? worden er drie gespeeld. Het tweede nummer van de set, Bones, is van het laatste in 2016 verschenen album Diamond Head en het enige uit deze eeuw. Rasmus Andersen zingt verdienstelijk maar overtuigt niet. Gelukkig kent het grootste gedeelte van het publiek de 'Metallica'-liedjes en zingt die mee. Opvallend is verder dat drummer Karl Wilcox een wel heel basis drumstel heeft met een bass, floor en snare.

Sinds 1979 brengt Saxon albums uit en recentelijk hebben de mannen hun twee�ntwintigste studio album Thunderbolt uitgebracht. Uiteraard gaan de veteranen van de NWOBM hiervoor on the road. Na de Britse tour is het optreden in Tilburg het eerste op het Europese vasteland waarna Amerika aan de beurt is. Als de intro van het nieuwe album Olympus Rising uit de P.A. klinkt, verschijnen de bandleden op het podium en trappen ze af met het titelnummer Thunderbolt van het laatste album. Met Sacrifice en het nieuwe Nosferatu (The Vampire Waltz) is de opening met zeer recent werk gedaan en is het tijd om even terug te gaan in de tijd met achtereenvolgens Motorcycle Man en Strong Arm Of The Law. Of het nu komt door de geringe opkomst of de kou maar zowel publiek als band doen hun best maar echt los komt het nog niet.

Met zes nummers van het nieuwe album in de set blijkt wel dat Saxon zeer tevreden is met dit album. Voor de rest bestaat de set uit het traditionele geraamte van klassiekers waar we dan voor het gemak de titelnummers van de twee voorgaande albums Sacrifice en Battering Ram bij rekenen.

They Played Rock And Roll is een eerbetoon aan Mot�rhead en zo klinkt het nummer dan ook. Paul Quinns riff had zo uit de gitaar van 'Fast' Eddie Clarke kunnen komen en Nigel Glockler drumt in de stijl van 'Philty Animal' Taylor. Er klinkt veel gejuich uit het publiek bij een geluidsample van Lemmy. Dit zou zo maar eens een livekraker kunnen worden. Ondertussen deelt Biff mee dat Saxon volgend jaar het veertigjarig jubileum gaat vieren met een aantal speciale concerten. "Graspop perhaps!"

Hierna komen we de vorige eeuw niet meer uit en wordt de set afgesloten met And The Bands Played On, 747 (Strangers In The Night), Crusader en Princess Of The Night. Band en publiek zijn zodanig opgewarmd dat er een toegift komt in de vorm van Heavy Metal Thunder, de meezinger Wheels of Steel en het lijflied van de oldschool metalfan: Denim And Leather.

Saxon hoeft niets te bewijzen en laat zien nog steeds niet versleten te zijn. Binnen is het warm en helaas moeten we de kou weer in. Saxon, bedankt voor weer een avond gezelligheid.

Setlist:
1. Olympus Rising
2. Thunderbolt
3. Sacrifice
4. Nosferatu (The Vampire Waltz)
5. Motorcycle Man
6. Strong Arm Of The Law
7. Battering Ram
8. Power And The Glory
9. Sniper
10. The Secret Of Flight
11. Dallas 1 PM
12. Never Surrender
13. Predator
14. They Played Rock And Roll
15. And The Bands Played On
16. 747 (Strangers In The Night)
17. Crusader
18. Princess Of The Night