Het Franse Elyose moest een paar maanden geleden in Nijverdal nog lijdzaam toezien dat de aangekondigde aanvangstijd niet juist was. Daardoor misten veel bezoekers het vroege optreden van het electrometalcollectief uit Parijs. Vandaag is het beter geregeld voor de band rond zangeres Justine Daa. Er is nog niet veel publiek, zon veertig man, maar tegen het podium aan staat een groepje fanatiekelingen die speciaal voor de openingsact gekomen lijkt te zijn. Ze staan vrijwel constant te springen en mee te klappen. Dit tot grote tevredenheid van de bandleden die zich van hun goede kant laten zien. De teksten in het Frans zijn moeilijk te volgen, maar het Engels tussen de nummers door (de zangeres is werkzaam in het toerisme) is uitstekend en ze kent ook een paar woordjes Nederlands, zoals Dankjewel en Alles goed?.
Over haar vocalen is men sterk verdeeld. Technisch is er ook wel wat op aan te merken. Haar zangstem is dun en in de hogere regionen is ze minder toonvast. Het enthousiasme van de Franaise verdient echter een compliment. Ze vermaakt zich uitstekend, is aan het dansen en maakt veel contact met het publiek. Dat enthousiasme werkt aanstekelijk, net als de nummers zelf. Highlights van de set zijn Plus QuHumain, Rdemption, het onuitgebrachte Mes 100 Ciels en De Guerre Lasse. De vergissingen in de aankondigingen zijn zeer vermakelijk. Zo kondigt ze het laatste nummer aan terwijl er daarna nog een volgt. Ze lacht het op een leuke manier weg. Elyose kan vanwege de wisselvallige zang niet iedereen tevreden stemmen, maar laat mede dankzij het goede geluid (vooral aan de rechterkant van de zaal) muzikaal een vaardige indruk achter met swingende electro metal.
Aangezien EnkeliNation voor veel niet Finnen blijkbaar moeilijk uit te spreken of te onthouden is, heeft de door Elina Siirala opgerichte symfonische metalformatie zijn naam vorig jaar gewijzigd in Angel Nation. Ondanks dat de groep uit Londen niet heel bekend is, heeft deze twee goede platen op zijn naam staan. Aeon kwam eerder dit jaar uit en uiteraard is daarvoor de meeste ruimte op de setlist gereserveerd. Zo begin de show met het uitstekende Burn The Witch en Blood On Your Hands. De nummers voelen als een warme deken, mede dankzij het nostalgische gevoel dat in de muziek is verwerkt. De keyboardpartijen doen namelijk aan de rock uit de jaren tachtig denken en de gitaarpartijen grijpen ook terug op het verleden. Breathe Again is als een van de weinige tracks een stuk moderner.
Opvallend is het enorme speelplezier dat het vijftal uitstraalt en het veelvuldige onderlinge contact. Er ontstaat dan ook al snel een wij-gevoel. Aangezien het de laatste show van de tour is, is er ook ruimte voor de nodige grappen. Zo ligt gitarist Sonny Antoniou te soleren op de grond en komt Goof van Phantom Elite het podium op om meerdere bandleden een hapje banaan te laten eten, waaronder sessiegitarist George Stergiou. Daar blijft het niet bij, want Eelco van Phantom Elite helpt Lucas Williamson mee drummen en doet vervolgens net alsof hij de toetsenpartijen speelt. Hilarisch! Bassiste Julia B Cadau draait zich maar niet om, anders schiet ze beslist in de lach van de komische taferelen die bij iedereen in de zaal een flinke glimlach op het gezicht toveren.
Elina ziet de lol er wel van in, maar blijft ondertussen doen waar ze het beste in is: gefocust en erg goed zingen. De klassiek geschoolde zangeres is op geen enkel foutje te betrappen. Integendeel, ze imponeert met haar zang nog meer dan bij Leaves Eyes, wat vooral blijkt uit het prachtige Last Time Together. Ze moedigt de bezoekers ondertussen aan om mee te klappen en de vuist in de lucht te steken. Angel Nation krijgt terecht veel applaus van de inmiddels beter gevulde zaal voor een zowel vermakelijk als goed optreden.
Als hoofdact Phantom Elite aantreedt, is er nog meer volk in de zaal. De ouders van zangeres Marina La Torraca zijn zelfs uit Portugal overgekomen om getuige te zijn van de verrichtingen van hun dochter, die mogelijk bij u bekend is als zangeres van Avantasia en Exit Eden. Ze mogen trots zijn, want ondanks een verkoudheid brengt ze het er goed vanaf, zo blijkt al direct uit opener Above The Crowd en Revelation, symfonische metaltracks met stevige riffs. Waar het eerste nummer vooral rockt, bevat de tweede heavy Lamb Of God-riffs. Wat opvalt is dat haar zangstem in laatstgenoemde even wat rauwer is dan in de studio.
De symfonien komen bij veel bands van backingtrack, maar Phantom Elite heeft Koen Stam (Ex Libris) bereid gevonden om de toetsenpartijen te spelen. Niet alleen de symfonien maken onderdeel uit van de muziek, maar onderscheidend is het gebruik van het orgel, zoals in Another Day, n van de eerste hoogtepunten in de set. Hierin komen alle sterke punten van de band bij elkaar, zowel de straightforward rockende symfonische metal, de vocalen maar zeker ook de proggy elementen en het soleerwerk. Andere hoogtepunten in de set zijn Wasteland, Serenades Of The Netherworld, Lockdown en Sirens Call. De set overtuigt nog niet over de hele lengte (publiek reageert dan ook op het ene nummer enthousiaster dan op het andere), maar het vakmanschap en de presentatie maken veel goed.
De band is in korte tijd flink gegroeid. Door het vele optreden in de afgelopen weken is de uitvoering ten opzichte van de eerste show op FemME eind september een stuk strakker geworden. Daarnaast brengen de muzikanten de songs met meer overtuiging en bovenal met meer plezier. En over plezier gesproken: Sonny Antoniou en Lucas Williamson pakken de bandleden van Phantom Elite terug. Terwijl Lucas zesde bandlid speelt met zijn tamboerijn is Sonny de vloer aan het dweilen. Net als bij de show van Angel Nation levert het zeer vermakelijke beelden op.
Ondanks dat het publiek met veel nummers niet bekend is en een wat langere fase met minder houvast wat te veel van het goede is, is de reactie positief. Dat hebben de bandleden behalve aan de goede muzikale uitvoering vooral aan de gepassioneerde manier van spelen te danken. Die passie zie je niet alleen, maar hoor je bijvoorbeeld in de vocalen tijdens Serenades Of The Netherworld, een bewerking van de originele versie van HDK. En over HDK gesproken: initiator van Phantom Elite is Sander Gommans van HDK. The man who used to play in a little band called After Forever is aanwezig en wordt in het zonnetje gezet. Hij blijft zelf op de achtergrond en kijkt kritisch tevreden toe.
Na afsluiter Sirens Call pakt Goof de microfoon om terug te kijken op de afgelopen weken. Hij dankt de mensen die de tour mogelijk hebben gemaakt. Alle bandleden van de drie bands komen het podium op en ook Sander is daarbij. Hij ziet ervan af om een woordje te doen en laat dit graag aan anderen over. Na de woorden van Eelco is er tijd voor een dansje en ruime gelegenheid voor de bezoekers om nog even met de bandleden te praten. Voor zowel bands als bezoekers was het vanavond een gezellig bijeenzijn van liefhebbers voor liefhebbers. Gezien het onderlinge plezier kan uw recensent zich niet voorstellen dat het een last time together was. Een prettige jaarwisseling gewenst en tot in een muzikaal 2018!
Setlist Phantom Elite:
1. Intro + Above The Crowd
2. Revelation
3. Spectrum Of Fear
4. Another Day
5. Every Man For Himself
6. Lockdown
7. Wasteland
8. Serenade Of The Netherworld
9. With The Gods
10. Rise Of The Dawn
11. Sirens Call
Setlist Angel Nation:
1. Intro
2. Burn The Witch
3. Blood Is On Your Hands
4. Breathe Again
5. Tears Of Lust
6. Do It Anyway
7. Last Time Together
8. Wonder Who You Are
9. Enough Is Enough
Setlist Elyose:
1. Fragrances / Femme De Verre
2. Plus Qu'Humain
3. L'Animal-aim
4. Un Autre t
5. Rdemption
6. Mes 100 Ciels
7. Mon Charme
8. De Guerre Lasse
Met dank aan Ton Dekkers van Interdependent Photo voor de foto's.
