Post-punk, alternatieve rock, post-metal, shoegaze, stoner, psych; alles vind je terug in de muziek van GOLD. In zekere zin is het progressief en vernieuwend in de ware zin van het woord. De non-conformistische en reflecterende combinatie van muziek en confronterende en bezwerende zang raakt je of raakt je niet. Zo zie je sommige bezoekers vandaag verdrinken in de performance, sto�cijns geboeid staan kijken of meebewegend op het ritme en anderen maken een praatje of halen nog maar even wat te drinken. Bij deze Rotterdamse formatie draait het om het neerzetten van een sfeer. Dat gebeurt de ene keer met een muur van verschillende tremoloriffs, de andere keer met een repetitieve akkoordenreeks. Veelal gebruikt Igor Wouters daarbij de pauken en toms. De geluidsman licht op zeer sterke wijze bepaalde elementen eruit. Zo is de toename in volume tijdens Old Habits uitstekend toegepast.

De kracht van het optreden zit in de gefocuste presentatie. Terwijl de heren intens staan te headbangen, staat zangeres Milena Eva in haar eigen wereld met handgebaren en een afstandelijke blik achter de microfoon. Dit contrast intrigeert. Af en toe accentueert ze het ritme, maar er is altijd controle. Die focus hypnotiseert een deel van de bezoekers, waardoor ze deels aanwezig zijn en deels in een andere wereld bevinden. Het is geen makkelijke muziek die ze voorgeschoteld krijgen. Dat zorgt ervoor dat niet iedereen overtuigd raakt van het kunnen van GOLD, maar degene die diep in de songs duikt, ontdekt elke luisterbeurt iets nieuws en laat zich betoveren door de beelden die geschetst worden. Milena eindigt het optreden met een bijna eerbiedwaardige buiging als dank aan degene die het optreden heeft gevolgd.

De bezoekers kruipen nog wat dichter op het podium voor de show van DOOL. Dat is niet gek, want Here Now, There Then komt in veel jaarlijstjes terug en ook de optredens stemmen doorgaans tot tevredenheid. Zo ook vandaag. Direct vanaf het openingsnummer The Alpha staat het geluid uitstekend afgesteld. Vol en krachtig. Bovendien worden de songs strak uitgevoerd. Voor nuances zoals op het studiomateriaal (She Goat) is minder ruimte, al moet er een beslist een compliment gemaakt worden aan de geluidsman waarop het basgeluid is uitgelicht. Het is vooral een kwestie van rocken, waarbij net als bij GOLD geen ruimte is voor praatjes tussen de nummers door.

Het dynamische The Death Of Love is ��n van de eerste hoogtepunten, direct gevold door Vantablack. Hier en daar zingen toeschouwers de teksten woord voor woord mee en bij Golden Serpents en Oweneygat is er veel beweging. De nummers doen weinig voor elkaar onder en dat laat maar weer eens horen hoe sterk het debuutalbum is. Ook de Killing Joke-cover Love Like Blood, die in een hoog tempo gespeeld wordt, past prima in de set evenals de nieuwe tracks Well's Run Dry en God Particle.

Het is uiteraard Ryanne die de meeste aandacht opeist. Ze werkt zich flink in het zweet en laat zich niet afleiden op het moment dat er een snaar knapt. Een reservegitaar is snel geregeld. Net als GOLD houdt DOOL een bepaalde sfeer goed vast. Wel een hele andere sfeer overigens. Binnen die eigen setting is er in voldoende mate ruimte voor dynamiek. De show eindigt met het uitstekende Oweneygat. Daarna is het voorbij. Er is wel hoop op een toegift en de mensen blijven staan, maar de zaalmuziek gaat aan en de bezoekers lopen tevreden richting merchandisestand of drinken nog wat. Het was een geslaagde avond met twee interessante bands die zich beide van hun goede kant lieten horen en zien.

Setlist DOOL:
1. Intro
2. The Alpha
3. Golden Serpents
4. God Practicle
5. Darkest Hour
6. Vantablack
7. The Death Of Love
8. Well's Run Dry
9. She Goat
10. Love Like Blood (Killing Joke-cover)
11. Oweynagat

Setlist GOLD:
1. Intro (Nina Simone � Images)
2. Summer Thunder
3. Old Habits
4. And I Know Now
5. I Do My Own Stunts
6. You Too Must Die
7. White Noise
8. He Is Not
9. Servant
10. Don�t
11. Tear

Met dank aan Gerben Duijsters van Darkster Photography voor de foto's.