Als het een co-headlinertour was geweest, had niemand er een probleem van gemaakt. Queensrÿche heeft flink wat fans in de vrij volle zaal en krijgt vanaf het begin de handen met gemak in de lucht. Als je de show begint met Screaming In Digital, één van mijn ultieme Queensrÿche-favorieten, kan er wat mij betreft dan ook weinig meer stuk. In de daaropvolgende drie kwartier is het een bloemlezing van klassieke tracks, waarbij met name Take Hold Of The Flame en Queen Of The Reich het meeste applaus en gejuich genereren. Vooral Michael Wiltons solopartijen staan goed afgesteld en La Torre zingt de sterren van de hemel. Met het nog altijd fantastische Eyes Of A Stranger laat men de hongerige zaal achter. Er wordt nog wel om een toegift geschreeuwd, maar helaas keert de band niet meer terug op het podium. Eigenlijk verdient zo'n band als deze toch meer speeltijd, desalniettemin een erg fijne opwarmer! (Lennert)
De laatste keer dat Blue Öyster Cult Nederland aandeed, was in 2009. Met dit gegeven en het feit dat de enige originele leden Buck Dharma en Eric Bloom beide rond de zeventig jaar zijn, is het vooraf moeilijk in te schatten wat er te verwachten is van dit gezelschap. Dat de discografie er mag zijn, weten we. Ook zijn de New Yorkers een bron van inspiratie voor vele, uiteenlopende bands. Toch is het maar de vraag hoe de band na zoveel jaren live uit de verf komt. De start in Tivoli is aanvankelijk ook wat ongelukkig en rommelig. Zo is de uitvoering van opener Stairway To The Stars niet helemaal foutloos en is het in Golden Age Of Leather nog wat zoeken naar de ideale afstemming van het geluid. In Before A Kiss, A Redcap heeft Buck Dharma problemen met zijn gitaar en dat zorgt voor een allesbehalve vlekkeloos begin.
Met de bekende jarentachtig-hit Burnin' For You zet BÖC een punt achter de problemen, want vanaf dit moment laat de band horen dat het absolute topmuzikanten zijn. De Amerikanen hebben de laatste jaren regelmatig niet voor de hand liggende songs opgenomen in de setlists. Ook deze avond kent enkele leuke en opvallende aanwezigheden. Lips In The Hills bijvoorbeeld. Dit nummer is afkomstig van het album Cultösaurus Erectus en is niet bepaald een bekend nummer. Toch doet deze opzwepende song het terecht erg goed bij het publiek deze avond, dat het eenvoudige refrein voluit meezingt. Harvest Moon en Dancin' In The Ruins (van de onderschatte albums Heaven Forbid en Club Ninja) zijn ook twee onverwachte, maar welkome aanwezigheden. Buck Dharma voorziet deze songs van vocalen, die deze avond opvallend sterk zijn. Bij vlagen kapt hij de noten wat sneller af, maar zijn zang blijft deze avond een genot om naar te luisteren. Ook de vocalen van Eric Bloom zijn zeker niet slecht. Waar Dharma meer gevoel in zijn zangstem brengt, zijn Blooms vocalen wat ruwer en meer rock 'n roll.
Het middenstuk van de setlist herbergt twee prachtige hoogtepunten. Een daarvan is The Vigil, dat een geweldige, foutloze uitvoering krijgt. Middels een gitaarsolo wordt dit nummer op een heerlijke manier uitgebouwd. Then Came The Last Days of May doet er qua uitbouw nog een schepje bovenop. Dit nummer van het debuutalbum Blue Öyster Cult wordt voorzien van een tweetal adembenemende gitaarsolo's. Richie Castellano pakt de spotlight met een verbluffende eerste solo, die minutenlang duurt en een prachtige opbouw kent. De hierop volgende gitaarsolo van Buck Dharma duurt ook weer enkele minuten en laat het publiek in extase en jaw-drop-modus achter, als vervolgens het laatste vers van het nummer weer ingezet wordt.
Blue Öyster Cult houdt de uitstekende vorm de rest van de avond vast. De reguliere setlist wordt afgesloten met de geijkte hits Godzilla en (Don't Fear) The Reaper. Eerstgenoemde wordt uiteraard door het publiek uit volle borst meegezongen. (Don't Fear) The Reaper is een song die nooit gaat vervelen. Wellicht denken de heren van Blue Öyster Cult er anders over, maar de live-uitvoering is prachtig en de band lijkt er op het oog nog best plezier in te hebben. Aanvankelijk lijkt een toegift er niet in te zitten. Gelukkig mag de band nog een nummer spelen. Met de grootse riffs van Cities On Flame With Rock And Roll krijgt deze avond alsnog een gepast slot. (Hugo)
Het was een prachtige avond met twee bands die nog altijd live zeer de moeite waard zijn. De minpunten waren schaars. Oké, Queensrÿche had wellicht meer speeltijd verdiend. Blue Öyster Cult speelde weliswaar fan-favoriete songs als Astronomy, Flaming Telepaths en The Veteran Of The Psychic Wars niet, maar dat mocht de pret deze avond niet drukken. Kwaliteit genoeg in het oeuvre van deze Amerikanen. Laten we hopen dat het niet weer acht jaar gaat duren voordat Blue Öyster Cult ons land weer opzoekt.Setlist Blue Öyster Cult:
1. Stairway To The Stars
2. Golden Age Of Leather
3. Before A Kiss, A Redcap
4. Burnin' For You
5. Lips In The Hills
6. Harvest Moon
7. The Vigil
8. ME 262
9. Dancin' In The Ruins
10. Then Came The Last Days Of May
11. True Confessions
12. Tattoo Vampire
13. Godzilla
14. (Don't Fear) The Reaper
Encore:
15. Cities On Flame With Rock And Roll
Setlist Queensrÿche:
1. Screaming In Digital
2. I Don't Believe In Love
3. Operation: Mindcrime
4. Guardian
5. Empire
6. Take Hold Of The Flame
7. Queen Of The Reich
8. Eyes Of A Stranger