Eind vorig jaar stond Hillsphere voor het eerst in de nieuwe samenstelling op het podium. Het was destijds een kwestie van zoeken naar elkaar en je merkt dat het vandaag soepeler gaat en dat terwijl er een invaldrummer is. Joerie Warmerdam (System Overthrow) vervangt Wouter Macare, die vanwege een afstudeershow verstek moet laten gaan. Joerie heeft zich de songs in een paar rehearsals eigen moeten maken. In korte tijd dus. Dat levert wat foutjes op, maar heel storend is dat niet. Muzikaal zit het aardig goed in elkaar. Het getokkel van beide gitaristen in Ghosts Of You, ��n van de beste nummers vanavond, komt mooi samen en ook Mind At Rest bevat een sterk instrumentaal staaltje. Er zijn echter ook songs waar te veel wendingen in zitten, waardoor er een richting ontbreekt.

Vocaal is het wat wisselvallig. Tim Beimer heeft een zangstem die je wel of niet ligt. Het levert vanavond nadien dan ook uiteenlopende reacties op. Hij moet erg hard werken om de hoge noten te halen en dat leidt af van de muziek. Daardoor mist er soms ook een eenheid. Wat hij wel erg goed doet, is beleving in zijn performance stoppen. Hij beleeft de teksten echt. Ook bij de anderen is die beleving te zien in Mind At Rest, waarbij de heren uit hun dak gaan. Dat mag overigens wel vaker en gitarist Elias Mayer mag meer op de voorgrond treden tijdens zijn solo�s. Ook mogen de bandleden wat meer het contact met het publiek opzoeken. Ondanks de punten van kritiek is het optreden aardig. Later dit jaar komt het debuutalbum van Hillsphere uit.

De muziek van The Aurora Project is veel gestroomlijnder en organischer dan die van de openingsact. Atmosferische, melancholische progrock die aan de jaren tachtig doet denken (Arena, Rush, Marillion, Fleetwood Mack, Simple Minds, The Cure). Vandaag brengt het vijftal de vierde full-length World Of Grey (met uitzondering van Circles In The Water) ten gehore. Het kwintet, bestaande uit toetsenist Mox Guyt, zanger Dennis Binnekade, bassist Rob Krijgsman, drummer Joris Bol en gitarist Remco v.d. Berg doet dat uitstekend. Het geluid staat zeer goed afgesteld en zodoende komen eigenlijk alle songs goed uit de verf. Het wat stevige Stone Eagle, met zijn prachtige refrein en Media Puppets krijgen live echt iets extra�s. De songs vloeien echt, zijn intens en toch ingetogen tegelijkertijd. Een knap staaltje songwriting.

Ondanks de serieuze inhoud van de teksten houden de heren wel van een geintje. Onderling zijn er al de nodige grappen en ook met het publiek is er contact. Zo worden we verwelkomd met: �Hallo luisteraars.� Remco staat naast een ventilator die het voor hem in de warme zaal wat aangenamer maakt om te spelen. �I�m a huge metal fan and so is he� en over Hillsphere: �Ik vond de eerste band heel sfeervol.� Nadien staat hij weer uitstekend gitaar te spelen. Ook de anderen zijn hun instrument meester en Dennis brengt het vocaal er prima vanaf. Qua zanglijnen komt Brian Molko (Placebo) vreemd genoeg in gedachten op. Het titelnummer met zijn prachtige climax en Dronewars (mooi contrast tussen de baslijn en het leadwerk) vormen een sterk slot van een erg gaaf optreden. The Aurora Project is net als bijvoorbeeld The Wounded een Nederlandse band die veel meer positieve aandacht verdient.

En dan het moment waarop Tom net als de aanwezige bandleden, familie en vrienden, heeft gewacht: het optreden van TDW & Dreamwalkers Inc.. Voorafgaand nemen de bandleden op een rij plaats op de planken. Dat zijn naast Tom zelf - die de vocalen voor zijn rekening neemt - gitarist/zanger Lennert Kemper, gitaristen Norbert Veenbrink en Joey Klerkx, bassist Peter den Bakker, toetsenist/zanger Vincent Reuling, drummer Kenneth Martens en violiste/zangeres Hanna van Gorcum.

Na een intro komt direct The More We Remember aan bod, een epic waar je een boek over zou kunnen schrijven, mocht je alle wendingen willen noemen. Buitengewoon knap dat de muzikanten dit live kunnen vertalen. Zangeres Radina Dimcheva komt even het podium op voor een gastoptreden. Haar zang is echter niet te horen door een probleem met de kabel en ook de screams van Lennert verdwijnen in het niets. Jammer, maar verder is te horen dat de muzikanten, die door Tom worden voorgesteld, het er prima vanaf brengen. Pluspunten zijn er voor drummer Kenneth. Tom is ondanks de beperkte bewegingsruimte veel in beweging en maakt veel contact met de andere bandleden en het publiek. Hij maakt een zeer gemotiveerde indruk, is expressief in het accentueren van de teksten en gaat zelfs even op zijn knie�n zitten. Vermeldenswaardig is dat hij tijdens de tekst �shake hands� in Surface Scratching handen schudt met bassist Peter.

Ondanks dat het een cd-presentatie is van The Antithetic Affiliation komen er ook andere nummers aan bod, zoals die van Music To Stand Around And Feel Awkward To. Een prettige afwisseling, al worden veel nummers gekenmerkt door een samenkomst van veel verschillende partijen die wat druk overkomt. Je raakt daardoor als luisteraar snel verzadigd. Less is more zou het advies zijn. Toch vind je in de composities veel eerlijkheid terug en bovenal de persoonlijkheid van Tom. Hij werkt hard en is enthousiast. Aanstekelijk is ook de smile van Hanna van Gorcum, de zangeres die naast hem staat. Ze toont veel speelplezier, haar vioolpartijen zijn voldoende te horen en ze brengt het vocaal er goed vanaf. Mede door de energieke presentatie is er ook veel energie in de zaal en staan de supporters (sommigen met feestmuts op) ge�nteresseerd toe te kijken en aan te moedigen.

Happy Day (�dat dicht aan mijn hart ligt� aldus de frontman) en Dirge (met de Zweedse gastzangeres Cailyn Erlandsson) doen het wat rustiger aan. Laatstgenoemde is een memorabel nummer, waarin mooie zanglijnen (alleen jammer dat de microfoon van Cailyn het niet doet vanwege een probleem met de kabel) samenkomen met onderscheidend toetsenwerk van Vincent, semi-akoestisch gitaarwerk en een baslijn van Peter. Peter zit op dat moment even, maar is verder constant actief. Hij is het zonnetje in huis, maakt contact met anderen, trekt gekke bekken en mag ook nog even op de voorgrond treden voor een bassolo in Aphrodisia.

Het laatste deel van het optreden is het sterkst. Dirge leidt dit deel in. Aphrodisia (na de aankondiging door Tom grapt Peter nog snel: �Afrokapsel�) ligt niet alleen vanwege het meezingrefrein prettig in het gehoor, maar ook de instrumentatie is mooi uitgewerkt in het opbouwende eerste deel. Over meezingrefrein gesproken: in het afsluitende Anthem zingen de bezoekers mee met �� and we all walk together�. En zo is het. �You�ll never walk alone.� Het was een gezellige concertavond waarin Hillsphere vooral muzikaal overtuigde en wat verbeterpunten meeneemt, The Aurora Project geweldig voor de dag kwam en het zeer enthousiaste TDW & Dreamwalkers Inc. op een vermakelijke manier afsloot.

Setlist TDW & Dreamwalkers Inc.
1. Intro
2. The More We Remember
3. Chameleon
4. Surface Scratching
5. Happy Day
6. Dirge
7. Aphrodisia
8. Anthem

Setlist The Aurora Project:
1. Expect Us
2. Warmongers
3. Stone Eagle
4. Deadly Embrace
5. Mediapuppets
6. World Of Grey
7. Circles In The Water
8. Dronewars

Setlist Hillsphere:

Met dank aan Kelly Thans Photography voor de foto's.