Overhaul is een vijfkoppige metalband uit eigen land. In 2014 brengt het collectief in eigen beheer de ep Daybreak uit. Daarop laat het kwintet progressieve metal la Dream Theater horen. Vervolgens gooien de mannen het roer om en combineren ze symfonische rock met zwaardere metal die raakvlakken heeft met Leprous, maar ook met experimentele rock en zelfs de djent van Meshuggah. Met Blue Box en Aeons Of Life staan er twee zeer aardige voorproefjes online van de aankomende, eerste full-length Notes By An Unstable Muser. Beide tracks staan vandaag op de setlist, alsmede andere tracks van dat album en een bijzondere cover van de Rick Astley-hit Never Gonna Give You Up.
Je zou zeggen dat het een leuk idee is, zo'n cover, maar de uitvoering valt tegen. Waar het origineel vrolijk en opbeurend klinkt, is de uitvoering van Overhaul wat aan de futloze kant. De alternatieve melodielijnen matchen maar moeizaam. Datzelfde gevoel overheerst bij een aantal eigen songs. Er mist een eenheid. De partijen lijken los te staan van elkaar. Het publiek krijgt mede daardoor geen greep op de muziek en reageert met slechts een lauw applaus. De meest enthousiaste reactie is er als drummer Sander van den Broek prima en intens soleert. Hij maakt van de vijf muzikanten de beste indruk, zowel technisch als qua presentatie. Gitarist Richard Sluijk heeft de pech dat zijn partijen (net als die van bassist Gielian Meessen) wat te zacht in de mix staan. Slechts in Pastels, n van de beste nummers die aan bod komt, is hij met een solo onderscheidend en datzelfde geldt voor toetsenist Glenn Bergmans. Zijn partijen zijn wel goed hoorbaar, maar sorteren niet altijd het gewenste effect. Aan het begin van Storm is hij met zijn keyboardmelodie wel in positieve zin aanwezig.
Het is een wat wisselvallig optreden. Sterke momenten zoals het refrein van Aeons & Life komen voorbij, maar ook mindere momenten. Wat niet bijdraagt aan het luisterplezier is de zang van Samuel de Vries. Live klinkt zijn stem dunner dan in de studio en hij heeft hoorbaar moeite met de hoge noten. Daarnaast straalt hij niet veel uit. Het aanmoedigen van het publiek gebeurt op een niet overtuigende manier en zijn woorden tussen de nummers door zijn niet sterk. De bandleden maken onderling niet veel contact en er ontstaat ook nauwelijks een connectie met de toeschouwers. Daardoor kabbelt het optreden wat voort en ondanks dat er na afloop een beleefd applaus klinkt, zijn er slechts weinigen die een positieve herinnering zullen hebben aan het optreden van Overhaul.
De matige openingsact heeft de toeschouwers nog niet echt opgewarmd, maar voor aanvang van het optreden van VUUR heerst een gezonde spanning. Iedereen is toch wel heel benieuwd hoe de nieuwe band klinkt. Days Go By - London belooft veel goeds, maar hoe is het met de andere songs? En zou er ook wat van bijvoorbeeld The Gentle Storm gespeeld worden? Het is afwachten. Tijdens de pauze tussen de twee acts van vanavond is er een opname te horen waarin Anneke de bezoekers oproept om vooral te genieten van het concert en geen live-opnamen te maken en deze te delen op internet, zodat je tegen de buitenwacht kunt zeggen: Wij hebben de plaat gehoord en jullie lekker niet. Wij waren erbij toen ze nog klein waren.
Na een duister intro waarbij de vijf bandleden onder gejuich het podium betreden, is het allereerste reguliere nummer Time. Dat VUUR heavier en meer metal is dan The Gentle Storm is direct duidelijk. Loodzware, doomy riffs komen er uit de boxen. Gave riffs en in combinatie met het goed afgestelde geluid en de kenmerkende zang van Anneke is het direct genieten. Een prima opener die gevolgd wordt door het snellere, bij vlagen rockende Sail Away. Het drumwerk van Ed Warby valt in positieve zin op, evenals het soleerwerk van Jord Otto. Het geluid is helder en krachtig en daardoor komen ook de baslijnen van Johan van Stratum goed tot zijn recht. Van begin af aan stuitert hij over het podium. Ook de andere bandleden komen al vroeg in beweging. Anneke is aan het dansen en moedigt het publiek aan om mee te klappen. Al vroeg is de sfeer in de zaal zeer positief en na elk nummer is er dan ook een luid gejuich en applaus hoorbaar.
De handen blijven in de lucht als de beat van The Storm van The Gentle Storm klinkt. Van Giersbergen, die zelf ook af en toe gitaar speelt, accentueert de accenten in de ritmiek met lichaamsbewegingen en staat net als de anderen zichtbaar te genieten van het ten gehore brengen van dit nummer dat de feestvreugde bij de bezoekers nog verder vergroot. Ook On Most Surfaces van The Gathering kan op veel bijval rekenen. Anneke spreekt daarna het publiek toe: We dachten dat we een klein, intiem optreden gingen geven, waarin we uitglijders mochten maken, maar het optreden is verplaatst van de kleine naar de groet zaal en op het laatste moment uitverkocht. Ze concludeert dan ook: Nou, dan gaan we geen fouten maken.
Vervolgens komt het enige bekende VUUR-nummer aan bod: Days Go By London. Net als de andere nummers op het in de herfst te verschijnen album, is een stad het uitgangspunt van de teksten. Days Go By London gaat over de grote brand van Londen in 1666. De tekst is geschreven vanuit het perspectief van het element vuur. In dit nummer zet Anneke de gitaar weer even af om zich te concentreren op haar zang. Schijnbaar moeiteloos promoveert ze het nummer naar grotere hoogten dan de studioversie. Indrukwekkend wat de frontvrouw ten gehore brengt. Fantastisch!
De heren om haar heen staan even in de spotlights tijdens het instrumentale deel van Martyr And The Saint. Ook al is het de eerste keer dat het eigen materiaal live wordt gebracht, het is het net alsof ze het al vaker hebben gedaan. Strak gespeeld en bovendien met veel beleving en publiekscontact. De ervaring en het speelplezier stralen eraf en wat is Jord Otto toch een geweldige leadgitarist. Zijn solos leveren veel ontzag op.
De bandleden verdwijnen heel even van het podium. Alleen Johan blijft staan. Hij leidt Valley Of Diamonds in, een nummer met een perfecte opbouw middels getokkel en vocaal mooi crescendo. De dynamische track wint aan kracht en bevat een prachtig refrein dat het geheel samen met de instrumentatie naar epische hoogten brengt. Beslist n van de hoogtepunten van het album. In sommige nummers zit iets van een Devin Townsend-vibe. Anneke werkte reeds meerdere malen samen met de Canadese zanger/gitarist en het is dan ook niet vreemd dat Numbered van Devin Townsend Project op de setlist staat. Het nummer blijkt bij de meeste toeschouwers onbekend, want alhoewel er een verzoek komt om de tekst ah, we are numbered, we are numb, we are not alone mee te zingen, zijn er maar weinigen die zich laten horen. De muzikanten zoeken tijdens dit nummer elkaar veelvuldig op en Anneke maakt visueel contact met de voorste rijen fans terwijl ze knielt. Ze ziet her en der bekenden, waaronder op het balkon en zwaait naar een paar kennissen.
Glorius Light is heavy, groovy en stevig, maar bevat melodieuze zang en eindigt heel mooi. Het nummer bevat een filmisch intro en outro. Freedom zou weleens de volgende single kunnen worden. Het nummer is een stuk lichtvoetiger dan zijn voorganger, deels met popinvloeden en een zeer catchy refrein. In het middelste deel is er ook nog een mooie samenkomst van twee tokkelpartijen en een baslijn. Zeer fraai gedaan en ook dit nummer dat snel blijft hangen bevat een gave solo van Jord, die in het begin van de show aan de linkerkant staat, maar gaandeweg de show vaker wisselt met Ferry, die aanvankelijk rechts gepositioneerd is. Zoals aangegeven is er echter veel beweging op het podium en zijn er meerdere positiewisselingen. Het is een gave, energieke show om naar te kijken.
Wat volgt is een stukje cabaret van Van Giersbergen. Ze merkt op dat er vele nationaliteiten aanwezig zijn en vraagt aan de toeschouwers wie er allemaal uit het buitenland komt. De buitenlanders zijn vooral gevestigd in de eerste drie rijen. Brazili, Itali, Frankrijk, Duitsland en Denemarken zijn onder andere vertegenwoordigd. En er roept iemand: Friesland. Anneke is onder de indruk van de opkomst en grapt vervolgens: So many people from abroad, from Brazil and Friesland en excuseert zich: Oh nee, dat is racisme in eigen land. De zaal ligt in een deuk om de opmerkingen. De frontvrouw spreekt de fans vandaag zowel in het Engels als Nederlands toe en dat zorgt wel eens voor een gemengde opmerking: Jullie are great. Als reactie krijgt ze uit het publiek terug: Jij ook! Zo is de sfeer opperbest.
Ze geeft aan dat er twee jaar aan het album is gewerkt en zet de bandleden in het zonnetje. Iedereen krijgt uiteraard veel applaus, al is ze aanvankelijk nog niet onder de indruk en ze maakt dan ook een opmerking naar het publiek: Dr uit! Met een knipoog uiteraard. Ed Warby wordt een levende legende genoemd en Jord krijgt de meeste bijval omdat hij uit Groningen/Friesland komt. Strange Machines is een geweldige afsluiter van de reguliere set. Zowel de fans als de band staat te springen. Na 75 minuten verlaten de bandleden het podium onder luid gejuich en lang aanhoudend applaus.
Na het we want more keren de bandleden gelukkig terug voor een toegift. Allereerst komt Save Me aan bod, met een oosters getinte leadpartij. Het toont de diversiteit in de muziek van VUUR, die zowel heavy als melodieus is. In veel nummers komt een solo voorbij en dat is beslist een toegevoegde waarde. Save Me vloeit naadloos over in Brightest Light. De show is tot dan toe vrijwel foutloos te noemen, maar in deze cover van The Gentle Storm vergeet Van Giersbergen even haar tekst, maar lost dat op een charismatische manier op. Het publiek vergeeft het haar uiteraard. Terecht, want ze zingt geweldig en de mannen om haar heen zorgen voor een prima prestatie. Als ze vraagt of het publiek nog een nummer wil horen, klinkt er vanuit de zaal: Zeventien!
VUUR had nog wel even door kunnen spelen, maar met de mini-epic Reunite van vijf minuten, die tot n van de hoogtepunten van de avond behoort, komt er helaas een einde aan het optreden. Een geweldig optreden, want muzikaal en vocaal stond het als een huis en de bandleden maakten veel contact met het publiek. Ze waren professioneel, ontspannen, energiek en maakten een zeer gemotiveerde indruk. Na afloop schudden ze de handen van de fans en is er in de foyer gelegenheid om met ze te praten. De gave show van vandaag, waarbij constant een energieke, positieve sfeer in Neushoorn heerste en de fans snel in vervoering raakten, belooft veel goeds voor het album dat later dit jaar uitkomt.
Setlist VUUR:
1. Time
2. Sail Away
3. The Storm
4. On Most Surfaces
5. Days Go By
6. Martyr And The Saint
7. Valley Of Diamonds
8. Numbered
9. Glorius Light
10. Freedom
11. Strange Machines
Toegift:
12. Save Me
13. Brightest Light
14. Reunite
Setlist Overhaul:
1. The Dance
2. Aeons & Life
3. Never Gonna Give You Up
4. Blue Box
5. Storm
6. Detour
7. Pastels
