Xenon Field bestaat uit de Dubliners Robert Murphy en Conor Drinane. Ze maken een mix van post-rock en elektronische muziek, waarbij de elektronica de boventoon voert. Op het podium staan diverse keyboards en effectenapparaatjes. In tegenstelling tot eerdere optredens is er gekozen voor een nieuwe setup zonder drummer. Alle beats komen dus uit de keyboards. Daarnaast gebruiken de muzikanten een bas en een gitaar. Vlak achter de jonge Ieren staan twee schermen met ledlampjes. Het vele slepen met deze apparatuur is waarschijnlijk de reden dat er wat defecten zijn. Zo doet een tweetal rijen lampjes het in zijn geheel niet. Dat stoort wat, maar niet dusdanig dat het ergerlijk is.
Aanvankelijk moet het publiek, dat vanavond uit zon honderdvijftig mensen bestaat, even wennen aan deze act, maar mede door het enthousiasme op het podium is er steeds meer bijval. Zodanig zelfs, dat het duo op veel positieve reacties kan rekenen en het jammer is dat het binnen het halve uur al afgelopen is. Kritiek is er vooral op de soms wat abrupte overgangen. Qua songwriting is er nog wel wat te winnen, maar navraag levert op dat het veelal nieuwe tracks zijn. Ze bevinden zich in een ontwikkelingsfase. Afgezien van de soms wat onrustige opbouw overheerst de waardering voor deze experimentele groep, die hard aan het werk is, daarbij plezier uitstraalt en in de muziek opgaat. Een positief begin van deze concertavond.
Bij Xenon Field viel reeds op dat de geluidsmix goed was, bij God Is An Astronaut is deze geweldig. Zodoende is het al volop genieten aan het begin van het optreden van het rustige Pig Powder, gevolgd door de gitaarleads in Age Of The Fifth Sun. Het is de enige track die nu wel op de lijst staat in vergelijking met het optreden in Utrecht van vorig jaar. Weinig verrassingen dus, slechts een andere volgorde, maar daar maalt niemand om. Echoes is een vroeg hoogtepunt, met een sterrenhemel als achtergrond en de bandleden die elkaar opzoeken. Een verschil met het vorige optreden in Nederland is de lichtshow, die nu meer indruk maakt en prachtige plaatjes oplevert. Vorig jaar moest de geluidsman het licht bedienen, nu heeft hij een vrouwelijke lichttechnicus naast zich staan. Een ander verschil is de opstelling. Jamie Dean staat nu met zijn keyboard aan de rechterkant van het podium en bassist Niels Kinsella in het midden.
Jamie speelt zowel gitaar als keyboard in bijvoorbeeld Snowfall. De technicus aan de zijkant van het podium zorgt ervoor dat hij snel kan switchen, al maakt hij een keer een foutje door de gitaar weg te pakken terwijl Jamie deze juist nodig heeft. Vetus Memoria toont de veelzijdigheid van de Ieren: het getokkel op de gitaar, de jarentachtigvibe van de synthesizermelodie, de acidtouch, de kwaliteiten van drummer Lloyd Hanney en de ruige climax. Fantastisch! De sterke fase houdt aan met Worlds In Collision. Minder geslaagd is de drumsolo daarna, die veel beter gentegreerd had kunnen worden. Het levert dan ook veel minder applaus op dan na de reguliere tracks volgt.
Vanwege het nagenoeg perfecte geluid komen veel nummers live nog beter uit de verf dan op plaat en zijn de details goed hoorbaar, zoals het basspel in het prachtige Helios | Erebus, dat zang bevat van Torsten Kinsella. Opvallend zijn de kleine verschillen ten opzichte van de studioversie. Zo voegen de effecten in het tweede deel veel toe. Van de grote lijn wordt niet afgeweken, maar het leggen van accenten voegt een dimensie toe. Het publiek geniet en heeft het warm. Dat hebben de heren op het podium ook. Jamie geeft dat ook aan: Its so sweaty up here. De temperatuur stijgt verder als iedereen in beweging komt met Red Moon Lagoon, dat een heerlijke vibe bevat met elektronische beats. Gelukkig gaat de airco ook nog even aan, maar het blijft erg warm.
Behalve de zeer beweeglijke Dean komen Niels en Torsten ook nog even kort aan het woord om de fans te bedanken en nummers aan te kondigen. Tot de highlights behoren het mooi opgebouwde All Is Violent, All Is Bright, het strak gespeelde Centralia, het aan Chris Cornell opgedragen Forever Lost en From Dust To The Beyond, dat intens wordt uitgevoerd en een goed gentegreerde drumsolo bevat. Voorafgaand aan de toegift meldt Jamie dat zijn tante is overleden en dat vandaag de plechtigheid zou plaatsvinden. Hij draagt Agneya aan haar op. De band eindigt met het door Phil Spector genspireerde Suicide By Star. God Is An Astronaut liet vanavond horen de goede lijn van vijftien jaar door te zetten en bracht een verzorgde show met een prima geluid. Ze namen een supportact mee die in de smaak viel. Derhalve een geslaagde concertavond.
Met dank aan Patrick Spruytenburg voor de foto's.
Setlist God Is An Astronaut:
1. Pig Powder
2. Age Of The Fifth Sun
3. Echoes
4. Snowfall
5. Vetus Memoria
6. Worlds In Collision
7. Helios | Erebus
8. Red Moon Lagoon
9. All Is Violent, All Is Bright
10. Fragile
11. Centralia
12. Forever Lost
13. From Dust To The Beyond
Toegift:
14. Agneya
15. Suicide By Star
Setlist Xenon Field:
1.
2. Direct Induction (reworking)
3.
4.
