Zondag 16 april:
De veertienduizend campinggasten hebben op Eerste Paasdag moeite om uit de slaapzak te kruipen. Wanneer Moss op de vroege zondagmiddag de festivaldag opent, is de Phoenix-tent nog bijna leeg. De Amsterdamse formatie begint rustigt, maar rockt er tegen het einde van de set behoorlijk op los. Dat geluid valt echter in het niet bij het powerpunkgeweld dat Brutus even later op de eveneens matig bezochte Jack Daniel's Stage produceert. Blikvangster van de Belgische driepersoonsformatie is Stefanie Mannaerts, die op even intense wijze zingt als drumt. Zelfs Phil Collins kan nog wat van haar leren. Het aparte stemgeluid en de emotionele uitdrukkingskracht van Mannaerts geven de nummers net dat beetje extra en voorkomen dat het geheel saai wordt. Als Brutus op de volgende langspeler compositorisch groeit ten opzichte van het vrij wisselvallige debuut Burst, dat in februari is verschenen, dan kan dit jonge trio nog ver komen.
Na een tegenvallende conference van Hans Teeuwen (die ons onder meer uitlegt hoe Paaspop is ontstaan), is het aan het einde van de middag eindelijk tijd voor onze favoriete muzieksoort metal, weliswaar met een scheut hardcore punk. The Charm The Fury oefent ongetwijfeld in een ruigere Amsterdamse buurt dan de stadgenoten van Moss. Het doel van frontvrouw Caroline Westendorp en haar muzikale begeleiders is om de festivalgangers niet alleen te laten meezingen met de melodieuze fragmenten, maar bovendien de nodige moshpits, walls of death en circle pits te ontketenen tijdens de furieuze passages. Dat lukt redelijk. De publieke belangstelling in de Jack Daniel's-tent is aanzienlijk. Een paar weken geleden is de tweede langspeler The Sick, Dumb & Happy verschenen, waardoor The Charm The Fury nu meer goede songs tot zijn beschikking heeft dan voorheen. Toch verslapt gaandeweg het vrij eentonige concert de aandacht (ondanks dat stukje Metallica) en heeft het sympathieke gezelschap nog een ruime afstand af te leggen om aansluiting te vinden bij de internationale top. Of misschien zijn we na een te korte nachtrust gewoon te moe en valt het kwartje bij het volgende bezoek aan The Charm The Fury wel.
Dying Fetus is samen met Hatebreed op tournee. Toen de organisatie van Paaspop de laatstgenoemde (hardcorepunk)formatie boekte, kreeg het de extreme metalband derhalve waarschijnlijk voor een zacht prijsje als extraatje aangeboden. Zo is er dit jaar zowaar een portie brute, complexe death metal te horen op het driedaagse, breed georinteerde festival, waar de meeste bezoekers vooral komen voor popmuziek, dance en hiphop. Voor de verslaggevers van Metalfan.nl ter plekke is Dying Fetus net iets te ontoegankelijk om het gebodene op waarde te kunnen schatten, maar het moet gezegd dat de opkomst in de Jack Daniel's-tent reuze meevalt. Bovendien blijven de meeste genteresseerden de gehele show aanwezig. Blijkbaar is er wel degelijke behoefte aan wat extreme metal op Paaspop. Het Amerikaanse drietal speelt strak en biedt de aanwezige fans zelfs wat kersvers materiaal aan van het later dit jaar te verschijnen nieuwe album. Vreemd genoeg houdt Dying Fetus het na drie kwartier echter al voor gezien, terwijl de deathmetallers een uur speeltijd was toegewezen.
Wanneer het korte reggae-intro uit de luidsprekers schalt, zal de verdwaalde UB40- of Doe Maar-fan zich op zondagavond nog even thuis voelen in de Phoenix. Zodra Hatebreed losbarst, rennen de zachtmoedigen onder de Paaspop-bezoekers echter gillend naar buiten. Net als bij Suicidal Tendencies een dag eerder weet de enige stevige zondagact in de grote Phoenix-tent een bevredigend aantal liefhebbers te lokken van het hardere werk. Dat is terecht. De Amerikaanse hardcore/metalcore-formatie viert vandaag twee decennia aan studioreleases met een glorieuze dwarsdoorsnede van de gehele discografie. Daarbij doet recent materiaal als Looking Through The Barrel Of Today in geen enkel opzicht onder voor de klassiekers uit de beginjaren. Eigenlijk overtuigt Hatebreed live altijd en ook op dit festival schrijft de groep moeiteloos een van de beste shows van het ganse weekeinde op zijn naam, ondanks dat frontman Jamey Jasta minder over het toneel beweegt dan normaal. Om half tien is het feestuur al weer voorbij. Daarna staan nog tot een uur 's nachts optredens van andere bands op het programma, waaronder de Metallica-tribute Imitallica, de indringende indie-rockers The Veils en de retepopulaire popgroep Kensington, maar wat ons betreft was Hatebreed een verdiende afsluiter geweest van drie dagen Paaspop.
Volgend jaar valt Eerste Paasdag samen met 'April Fools Day'. Dan kun je dus op vrijdag 30 maart, zaterdag 31 maart en zondag 1 april in Schijndel terecht voor een nieuwe editie van Paaspop. De duizend vroegevogeltickets waren binnen vier uur uitverkocht. De reguliere kaartverkoop begint pas eind dit jaar. Wij verheugen ons alvast op Paaspop 2018, mits er weer voldoende 'heavy' acts worden geboekt, naast al het andere vermaak dat dit gezellige Brabantse festival de bezoeker heeft te bieden.
