Het Amerikaanse duo Zombi mag de avond openen. Anthony Paterra heeft zijn drumstel aan de voorkant van het podium opgesteld, met naast hem toetsenist/bassist Steve Moore. De spacey, instrumentale muziek voelt soms wat aan als een vage soundtrack en is eigenlijk best lekker. Het veelvuldige gebruik van een sequencer zorgt ervoor dat vrij catchy melodie�n steeds blijven herhalen, terwijl Moore daar steeds nieuwe elementen aan toevoegt, onder meer met zijn basgitaar. Paterra slaat er ondertussen goed op los. Toch vindt niet iedereen in het publiek het interessant, want velen staan al snel te gapen en hopen dat Ghost maar snel mag beginnen. Op een progrockfestival zou Zombi wellicht beter tot zijn recht komen.

Na ruim een jaar keert Ghost terug naar een Nederlands podium. Vorig jaar was 013 in Tilburg praktisch uitverkocht, vandaag is AFAS Live het toneel voor de gemaskerde band. Daags voor het optreden duikt echter het nieuws op dat frontman Papa Emeritus wordt aangeklaagd door vier voormalige bandleden, wat de bevestiging is dat de band die we vandaag op het podium zien een hele andere is dan die we vorig jaar in Tilburg zagen. En dat is te merken ook. De Nameless Ghouls zien er hetzelfde uit, toch klinken ze net iets anders. Maar daar kom ik zometeen op terug.

Na een sfeervol pauzemuziekje trapt de band af met het opzwepende Square Hammer, de openingstrack van de EP waar deze Popestar Tour naar vernoemd is. Eerst komen alle Nameless Ghouls het podium op, en zodra de zang begint verschijnt Papa Emeritus III achterop het podium in een grote rookpluim. Vanaf het begin wordt er vanuit het publiek behoorlijk meegezongen, wat goed te doen is bij dit uitstekende nummer. Het wordt gevolgd door het lekkere From The Pinnacle To The Pit, van het laatste album Meliora. De rookpot komt weer tevoorschijn als Ghost teruggrijpt naar het debuutalbum middels Con Clavi Con Dio. De setlist is echter nagenoeg gelijk aan die van de vorige keer, behalve dat deze keer geopend wordt met Square Hammer, Stand By Him is vervangen door Secular Haze en If You Have Ghosts vanavond niet gespeeld wordt. Populaire songs als Year Zero, Ritual en het mooie He Is ontbreken gelukkig niet.

Tussen de nummers door lult Papa af en toe wel de oren van je kop. Zo steekt hij een verhaal af dat er een rustig nummer komt omdat hij een dagje ouder wordt, maar dan spot hij een erg jonge fan in het publiek die hij speciaal gaat begroeten. Tevens belooft hij dat hij dan geen 'fuck' en 'shit' zal zeggen, om het netjes te houden. Vervolgens komen dan wel de Sisters Of Sin het podium op, oftewel twee 'nonnen' die de voorste rij van het publiek van heilige drank gaan voorzien. Wie Ghost al vaker gezien heeft, weet dan ook al precies wat Papa gaat zeggen. Zijn verhaaltjes bij elk nummer zijn namelijk precies dezelfde als vorige keren. Men mag de Sisters Of Sin niet zomaar betasten, aldus de frontman. Vervolgens wordt het rustige Body And Blood ingezet.

Ook de kostuumwissel is weer aanwezig. Vlak voor Cirice trekt Papa Emeritus III een gemakkelijkere outfit aan, wat hem wat meer vrijheid geeft op het podium. Dat heeft hij wel nodig, want de stageset is groter dan voorheen. Het podium bestaat uit meerdere lagen en er zijn aan de zijkant twee trappen opgesteld. Maar het is niet alleen Papa die alle kanten van het podium ziet. Ook de nieuwe Nameless Ghouls zijn erg actief. De twee gitaristen staan veelvuldig vooraan op een verhoging hun kunsten te showen, springen in het rond en lopen geregeld naar de bovenste etages van het podium. Toch mogen deze nieuwe muzikanten wel wat meer op hun spel letten. De nieuwe toetsenist is wel wat actiever dan zijn voorganger, maar met de keytar-solo's moet hij nog wat meer oefenen en minder improviseren. Tevens is deze in Mummy Dust veel te luid en schel.

Op de gitaristen is ook het een en ander aan te merken. In het begin van de show staan de effecten van de Ghoul met de zwarte gitaar verkeerd, wat zorgt voor veel te veel distortion op zijn gitaar. De andere gitarist maakt het echter veel bonter. Hij zit er regelmatig naast met de riffs en solo's, of lijkt hij echt compleet andere dingen te spelen. Dit is gewoon slordig en niet wat je mag verwachten van een band die in zo'n zaal als deze staat. Ghost is per slot van rekening geen amateurbandje meer. Het mooie einde van afsluiter Ritual mist dan ook elke bezieling die het nummer normaal echt prachtig maakt. In de toegift krijgen we gelukkig nog wel weer een lekkere uitvoering van Monstrance Clock waarna we weer naar huis mogen. Volgende keer zien we hopelijk wel weer een Ghost in optima forma, vanavond was dat zeker niet het geval.

Setlist Ghost:
1. Square Hammer
2. From The Pinnacle To The Pit
3. Secular Haze
4. Con Clavi Con Dio
5. Per Aspera Ad Inferi
6. Body And Blood
7. Devil Church
8. Cirice
9. Year Zero
10. Sp�ksonat
11. He Is
12. Absolution
13. Mummy Dust
14. Ghuleh/Zombie Queen
15. Ritual

Toegift:
16. Monstrance Clock

Met dank aan Rob Sneltjes voor de foto's.