Vorig jaar werd voor de eerste maal de Roadrage tour gehouden ter ere van het 25 jarig jubileum van Roadrunner Records. Toen waren het Killswitch Engage, 36 Crazyfists en Five Pointe O, die alle drie nieuwe albums hadden uitgebracht dat jaar. Het was een groot succes en het waren geweldige optredens in de Melkweg en 013.
Nu is het de beurt aan Ill Nio, Spineshank en Chimaira die onlangs ook nieuwe albums hebben uitgebracht. Respectievelijk 'Confession' 'Self-Destructive Pattern' en 'The Impossibility Of Reason.'
Wordt het weer net zo'n succes als vorig jaar? Vorig jaar waren het immers drie bands die net een beetje bekend werden bij het publiek en voor het eerst optraden in Nederland. En met overweldigend succes. Ik kijk al uit naar de nieuwe releases van 36 Crazyfists en Killswitch Engage volgend jaar.
Nu zijn het bands die al eerder succes hebben gehad in Nederland met platen als 'Revolution Revolucin' (Ill Nio), 'The Height Of Callousness' (Spineshank) en 'Pass Out Of Existence' (Chimaira) en ook al eerder hier hebben opgetreden. En er worden grootse dingen verwacht. De optredens werden zelfs gefilmd door 6 camera's en zal later wereldwijd op DVD verschijnen!
En het was duidelijk dat de drie bands wisten dat hun optredens door de hele wereld bekeken ging worden; ik werd door alle drie de bands compleet weggeblazen!
Chimaira
Chimaira mocht aftrappen. Afgelopen mei waren ze al in de 013 samen met Spineshank. Ze begonnen met het beukende "Power Trip." En ze bleven hard en meedogenloos beuken. Ongetwijfeld de hardste van de drie bands. Zanger Mark Hunter begroette het publiek in goed Nederlands met "Hoe gaat het Tilburg?"
Hoogtepunt voor mij was het nummer 'Down Again' van het dit jaar uitgebrachte 'The Impossibility Of Reason.' Mark liet zien waarom zijn bijnaam 'Metal Mozes' is; hij splitste het publiek in tween en liet de twee partijen op zijn sein op elkaar in beuken. Het optreden was erg strak. Alleen duurde het met de 30 minuten erg kort. En het publiek deed, vergeleken met de andere bands, minder mee. Maar misschien moesten ze nog even opwarmen.
Spineshank
Spineshank begon, net als op het nieuwe album met "Violent Mood Swings" en het publiek kwam eindelijk een beetje los. En hoe! Spineshank blew me away! Chimaira en Spineshank waren beide duidelijk beter dan afgelopen mei. Spineshank klonk zoals het hoorde. Ook weer erg strak en een goede show. Veel interactie tussen het publiek en uiteraard werd er gevraagd om een 'circle pit'. En natuurlijk kwamen singles als 'New Disease,' 'Synthetic,' en de nieuwste, 'Smothered' voorbij. Op 'Cyanide 2600' ging ik helemaal los. Ik heb het erg naar m'n zin gehad. Bij een van de laatste nummers dook zanger Jonny Santos nog even crowdsurfend het publiek in. Bij het laatste nummer 'Height Of Callousness' deed Mark Hunter van Chimaira ook nog even mee.
Ill Nio
Tijd voor de headliner van de avond. Ill Nio kwam met een gewijzigde line up (gitarist Mark Rizzo en percussionist Roger Vasquez verlieten eerder dit jaar de band) op het podium, die nog uitgebreid werden voorgesteld voor het laatste nummer begon. Ill Nio begon met 'If You Still Hate Me' en wist een goede balans te houden tussen oudere nummers en nummers van het nieuwe album. De mic van Christian viel een paar keer uit, maar naast dat waren er geen problemen. Alleen 'How |Can I Live' herkende ik even niet terug toen het couplet begon; de gitaar overheerste en de zang hoorde je bijna niet. Maar voor de rest een erg energiek optreden en een waardige headliner.
Als je de 013 kent; vanaf het einde van de treden tot aan het podium en van de bar en de deuren tot aan de andere kant van de zaal, n grote pit. En die bar komt best hard aan kan ik je vertellen.
Conclusie
Het geluid was goed, de sfeer was goed en de bands waren erg strak en goed. Alledrie wisten het publiek op te zwepen en zetten een goede show neer. Was het een succes? - Oh ja! Volgend jaar dan maar weer Roadrage?
