Neem dan 13 Steps, dat hard en bondig laat zien hoe het moet. De Friese hardoreformatie laat een ferme indruk achter met zijn energieke performance. De twee vocalisten lopen actief rond en schreeuwen de longen uit hun lijf. Waarom er precies twee vocalisten nodig zijn, blijft wel een raadsel, want beiden verschillen qua zang niet heel veel van elkaar. Maar het klinkt goed en dat is het belangrijkste. De zaal reageert enthousiast op 13 Steps en er is een groep actief aan het moshen. Het geluid staat goed afgesteld en de harde breaks die de band ten gehore brengt, klappen erin. Het mag duidelijk zijn dat 13 Steps al tot een vroeg hoogtepunt behoort.
Met de shockrockformatie Super Star Gods heeft Sneker Metal Meeting zijn vreemde eend in de bijt. Sterk genspireerd door Marilyn Manson, Nine Inch Nails en met een vleugje vuige rock 'n roll, gaat het muzikaal een hele andere richting op dan het hard- en deathcoregeweld van daarvoor. Daarbij zijn de bandleden flamboyant gekleed als blackmetal-krijgers die een keer samen met Rob Halfod kleren hebben ingekocht. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat halverwege de show opblaas-penissen het publiek ingegooid worden. Muzikaal klinkt het lekker, maar mist op den duur de spanning in de muziek. Het begint allemaal wat eentonig te worden doordat de groep te veel blijft hangen in dezelfde maatsoort en hetzelfde tempo. Hierdoor verslapt de aandacht tegen het einde van het optreden. Qua show doet de groep het goed, maar muzikaal mag het iets afwisselender.
Art Of Pain heeft vandaag de releaseshow van zijn ep Foretell. De groep onder leiding van zangeres Janneke de Boer maakt opvallende speed/thrashmetal. Het wordt al snel duidelijk dat de muzikanten goed weten hoe ze hun instrumenten moeten bespelen. Vooral het gitaarwerk klinkt erg lekker fel en de solo's mogen er zijn. Het nadeel waar de groep mee te maken heeft, is de zang van Janneke de Boer. Het matcht niet met de andere instrumenten. De zang, die soms wel wat weg heeft van Anouk, past niet bij de snelheid waarop de nummers gespeeld worden. Dat is jammer want hierdoor houdt de band de aandacht niet vast, terwijl er echt wel goede muzikanten op het podium staan. De Megadeth-cover Tornado Of Souls valt positief op en hiermee laat de band zien wat het kan. Toch blijft ook hier de zang een hekel punt.
Onegodless is dan weer groep die helemaal weet te overtuigen. De formatie die eerder bekendstond als Mourn, doet denken aan een mengeling van Pantera, Down met een vleugje Black Sabbath. Zanger Pieter Verpaalen is een krachtige frontman en schreeuwt de longen uit zijn lijf. Ook muzikaal is het een verheerlijking om naar te luisteren. Met twee gitaristen is het genieten van de ronkende en bluesy gitaarriffs, maar ook de zwaar aangedrukte bas mag geprezen worden. Er valt dan ook niets op het optreden aan te merken, behalve dat het erg sterk was.
Martyr weet ook een erg sterk optreden neer te zetten. Al vanaf het begin maakt de formatie meteen indruk. Tijdens de intro-tune staat een eng zombie-meisje alleen op het podium naar het publiek te kijken en weet daar effectief een sfeer mee te creren. Wanneer de bandleden het podium betreden, is het al snel tijd voor een pot actieve speed metal. De groep (die sinds een aantal jaar weer springlevend is) bracht dit jaar de veel geprezen plaat You Are Next uit en tijdens het optreden komt hier genoeg materiaal van voorbij. Stuwende kracht achter de formatie is vocalist Rop van Haren. Qua zang is hij vandaag uitstekend en qua performance laat hij alle bands van vandaag ver achter zich. Hij is overal te vinden en bevindt zich ook vaak midden in het publiek. Maar ook de ritmesectie klinkt fantastisch en zo krijgt Martyr al snel het publiek met zich mee en laat daarmee zien en horen dat de band duidelijk bij de Nederlandse metaltop behoort.
Spartan vervolgt de reeks van bands die erg lekker presteren. De formatie uit Haarlem maakt een mengeling van power metal en melodieuze death, die thematisch gelinkt wordt aan de Griekse mythologie. De band weet te imponeren met het harmonieuze gitaarspel, aangevuld door de afwisselende zang van Jeffrey Rademakers. Van hoge uithalen naar laag deathmetalgebrul. Het schakelen tussen de verschillende zangtechnieken gaat in het begin moeiteloos, maar naarmate de set vordert lijkt Rademakers het wel iets moeilijker te krijgen met de hoge uithalen. Met Elysium en Glory Awaits sluit Spartan vervolgens de set in stijl en glorieus af. Er waren misschien niet veel mensen in de zaal aanwezig, maar de band heeft ongetwijfeld een aantal zielen weten te veroveren.
Nu het bijna Halloween is, heeft de organisatie een prima headliner weten te vinden in Debauchery vs Bloodgod. Aangezien in beide bands dezelfde leden zitten, hebben de heren besloten een tour te doen met materiaal van beide groepen. Het podium wordt indrukwekkend omgebouwd tot een horrorpaleis met mooie versieringen. Het drietal komt besmeurt onder het nepbloed het podium opgelopen. Het is echter opvallend dat het bezoekersaantal bij de hoofdact het minste van het hele festival is. Dat is jammer voor degenen die weg zijn gegaan, want ze missen hierbij het beste optreden van de dag. Met nummers als Heavy Metal Monsternaut, Demonslayer en Blood For The Bloodgod komt Debauchery uiterst goed voor de dag. Het geluid staat goed en op het spel van de muzikanten is niets aan te merken. Wat vooral fijn is aan het bandgeluid, is de veelzijdigheid ervan. Waar de groep op het ene moment brute death metal speelt, gaat het vervolgens vloeiend over in hardrock dat doet denken aan AC/DC en metal dat herinnert aan Judas Priest. Vocalist en gitarist Thomas Gurrath is de drijvende kracht achter de formatie en is goed bij stem. Hij prijst zich gelukkig met het publiek, ondanks dat er maar een select clubje aanwezig is. De speelvreugde spat er dan ook bij de heren vanaf. Dat resulteert erin dat de band tot twee keer toe aan de organisatie vraagt of ze nog even door mogen gaan. Die toestemming krijgen ze en zo gaat de band nog even door en sluit het festival gepast af.
Sneker Metal Meeting was dan ook een aangenaam festival met een leuke en afwisselende line-up. Niet elke band wist te overtuigen, maar het merendeel deed dat gelukkig wel. Zeker het avondprogramma was van zeer vermakelijk niveau. Het is jammer voor de organisatie dat er niet al te veel bezoekers kwamen opdagen en dat zal vast als een domper beschouwd worden. Het blijft dan ook altijd een gok voor festivals van kleinere omvang om iets te organiseren. Desondanks mag de organisatie terugkijken op een geslaagde muzikale dag en is er hopelijk volgend jaar gewoon weer een editie van Sneker Metal Meeting.
