Er zijn zo'n tachtig genteresseerden als Oceans Of Slumber het podium betreedt. De progressieve metalband mag geen vreemde meer zijn in Friesland. Eerder dit jaar stonden de Texanen namelijk in het voorprogramma van My Dying Bride op dezelfde plek. Destijds hadden ze pech met het onsamenhangende geluid. Vandaag is het gelukkig veel beter. Alle partijen zijn goed te horen en zodoende is het genieten van de bassolo van Keegan Kelly in Devout, de vele fills en het jazzy drumwerk van Dobber Beverly en de prachtige stem van Cammie Gilbert.
Zij brengt soul in de metal die soms stevig uitpakt met blasts, maar schakelt in het prachtig gezongen Sunlight moeiteloos over op een rockstem. De rustige passages, waarin haar zang af en toe voor kippenvel zorgt, komen heel goed door. Voor This Road vraagt ze om stil te zijn: "This song is very close to our heart" Opvallend is dat tijdens het nummer de drummer en gitarist/zanger Sean Gary van plek wisselen voor een pianopartij. Sean excuseert zich eerder in de show voor wat technische problemen, maar die zijn snel vergeten met de intrigerende composities. Oceans Of Slumber, dat nieuwe fans wint, krijgt na afloop terecht veel bijval.
Bij Ne Obliviscaris komt het bezoekersaantal boven de honderd. Velen lijken juist voor deze band gekomen te zijn en die zijn ook blij dat er een lange set op het programma staat. Een uur lang en dat betekent maar liefst vier nummers, eerlijk verdeeld over de twee fantastische albums Portal Of I (2012) en Citadel (2014). Het grote succes heeft de carrire van deze extreme progressieve deathmetalband in een stroomversnelling en meerdere malen naar Europa gebracht. De Australirs maken vandaag een ijzersterke indruk. Bassist Brendan 'Cygnus' Brown doet dat met zijn memorabele tapping, Daniel 'Mortuary' Presland met zijn gevarieerde drumwerk. Ritmegitarist Matt Klavins komt minder in de spotlights, maar toont zich net als bijvoorbeeld grunter/screamer Xenoyr wel heel actief.
De uitdagende songs brengen de zaal in vervoering en beweging is er al snel. Er vormt zich af een toe een minipit, maar het is toch meer intrigerende luistermuziek om naar te luisteren en op mee te knikken of headbangen Of Petrichor Weaves Black Noise, of tijdens de exotische stukken te dansen, zoals die in Painters Of The Tempest (Part II): Triptych Lux. Net als bij de openingsact staat het geluid goed afgesteld. Een paar keer hapert de gitaar van leadgitarist Benjamin Baret en frontman Tim Charles laat per ongeluk de microfoon tijdens een rustige passage vallen terwijl hij deze op de standaard probeert vast te zetten. Het zijn slechts enkele momenten die beter hadden gekund. Verder imponeren de muzikanten met hun uiterst vaardige spel. De zang van Tim Charles is zuiver en datzelfde geldt voor zijn vioolmelodien. Ze gaan tijdens het immense Devour Me, Colossus (Part I): Blackholes naadloos over in de gitaarsolo van Benjamin. Het eerste halve uur is al indrukwekkend, maar het niveau gaat nog verder omhoog met de tweede helft van Painters Of The Tempest (Part II): Triptych Lux en een strakke uitvoering van publieksfavoriet And Plague Flowers The Kaleidoscope. Wat een geweldig optreden van Ne Obliviscaris! Een voor maandagbegrippen goed gevulde zaal komt goed los en applaudiseert en juicht voor de Aussies die aangeven zich zeer welkom te voelen hier en graag terug te keren.
De mannen van Enslaved hebben een flinke kluif om het optreden van Neo te evenaren. Het lukt ook maar moeizaam. Niet dat de heren hun best niet doen. Integendeel, ze moedigen de bezoekers aan om mee te doen, maar die reageren wat mat op een aantal enthousiastelingen na. Roots Of The Mountain en Ruun (toetsenist Herbrand Larsen masseert Cato tijdens het rustige gedeelte) zijn lekkere binnenkomers en toch heerst er een wat afwachtende sfeer. Dat nodigt de goedgehumeurde Grutle Kjelsson uit tot teksten als: "Fucking great.. I hope your fucking is great", "You don't have to be silent, talk to eachother. Make this world a better place."
De eerste helft van het optreden is vooral solide al komen de cleane vocalen van Herbrand niet altijd even sterk over. De extreme vocalen van Grutle doen dat trouwens wel. Hij tilt het optreden naar een hoger niveau. Dat doet hij onder andere met leuke opmerkingen tussen de tracks door. Zo stelt hij de bandleden op hilarische wijze voor. Drummer Cato Bekkevold is Ard Schenk, Herbrand is Hans Klok "who did a show here a few weeks ago" en leadgitarist Arve 'Icedale' Isdal is Falko Zandstra "who took away the mountains from the Netherlands." Ondanks dat het aantal bezoekers gedurende de show langzaam daalt, breken juist die opmerkingen het ijs. De tweede helft van de set komt sterker over.
Vanaf Ethica Odini is er dan ook meer beweging in de zaal en het oudste nummer op de setlist (Fenris uit 1994) geldt als sterkste van de reguliere set. Ook de prima uitvoering van The Crossing ("about moving into an other dimension") kan op veel bijval rekenen. Ook al zorgt de half gevulde zaal voor een wat trieste aanblik, de mannen laten zich van hun goede kant zien en er is meer beweging op het podium. Zo staan ze flink te headbangen tijdens Ground, waarin Icedale imponeert met zijn solo. Daarna verlaten de bandleden het podium.
Veel bezoekers kijken daarna naar de klok. "Nu al stoppen?" zie je een aantal denken. Nee, natuurlijk is er nog een toegift te beginnen met een drumsolo waarbij Herbrand met een handdoek Cato blinddoekt. One Thousand Years Of Rain is een ijzersterke afsluiter, het hoogtepunt van de set en is het jammer dat ondanks het feit dat Allfadr Odinn op de setlist staat vermeld, niet meer gespeeld wordt. Het optreden van Enslaved laat daarmee gemengde gevoelens achter. Gaaf om de band te hebben gezien. Zeker de moeite waard, maar er had beslist meer ingezeten. Het was te merken dat het een maandag was. Oceans Of Slumber en Ne Obliviscaris maakten vandaag de beste indruk.
Met dank aan Heleen ten Kate van Neushoorn voor de foto's.
Setlist Enslaved:
1. Roots Of The Mountain
2. Ruun
3. The Watcher
4. Building With Fire
5. Ethica Odini
6. Fenris
7. The Crossing
8. Ground
Toegift:
9. One Thousand Years Of Rain
Setlist Ne Obliviscaris:
1. Devour Me, Colossus (Part I): Blackholes
2. Of Petrichor Weaves Black Noise
3. Painters Of The Tempest (Part II): Triptych Lux
4. And Plague Flowers The Kaleidoscope
Setlist Oceans Of Slumber:
1. Winter
2. Devout
3. Sunlight
4. Suffer The Last Bridge
5. ...This Road
Met dank aan Heleen ten Kate van Neushoorn voor de foto's.
.jpeg){kind=small}
