G.O.D. oftewel Genus Ordinis Dei, overigens niet te verwarren met GOD uit Nieuw-Mexico, begint al vroeg. De landgenoten van de hoofdact doen het verrassend goed. De Italianen maken moderne, melodieuze symfonische metal. Energiek, en dat geldt ook voor de presentatie van met name de drummer en de expressieve frontman, die het publiek af en toe aanspreekt. De mannen, soms met capuchons op (zie ook de clip van Halls Of Human Delights), zijn flink aan het headbangen en genieten ervan om te spelen voor een zich al goed vullende zaal. De mensen die vroeg aanwezig zijn, blijken veelal onbekend met Genus Ordinis Dei, maar geven de Zuid-Europeanen wel een blijk van waardering.
Als tweede betreedt Forever Still vervroegd het podium. De jonge, Deense formatie laat op het kersverse, zeer aangename debuutalbum Tied Down een catchy mix horen van rock en metal la eindjarennegentigrock en Evanescence. De muziek leent zich uitstekend voor een live-vertolking, maar door het wat vlakke geluid en de niet altijd zuivere vocalen van Maja Shining (wellicht ingegeven door het feit dat ze er veel gevoel in wil stoppen en alles wil geven) worden de hoge verwachtingen niet geheel ingelost. Dat wil geenszins zeggen dat het een slecht optreden is. Integendeel, de presentatie is energiek, de bandleden wisselen veel van positie (en lopen daardoor af en toe tegen elkaar aan) en staan te headbangen. Maja toont veel beleving en accentueert de emotie van de teksten door bijvoorbeeld op haar knien te zitten. De nummers liggen lekker in het gehoor. Save Me, Scars, Once Upon A Nightmare en Miss Madness zijn de hoogtepunten van de set en Forever Still krijgt dan ook flink wat applaus. Beslist een band om in de gaten te houden.
Het publiek is natuurlijk grotendeels aanwezig voor Lacuna Coil. Tien jaar na dato staan de Italianen weer in 013. Dit keer niet in de grote zaal, waar Kaiser Chiefs vanavond speelt, maar in de kleine Jupiler Zaal. Fans uit binnen- en buitenland horen horrorfilmfragmenten die vergezeld gaan van een mooie lichtshow en zien drummer Ryan Blake Folden op zijn drumstel staan. Daarna betreden de fraai geschminkte bassist Marco Coti Zelati en gitarist Diego Cavallotti de planken om plaats te nemen achter een hek. Het in mist gehevelde podium is omgebouwd tot een sanatorium met aan de achterzijde het bandlogo en twee hangende poppen, daarvoor het drumstel op een verhoging met aan weerszijden de zojuist vermelde hekken. Aan de aankleding is veel aandacht besteed. Diego en Marco zijn gekleed in de van de bandfoto's bekende Delirium-pakken. Als laatste betreedt het vocale duo Andrea Ferro en Cristina Scabbia het podium, in kledingstijl matchend met de anderen.
Uiteraard is er op de setlist veel ruimte voor tracks afkomstig van Delirium. Zeven stuks maar liefst. Het geluid staat prima afgesteld. Ultima Ratio knalt er direct lekker in, maar het zijn vooral Spellbound en het heerlijk swingende Die & Rise die meer beweging bij het publiek bewerkstelligen. Het is helemaal genieten als fanfavoriet Heaven's A Lie aan bod komt. Velen schreeuwen deze klassieker mee en het is direct warmer in de zaal. Andrea ontdoet zich dan ook graag van de warme bovenkleding en gaat verder in een t-shirt. Ook Cristina doet bij Downfall haar jas los en gaat later zonder jas verder.
Het is fijn dat na het goed gezongen Blood, Tears, Dust (met prima gitaarsolo) en Ghost In The Mist een sfeervol rustpunt langskomt met The Ghost Woman And The Hunter voor de oldschoolfans. Het is een van de weinige momenten waarop Andrea het podium verlaat. Hij keert weer terug om te knallen met het perfect uitgevoerde Trip The Darkness, een van de hoogtepunten van de avond. Wederom zingen veel fans mee. Zo blijven de klassiekers favoriet, maar misstaat You Love Me 'Cause I Hate You beslist niet op de lijst. Dat komt ook vanwege het toneelspel dat de snel in een witte jurk omgeklede Cristina en de op een stoel voorovergebogen zittende Andrea uitvoeren.
Het einde van de reguliere set is ijzersterk. Allereerst klinkt Our Truth, dat uit volle borst meegezongen wordt. De hard werkende, trucjes uitvoerende Ryan mag daarin even soleren. De fans springen, klappen mee en eten uit de hand van Andrea. Als hij vraagt: "Let me hear you scream" zijn er dan ook velen die aan zijn verzoek gehoor geven. Cristina is onder de indruk en geeft de complimenten aan de toeschouwers. "You're probably the loudest crowd so far." De duim gaat omhoog als het publiek meezingt met de Depeche Mode-cover Enjoy The Silence, die een heel mooi einde bevat met Marco en Cristina. De sfeer onder de bezoekers is uiteraard positief. Na de swingende statement-track Nothing Stands In Our Way verlaten de Italianen kort het podium.
Voor de toegift verschijnt Cristina in het wit met meerdere teksten op haar kleding ("Delirium", "Ride", "No Time", "No no no no" en "Leave me alone, leave me alone, take me home now"). Ze krijgt nog wat aangereikt door een tweetal fans. Het extra gedeelte van de set begint met het titelnummer van het meest recente album Delirium. Vervolgens sluiten Zombies (Andrea met masker op die tevens fungeert als pet) en het knallende House Of Shame een fantastisch optreden in stijl af.
Setlist Lacuna Coil:
1. Ultima Ratio
2. Spellbound
3. Die & Rise
4. Heaven's A Lie
5. Blood, Tears, Dust
6. Ghost In The Mist
7. The Ghost Woman And The Hunter
8. Trip The Darkness
9. Downfall
10. You Love Me Cause I Hate You
11. Our Truth
12. Enjoy The Silence (Depeche Mode-cover)
13. Nothing Stands In Our Way
Toegift:
14. Delirium
15. Zombies
16. The House Of Shame
Setlist Forever Still:
1. The Last Day
2. Awake The Fire
3. Miss Madness
4. Fight
5. Once Upon A Nightmare
6. Breathe In
7. Save Me
8. Scars
