HWWAUOCH is misschien wel de minst toegankelijke band binnen dit collectief, maar tevens de meest geniale. Wt een extreem intense en huiveringwekkende plaat is dit Into The Labyrinth Of Consciousness namelijk! De vijf nummers razen en kolken in een waanzinnige maalstroom over de luisteraar heen, in een muzikale vertolking van de titel die zijn naam eer aandoet. De black metal van de groep is rammelend, guur en ontzettend ongemakkelijk. De muziek schuurt en wringt. De drummer hakt bijkans zijn drumstel aan gort. Zijn primitieve geratel zorgt voor een intense sfeer. De verwrongen riffs en zoemende basgitaar, in combinatie met de verstikkende productie, zorgen voor een uitermate beklemmende totaalsound. En dan heb ik het nog niet gehad over de waanzinnige krijsen van de anonieme frontman, die een dikke doodsreutel produceert, maar zich even makkelijk bedient van een huiveringwekkend, sucidaal gekerm, dat door merg en been gaat.
De vijf soundscapes op Into The Labyrinth Of Consciousness bevatten verwrongen, stroperige, in zijn eigen wirwar verstrikt rakende black metal. Muziek die aandoet alsof je strot langzaam wordt dichtgeknepen en sterren en lichtflitsen de laatste tekenen zijn die je afstervende bewustzijn afgeeft. Gooi Antaeus, Misyrming, het meest agressieve werk van Blut Aus Nord en Weakling in een blender en dit is het resultaat. Meestal geldt dat de ingredinten die in de blender belanden er uiteindelijk stroperig en onsmakelijk uitkomen, maar de connaisseur weet wel beter. Dat geldt ook voor dit album: de dikke drab mag dan onooglijk zijn, gezond is het absoluut voor de liefhebber van dissonante, ondoordringbare black metal.
Bij een normaal album probeer je als recensent in te gaan op specifieke nummers. Into The Labyrinth Of Consciousness is echter geen normaal album. De vijf nummers zijn allemaal een aanslag op de zintuigen, een allesverpulverend, hels Boschiaans blackmetalbacchanaal, opborrelend uit de diepste krochten van de ziel. Dan kan ik het wel gaan hebben over de Blut Aus Nord-achtige, dissonante gitaarlijnen in het titelnummer, de Mayhem-invloeden in Cursed Trinity (het Atilla Csihar-achtige gemompel), of het dissonante, akoestische gefrbel waarmee het afsluitende Not Anything begint, maar daarmee vang ik niet de essentie van dit album. Into The Labyrinth Of Consciousness is namelijk geen album dat draait om individuele nummers: het is een totaalervaring die van begin tot eind onontkoombaar is in zijn intensiteit.
Het is onmogelijk om dit album onbewogen te beluisteren. HWWAUOCH grijpt de luisteraar vanaf de eerste seconde bij de strot, slingert de kansloze ziel door alle kanten van de hel en kotst het schepsel na zesendertig minuten weer uit, terwijl de arme drommel geen idee heeft wat hem zojuist is overkomen. HWWAUOCH is een tot leven gekomen nachtmerrie, die zich met terugwerkende kracht stevig in mijn brein n in mijn jaarlijst werkt!
Tracklist:
1. The Perversion Of Time And Space
2. Spiritual Agony
3. Into The Labyrinth Of Consciousness
4. Cursed Trinity
5. Not Anything
