Het is een fraaie nazomerdag waarop fans uit alle windstreken, van Colombia tot Isral, van Griekenland tot Zuid-Korea, samenkomen in de concerthal in Amsterdam. Als de deuren anderhalf uur van tevoren opengaan, stroomt de lange rij concertgangers vlot naar binnen, nemen velen nog even een kijkje bij de merchandisestand en loopt men al dan niet in een nieuw Epica-shirt of met een van de speciale souvenirs naar binnen om daar een goede plek te zoeken in de nagenoeg uitverkochte zaal.
Terwijl Freak On A Leash van Korn nog klinkt, nemen de koor- en orkestleden, zon vijftig(!) in totaal, hun plek in op een van de vier verhogingen over de gehele breedte van het podium. De met bivakmuts en hoed getooide 'robot' Kevin verschijnt (in totaal zes keer vanavond) op het scherm om met een af en toe vervormde stem het publiek toe te spreken. Na de woorden Dim the light gaat het licht uit en begint het optreden met alleen het orkest, dat Unleashed inleidt. Simone verschijnt onder luid gejuich ten tonele in de spotlight en vervolgt samen met het orkest. Pas enkele minuten later betreden de heren van de band de planken, tegelijkertijd met echt vuurwerk, terwijl ook de schermen vuurwerk tonen. De synergie tussen muziek en visuals en tussen de metal en de klassieke instrumentatie is geweldig. De feedback en een iets schel geluid zijn de enige smetjes op een werkelijk voortreffelijk begin van deze avond. Wat een enorme productie!
Het orkest en koor zijn van grote toegevoegde waarde. Niet alleen is er veel beweging bij de bandleden, ook de orkest- en koorleden en dirigent met punkkapsel hebben de grootste lol. Ze steken de vuist in de lucht en deinen mee met de maat van de muziek. Ze kwijten zich uitstekend van hun taak. Soms dreigen ze overstemd te raken door de metal-instrumentatie (tijdens stevige tracks als The Essence Of Silence bijvoorbeeld), maar tegen het echte gevoel wat deze mensen uit hun instrument toveren, kan geen backingtrack op. Bovendien zijn er ruim voldoende momenten waarop de klassieke kant veel aandacht krijgt binnen de interessante arrangementen (Beyond The Matrix met een orkestraal en trager deel en Cry For The Moon) en rustpunten als The Fifth Guardian - Interlude, de intro van Unleashed en de outro Chevaliers De Sangreal (Hans Zimmer). Het kinderkoor dat meerdere nummers meedoet, is aandoenlijk, maar de zang van de kinderen lijkt vooral van backingtrack te komen.
De setlist bevat naast vaste waarden als Unleashed, The Essence Of Silence, Sensorium en Storm Of Sorrow een flink aantal verrassingen. Zo is Menace Of Vanity in twaalf jaar niet meer gespeeld, komt Crimson Bow And Arrow van Epica Vs Attack On Titan Songs (2018) aan bod en is er een medley van Universal Death Squad / The Last Crusade / The Phantom Agony / Design Your Universe. Er komt een nog grotere verrassing als Charlotte Wessels en Myrkur ten tonele verschijnen voor het samen met Simone uitvoeren van het live-debuut van Sirens - Of Blood And Water (van Alchemy Project uit 2022). En over debuut gesproken. De duizenden fans en belangstellenden worden getrakteerd op maar liefst drie nieuwe tracks. Arcana is een relatief rustig en toegankelijk nummer met jarentachtiginvloeden in het couplet en een wat steviger refrein en bijdragen van het kinderkoor. Dat koor hoor je ook in The Ghost In Me, een wals-achtig muzikaal horrortheater dat goed past bij Halloween. Aspiral, met wederom de kinderen, is een mooi opgebouwd nummer waar je stil van wordt en waarin een gesproken tekst van een spiritueel leider is verwerkt.
Bij een gewoon concert van Epica gebeurt er al enorm veel, maar vandaag is alles uit de kast gehaald om het publiek een onvergetelijke ervaring te bezorgen. Links op het podium nemen Marjan Welman (Autummn, Vetrar Draugurinn), Linda Janssen (vrouw van toetsenist Coen) en Marcela Bovio (Stream Of Passion, MaYaN) plaats. De dames hebben onderling de grootste lol en doen nog een circlepit om de microfoonstandaard heen. Bovio komt nog even centraal te staan met haar screams in Beyond The Matrix. Allemaal leuke, extra show-elementen die de toeschouwer constant bij de les houden, net als dat Kevin na de laatste van zijn zes toespraken, ten tonele verschijnt en met een camera beelden van de band, het koor en het publiek opneemt, die direct op het scherm geprojecteerd worden. Hierdoor kun je goed zien hoeveel plezier de musici op het podium hebben en hoe intens de fans aan het genieten zijn.
Na zon anderhalf uur kondigt Simone Simons, die vanavond meermaals van kleding wisselt, dat het laatste nummer gespeeld gaat worden. Dat kan men zich niet voorstellen en gelukkig gebeurt dat ook niet. De uitgebreide versie van Beyond The Matrix wordt weliswaar van een confettiregen voorzien, maar iedereen weet dat Consign To Oblivion nog moet komen. Ook een van de favorieten, Cry For The Moon, wordt gespeeld, tot grote vreugde van het publiek dat adembenemend staat te kijken naar de verrichtingen op het podium en naar de visuals. Voorafgaand aan de toegift maakt de band een buiging zonder Arin van Weesenbeek, maar na Consign To Oblivion (met zowel in de golden circle - dat zijn de plekken dichtbij het podium - als in het midden van de zaal een moshpit) worden Arin en de zangeressen ook omarmd in de buiging. Een diepe buiging is op zijn plaats voor iedereen die heeft meegewerkt om deze enorme productie uit te kunnen voeren. Wat enorm veel werk moet hierin gezeten hebben. Sommigen mogen er vrijdag (nogmaals) van genieten, in AFAS Live of via de livestream. Dit was episch, epischer, Epica!
Setlist:
1. Unleashed
2. The Essence Of Silence
3. Menace Of Vanity
4. Sensorium
5. The Fifth Guardian - Interlude
6. Crimson Bow And Arrow
7. Arcana
8. The Skeleton Key
9. The Ghost In Me
10. Storm The Sorrow
11. Universal Death Squad / The Last Crusade / The Phantom Agony / Design Your Universe
12. Tides Of Time
13. Sirens - Of Blood And Water
14. Unchain Utopia
15. Beyond The Matrix
16. Code Of Life
17. Cry For The Moon
18. Aspiral
Toegift:
19. Consign To Oblivion
20. Chevaliers De Sangreal (Hans Zimmer-cover)
