Je kunt mij gerust een oldschool Dragonforce-fan noemen. De eerste drie platen zijn ware klassiekers in het powermetalgenre en worden met veel plezier opgezet. De band was uniek door nt wat sneller en agressiever te zijn dan genregenoten. En de songs konden niet lang genoeg duren, met als kers op de taart ontelbaar veel solos. Puristen betichten de formatie ervan de spot te drijven, maar de bandleden hebben dat altijd ontkend. Ultra Beatdown (2008) was de overtreffende trap van al het voorgaande werk, maar de klad begon er wel een beetje in te komen.
The Power Within uit 2012 was het moment voor een andere aanpak. Kortere nummers, meer variatie in tempo n een nieuwe zanger. Eigenlijk zoals iedere andere powermetalband dus en dat is altijd zo gebleven. De n juicht het toe, de ander snakt naar oude tijden. Ik zit in beide kampen. Het was duidelijk dat het onmogelijk was om op de oude voet door te gaan, want er viel niks meer te halen met die extreme aanpak. Toch zou het na vier prima, doch weinig spraakmakende albums in de nieuwe stijl wel gaaf zijn om weer eens een ouderwets gestoorde creatie van Dragonforce te krijgen.
De singles van Warp Speed Warriors gaven in dat opzicht weinig hoop. Doomsday Party en Power Of The Triforce zouden door het oude Dragonforce meteen zijn afgekeurd: te kort, te traag en veel te catchy. Nou ja, dan maar geen oldschool-plaat. Geen ramp, want de genoemde nummers zijn best lekker en bevatten sterke refreinen. Doomsday Party is met zijn dansbare ritme en jarentachtiggeluidjes erg gewaagd. De meningen onder de fans lopen dan ook zeer uiteen. Als onderdeel van een album komt het nummer veel beter tot zijn recht.
Uiteraard staan er ook een stel supersnelle nummers op, maar die razen altijd op zon manier voorbij dat de verschillen met alle voorgaande snelheidsduivels nauwelijks opvallen. In Astro Warrior Anthem wordt haast elke zanglijn opgevolgd door een snelle gitaarsolo en afsluiter Pixel Prison heeft extra gaaf riffwerk. Dus als je goed luistert, zijn er altijd wel opvallende zaken in dat soort nummers. De solosecties daarentegen zijn inwisselbaar zoals altijd. Zulke songs geven duidelijk aan waarom een album vol met zulke nummers niet meer gaat werken.
Daarom is een album zoals dit het beste dat Dragonforce tegenwoordig kan doen. De snelle krakers vallen dan in positieve zin op tussen alle andersoortige tracks. De rest zit kwalitatief ook nog eens goed in elkaar. Ondanks mijn wens op een kraker zoals vroeger, realiseer ik me ook dat het niet haalbaar is. Warp Speed Warriors heeft gelukkig genoeg degelijkheid te bieden n het is een release die weer eens spraakmakend is dankzij het risicovolle Doomsday Party.
Tracklist:
1. Astro Warrior Anthem
2. Power Of The Triforce
3. Kingdom Of Steel
4. Burning Heart
5. Space Marine Corp
6. Doomsday Party
7. Prelude To Darkness
8. The Killer Queen
9. Pixel Prison
