Het is een komen en gaan bij Soen. Mede-oprichter en drummer Martin Lpez en zanger Joel Ekelf zijn er nog altijd bij, maar Kim Platbarzdis, Marcus Jidell en Steve DiGiorgio (niet de minsten) zijn helaas niet meer van de partij. Anno 2021 hoor je naast Lopez en Ekelf toetsenist/gitarist Lars Enok hlund, bassist Oleksii Zlatoyar Kobel en leadgitarist Cody Lee Ford.
Ondanks de personele wisselingen biedt de internationale formatie altijd kwaliteit. Met name Lykaia (2017) laat horen dat alles op zijn plek valt. Lotus (2019) is een goede opvolger, waarop vooral het toetsenwerk opvalt. Met opener Lumerian van de nieuwe schijf lijkt er niet veel veranderd te zijn. Je hoort de bekende mix van Opethiaanse riffs, proggy drumwerk en de kenmerkende vocalen van Ekelf in composities die ontzag oogsten.
Het is dit keer vooral het krachtige drumwerk van Lpez dat indruk maakt. De bijdragen van de Zweedse Uruguayaan staan prominent in de mix. Hij bezorgt bijvoorbeeld Lumerian en Antagonist veel power. Het blijft echter niet beperkt tot rammen. Luister maar eens naar de subtiele fills in Deceiver en het uitstekende gebruik van toms en pauken in Antagonist en Modesty. Waar op voorgaande platen het basspel op de voorgrond treedt, is dat nu veel slechts het geval in Dissident. Ook het toetsenspel speelt een minder grote rol, met uitzondering van Modesty en het prachtige, bluesy rustpunt Illusion.
Het songmateriaal is veelal toegankelijker. Illusion is daar niet het enige voorbeeld van. Na de openingstrack is daar direct al sprake van. Het beste voorbeeld van de transitie naar een gestroomlijndere songwriting is Antagonist, dat met een complexe riff aanvangt, Tool-achtige secties bevat zoals eerder in de discografie, maar tevens schakelt naar een melodieus refrein. Ekelf is daarin de smaakmaker en dat is hij veel vaker op de nieuwe langspeler. Wat opvalt, is dat hij af en toe een geslaagd rauw randje aan zijn vocalen toevoegt. Gitarist Ford imponeert vooral met zijn leadspel, zoals in de fraaie afsluiter Fortune.
Het is Soen wederom gelukt om een sterk album te maken, waarop het kwintet als eenheid een prima indruk maakt. Dat de toegankelijkere richting resulteert in een wat minder uitdagende luisterervaring, doet daar niets aan af. Deze vijfde full-length zit goed in elkaar, blijft de gehele speelduur zijn overtuigingskracht houden en nodigt uit tot steeds weer opnieuw beluisteren. Soen biedt wederom kwaliteit.
Tracklist:
1. Lumerian
2. Deceiver
3. Monarch
4. Illusion
5. Antagonist
6. Modesty
7. Dissident
8. Fortune
