Alcatraz Pitfest
Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete studio-album, dat in juni 2025 werd uitgebracht?

After Taste - Hungry For Life
Alestorm - The Thunderfist Chronicles
Austere - The Stillness Of Dissolution
Buckcherry - Roar Like Thunder
Ceremony - Solitary Bleed
Cryptopsy - An Insatiable Violence
Fallujah - Xenotaph
Fragmentum - Warriors Of Chaac
Gaahls Wyrd - Braiding The Stories
Gruesome - Silent Echoes
Heaven Shall Burn - Heimat
Hellevaerder - Fakkeldragers
Inhuman Condition - Mind Trap
Katatonia - Nightmares As Extensions Of The Waking State
King Witch - III
Lord Belial - Unholy Trinity
Malevolence - Where Only The Truth Is Spoken
Neil Young & The Chrome Hearts - Talkin’ To The Trees
Shadow Of Intent - Imperium Delirium
Sodom - The Arsonist
Turnstile - Never Enough
Volbeat - God Of Angels Trust
White Snake Of Blackened Maze - The Ocean Of Truth
Winterblind - Ego
een ander album uit juni 2025

[ Uitslag | Enquêtes ]

    12 juli:
  • Pitfest
  • 13 juli:
  • Cradle Of Filth en Nervosa
  • Valley of the Sun, Earth Tongue
  • 15 juli:
  • Battlesnake
  • Carach Angren
  • 16 juli:
  • Anal Vomit en Total Annihilation
  • Battlesnake
    12 augustus:
  • Dark Angel en Inherited
  • Hatebreed
  • Obituary
  • Trivium en Defects
Kalender
Vandaag jarig:
  • Eric Adams (Manowar) - 73
  • Eric Carr (Kiss)† - 75
  • John Petrucci (Dream Theater) - 58
  • Samer El Nahhal (Lordi) - 50
  • Sharon Den Adel (Within Temptation) - 51

Vandaag overleden:
  • Jeremy Lammas (One Step Beyond) - 2006
Review

Wyrd - Death Of The Sun
Jaar van release: 2016
Label: Moribund Records
Wyrd - Death Of The Sun
Het is lang stil geweest rondom de Finse groep Wyrd. Erg lang zelfs: het laatste album stamt alweer uit 2009 en werd wisselend ontvangen. Het staat in schril contrast met de productiviteit die deze band tentoonstelde in het begin van deze eeuw, toen vrijwel ieder jaar een nieuw album verscheen. Platen als Vargtimmen Pt. I (2003) en Vargtimmen Pt. II (2004) wisten bovendien op een fraaie manier rauwe, maar melodieuze underground black metal te vermengen met melancholische folkinvloeden. Het gloednieuwe Death Of The Sun klinkt eigenlijk vanaf de eerste luisterbeurt vertrouwd voor degenen die met het werk van Wyrd bekend zijn. Voor anderen zal het album als een anachronisme klinken: iets dat in de jaren negentig werd gemaakt.

Death Of The Sun lijkt in eerste instantie dan ook zeker geen topalbum, maar heeft absoluut zijn charme. Bovendien wordt de plaat na iedere luisterbeurt beter. De sound van Wyrd is uit honderden herkenbaar en de band heeft nog altijd de gave om rauwe black metal en stemmige folk op een geheel eigen manier te versmelten. Normaal gesproken zijn bands als Drudkh en Agalloch de ijkpunten in dit subgenre, maar daar heeft Wyrd weinig tot geen raakvlakken mee. Wyrd klinkt vooral precies als zichzelf en dat is knap in een genre waarin honderden, zo niet duizenden, bands rondlopen.

Nu hebben deze Finnen zich in hun carrière natuurlijk ook ontwikkeld en klinkt zeker niet ieder album hetzelfde. Op Death Of The Sun horen we dan ook een mooie mengelmoes van oudere en nieuwere invloeden. Sommige nummers (het titelnummer, The Pale Hours) klinken vrij agressief, terwijl op andere momenten de melancholie van de latere albums de overhand neemt. In beide gevallen is de melodie overigens nooit ver weg. Man Of Silent Waters is een lichtend voorbeeld. Treurige, maar melodieuze riffs worden vergezeld van akoestisch gitaarwerk en een overtuigend clean gezongen refrein.

De diversiteit is ditmaal zelfs groter dan ooit. Zo klinkt The Sleepless And The Dead bijna als een rauwe blackmetalversie van een Iron Maiden-nummer met zijn vurige, bijna swingende riffs. Ook hier duikt verrassende cleane zang op. Nu is cleane zang niet uniek voor Wyrd, maar de bijna heavymetalachtige vocalen waarvan de band zich hier bedient, heb ik nog niet eerder gehoord. Het contrast met het druilerige, doomachtige Pale Departure kon haast niet groter zijn. Zo heeft ieder nummer iets unieks (uitschieter is het zeer verrassende Inside) en tegelijkertijd die typische Wyrd-sound. Hoewel de diversiteit af en toe voor een wat inconsistent aanvoelend geheel zorgt, staat er geen zwakke track op deze full-length.

Eigenlijk is Death Of The Sun dan ook wel een beetje een verademing in tijden waarin black metal als genre meer bloeit en innoveert dan ooit, maar ook veel middelmatige bands oplevert. Natuurlijk blinkt deze band niet uit in termen van productie. Uiteraard klinken de synths af en toe ietwat ‘cheesy’. En reken er maar helemaal niet op dat de band er in hippe kleding bijloopt of met een geforceerd unieke sound wil komen. Ik respecteer Wyrd er eigenlijk alleen maar meer om. Deze plaat is een meer dan welkome, bijzonder fijne comeback geworden.

Tracklist:
1. Death Of The Sun
2. Man Of Silent Waters
3. The Sleepless And The Dead
4. Pale Departure
5. The Pale Hours
6. Inside
7. Cursed Be The Men
8. Where Spirits Walk The Earth
9. Rust Feathers

Score: 80 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 6 juni 2016

Meer Wyrd:

Battle Beast @ Effenaar, Eindhoven Dynamo Metalfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.