Verwacht bij Vargtimmen Part II zeker geen kloon van Vargtimmen Part I, want dan kom je bedrogen uit. Dit album is namelijk totaal anders van opzet dan deel één. Er is namelijk minder ruimte gereserveerd voor snelle, agressieve black metal-passages en meer nadruk gelegd op het creëren van een melancholische, deprimerende sfeer.
Die sfeer wordt uitstekend weergegeven in het dertien minuten durende openingsnummer The Wicker Man: het nummer steunt op pianowerk, akoestische gitaren, cleane en sporadische black metalzang en straalt een krachtige aura uit. Op het eind komt dat nummer tot een mooie climax. Hoewel een nummer als The Pale and the Dead wat sneller is en meer aan deel één doet denken, valt ook hier op hoe subtiel Nargath een prachtige sfeer weet te creëren, die haast in contrast staat met het agressieve drumwerk. Het korte intermezzo Redemption klinkt in al zijn eenvoud ontzettend ontroerend en wanhopig: simpel keyboardwerk in combinatie met klaterende regen en onweer. Verdere vermelding verdienen nog Cold, Son of the Wind (dat qua sfeer het meest aansluit bij het eerste nummer) en het pakkende, op ijzersterke riffs gebouwde Ghost of Winter.
Het enige nadeel dat ik zou kunnen bedenken is dat de kwaliteit van dit album erg afhankelijk is van de stemming van de luisteraar. Dat hoeft echter zeker niet als kritiek op het album zelf opgevat te worden. Op een kille herfstavond is Vargtimmen Part II een heerlijk album om bij weg te dromen. Nu maar stiekem hopen op een gure, natte zomer.
Tracklist:
1. The Wicker Man
2. The Pale And The Dead
3. Redemption
4. Ominous Insomnia
5. Cold, Son Of The Wind
6. Ghost Of Winter
7. Deception
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
