Het Zweedse Naglfar heeft het geduld van zijn fans aardig op de proef gesteld. Na het fantastische Harvest, dat de derde knaller op rij was in een relatief korte tijdsperiode, bleef het lang stil rondom de band. Angstvallig lang zelfs, zodat de vraag zich opdrong of de nieuwe plaat er �berhaupt nog wel zou komen. Welnu, in het jaar 2012 ziet de nieuwe telg alsnog het levenslicht en direct lijkt het wel alsof de heren nooit weg zijn geweest.

Naar verluidt was de lange radiostilte er vooral op gericht om de constante cyclus waarin de band verkeerde te doorbreken. Een paar jaar afstand nemen van het eentonig wordende patroon van opnemen en toeren. Het heeft de band goed gedaan, want T�ras (dat zoveel als �monster� of �gedrocht� betekent) is een plaat geworden die barst van de energie en hervonden agressie, terwijl de traditionele Naglfar-invloeden die de vorige platen zo succesvol maakten bewaard zijn gebleven.

Na het dreigende, van meeslepende melodielijnen voorziene intro laat de band er met Pale Horse geen gras over groeien. Met name het genadeloze, met militante precisie afgevuurde drumwerk van sessiedrummer Dirk Verbeuren maakt indruk, maar ook de souplesse waarmee de gitaristen hun kille, o zo effectieve melodie�n ten gehore brengen verraadt dat Naglfar er alles aan gelegen is om zijn plek aan het voorfront terug te claimen.

Met een knalplaat als T�ras moet dat echter geen enkele moeite kosten, want dit album bevat, zoals we door de jaren heen gewend zijn, geen enkel zwak moment. Als de band wat gas terugneemt, zoals op The Monolith, komen de enorm sterke melodielijnen alleen maar beter tot hun recht, terwijl de vurige agressie van een nummer als Come, Perdition minstens zo indrukwekkend is. Ook frontman Kristoffer Olivius spuwt zijn misantropische gedachtengoed met hernieuwde energie en een extra dosis gif over de oren van de luisteraar, waardoor hij beter klinkt dan ook.

Hoewel ieder nummer afzonderlijk al van een enorm hoog niveau is, springen twee nummers er echt uit. Dat zijn An Extension Of His Arm And Will, dat vol staat met epische riffs, maar genadeloos hard uit de speakers komt knallen, en het enorm intense Invoc(H)ate, dat misschien wel het snelste nummer is dat Naglfar tot nu toe heeft geschreven. Afsluiter The Dying Flame Of Existence grijpt vervolgens op mooie wijze terug naar het begin van de plaat, waarmee de cirkel rond is. Dit is pas een comeback in de ware zin van het woord!

Tracklist:
1. T�ras
2. Pale Horse
3. III: Death Dimension Phantasma
4. The Monolith
5. An Extension Of His Arm And Will
6. Bring Out Your Dead
7. Come, Perdition
8. Invoc(H)ate
9. The Dying Flame Of Existence