Hoi Micky, heb je een goed weekend gehad?

Ja, ik heb een rustig weekend gehad en gerepeteerd met Porselain (spreek uit als porselein – red.).

Dat doen jullie wekelijks?

Nou, het was toevallig de eerste keer sinds lange tijd. We hebben gisteren gerepeteerd ter voorbereiding op onze releaseshow van 20 december.

Ben je nog naar concerten geweest, die van Anneke van Giersbergen bijvoorbeeld, waarmee je beiden aan Maiden UniteD hebt bijgedragen?

Nee. Ik heb nog wel een optreden gehad in een theater in Terneuzen met Symphonic Rock Night.

Ah, die heb ik gemist. Ik was bij Devin Townsend in 013.

Ik heb nog een zangclinic van hem gevolgd in Effenaar. Het is een charismatische man die echt heel gaaf iets kan vertellen. Ik was wel benieuwd wat hij ging vertellen over zijn techniek, maar hij heeft echt geen idee waar hij mee bezig is, haha.

Haha, en toch klinkt zijn zang goed. Hij kan veel met zijn stem en ook de excentrieke presentatie is mooi. Op zijn nieuwe album experimenteert hij ook volop, iets wat jij met Porselain ook doet, dus laten we het daarover gaan hebben. Op 22 september vorig jaar verscheen een profielfoto op de Facebook-pagina van Porselain, maar daaraan voorafgaand is er al de nodige activiteit. Wanneer en hoe is Porselain ontstaan?

Porselain is ontstaan op Metal Factory, de muziekopleiding die we hebben gedaan. In het tweede jaar hadden we een periode dat we met z’n allen bij elkaar zaten. Je moest zelf muziek schrijven, maar we hadden geen idee waar we heen wilden. Een paar weken voordat het eindoptreden zou zijn, viel opeens het kwartje bij iedereen. Het was iets aparts, iets nieuws wat we zelf ook nog nooit hadden gedaan. We hebben er toen ons afstudeerproject van gemaakt. Dat was vorig jaar december.

Waardoor viel alles samen? Door veel samen te werken of trial and error?

Vooral dat laatste. We hadden al wel een aantal dingen geschreven, maar toen we dat een paar weken voor het examen gingen doorspitten, vonden we een soort rode draad in de muziek en tekst. Het was iets aparts waar we wat mee konden.

Porselain is echter meer dan muziek. Jullie noemen jezelf dan ook liever kunstenaars dan muzikanten. Hoe is dat idee ontstaan om naast muziek ook iets met andere kunstvormen te doen?

We vinden dat onze muziek een beleving moet zijn, als eerste vanuit de muziek zelf en de tekst. Als wij een show hebben, gaat het echter ook om het visuele aspect; hoe we erbij staan op het podium en wat we dragen. Daarom hebben we er een stapje bovenop gedaan. Bij onze releaseshow organiseren we dan ook een expositie. Onze bassist, Jim Onstenk, schildert. Hij begon daarmee rond de tijd dat we Porselain aan het opzetten waren. We vonden zijn schilderwerk meteen heel goed bij de band passen. Daardoor kreeg Porselain namelijk meer diepgang en een visueel aspect, wat nieuw was voor ons. Hij heeft het bandlogo ontworpen en de albumcover geschilderd. We hebben een paar klokken op het podium staan die hij heeft gemaakt. Dat soort dingen komt ook weer terug in de expositie.

Je had het zojuist over kleding. Ontwerpen jullie die zelf of hebben jullie daar iemand voor?

Die ontwerp ik zelf. De afgelopen optredens was ik de enige die een eigen ontworpen stuk droeg, maar voor de releaseshow ga ik voor iedereen iets maken.

Is er bij jullie iemand die het initiatief neemt met betrekking tot het schrijven van nummers of doen jullie alles samen op dat gebied?

In het begin waren het vooral onze gitarist Cas (Kruse – red.) en ik die met stukken kwamen. Cas kwam bijvoorbeeld met een gitaarpartij waarbij ik vervolgens de zanglijnen schreef. We hadden ook wel een idee over de drums. De baspartij kwam er in de repetitieruimte bij. We zijn inmiddels echter bezig met nieuw materiaal en de laatste tijd komt Jim vaker met stukken. Het is altijd wel zo dat we de songs met z’n allen uitwerken. Alle nummers zijn van iedereen en iedereen heeft dan ook meegeschreven.

Is het nu wat makkelijker om al die verschillende ideeën bij elkaar te brengen nu je wat langer bij elkaar bent?

Het fijne aan Porselain is dat er geen grenzen zijn. Doordat het zo experimenteel is, durft iedereen van alles te opperen. We durven alle ideeën te laten horen en uit te werken in de repetitieruimte. Het is een supervrije omgeving waarin je alles kunt doen en laten waar je zin in hebt.

Je geeft net aan dat het al een tijdje geleden is dat jullie samen hebben geoefend. Werken jullie veel op afstand of in klein verband?

Je hebt meestal thuis een idee, dus het begint met internet. We sturen de ideeën heen en weer en werken ze in de repetitieruimte uit. Het was inmiddels al tien maanden geleden dat we samen hadden gespeeld.

Dat is een hele tijd. Hoe was het om elkaar weer te treffen en samen te spelen?

Het was wel even inkomen. We hadden elkaar in de tussentijd wel gezien, want we hadden veel gedaan voor het uitbrengen van het album en voor het maken van de videoclips komen we bij elkaar. We hebben elkaar dus veel gezien, maar niet samen muziek gemaakt.

Vorig jaar hebben jullie vrij kort na de bekendmaking van het openen van de Facebook-pagina van Porselain een crowdfundingcampagne georganiseerd, die helaas niet het beoogde doel heeft gehaald. Hoe kijken jullie daarop terug?

Ik denk dat het een goede poging was om ons eerste album uit te brengen. Uiteindelijk hebben we ons doel niet bereikt. Ik denk dat dat kwam omdat we als beginnende band nog geen naam hadden en we spelen ook nog avant-gardistische muziek. Misschien dat het toch te vroeg was voor ons om een crowdfunding te doen. Vandaar dat het ook even duurde voordat we het album alsnog hebben kunnen uitbrengen. Gelukkig is het uiteindelijk toch nog gelukt.

Er zit dus vooral heel veel eigen geld in.

Ja.

Er was van tevoren ook eigenlijk niets, slechts een kort clipje.

We hebben ook nog een clip gepubliceerd voor Hiraeth en later ter promotie van het album nog een paar.

Die clips maken jullie zelf en ook andere zaken organiseren jullie veelal zelf. Wie neemt welke rol daarin op zich?

We doen echt alles zelf. Dat vind ik wel vet en daar ben ik ook trots op. Het is niet altijd even makkelijk. Het uitbrengen van een album is best wel veel werk. Zowel zakelijk als creatief moet je best stevig in je schoenen staan. De videoclips maken we allemaal zelf; van het concept tot het filmen en editen. Iedereen neemt daar heel natuurlijk zijn rol in. Jim doet het meeste van het artwork en ik neem wat meer de leiding over de videoclips. Misschien is het wat minder qua kwaliteit dan wanneer je samen zou werken met een professioneel videobedrijf, maar ik vind het wel veel toevoegen als je iets zelf doet. Het komt dan namelijk echt vanuit je hart. Het voegt echt iets toe aan de muziek. Het leukste aan de videoclips is dat we geen idee hebben van waar we mee bezig zijn. We hebben geen sterke visie van wat we willen, maar uiteindelijk komt het toch wel goed.

Hoe was het om samen te werken met producer Jos Driessen en Bob de Wit (mix en master- red.)?

Met Jos heb ik al eens samengewerkt toen ik nog in End Of The Dream en op Metal Factory zat. Bob werd ons via via geadviseerd. Hij is echt een superfijne man die precies wist aan te voelen wat wij wilden. Het was wel een opgave om de juiste sound te vinden. We zijn enerzijds ruw, maar willen dat de muziek toch gecontroleerd op plaat komt. Daarom hebben we ervoor gekozen om in Sandlane (Recording Facilities – red.) op te nemen en dan door anderen te laten mixen en masteren. Bob doet vaak werk voor wat ruwere bands. We dachten dan ook dat dat wel een goede combinatie zou zijn.

Muzikaal vliegt het alle kanten op; van Opethiaans getokkel in Il Est Mort tot trip-hop en doom in Hiraeth en grunge in Selcouth.

Ja, het is nogal wat. Ik vind het wel interessant om te horen wat andere mensen ervan vinden, want we vinden het zelf ook nog wel lastig om het te plaatsen. Uiteraard hoor je zelf ook hier en daar wel invloeden, maar het maakt het voor ons wel lastig om plekken te vinden om te spelen en met welke bands. We zijn niet zomaar een hardrockbandje. We brengen iets nieuws en daardoor is het echt zoeken.

Voor jou is er wel veel veranderd in vergelijking met je tijd bij End Of The Dream. Ik neem aan dat je nu je eigen zanglijnen en teksten schrijft.

Ja, in End Of The Dream schreef ik eigenlijk niks. Nu schrijf ik zanglijnen, tekst en ook een deel van de muziek.

Armen (Shamelian – red.) deed alles binnen End Of The Dream.

Ja, dat heeft een tijd lang prima gewerkt, maar ik kwam er op een gegeven moment achter dat ik zelf ook wat wilde schrijven.

Hoe kijk je terug op de periode in End Of The Dream?

Best wel bitterzoet eigenlijk. Het is niet zo heel leuk afgelopen, helaas. Ik ben echter wel heel trots op de dingen die we hebben gedaan. We hebben leuke tours gedaan en mooie albums gemaakt, maar ik heb geen spijt dat ik ermee gestopt ben. Het was op een gegeven moment echt klaar. Wellicht dat ik er over een tijd wat positiever tegenaan kan kijken.

Heb je nog contact met de andere bandleden?

Nee, eigenlijk helemaal niet.

Waarom ben je gestopt en wat hoopte je vervolgens te gaan ontwikkelen?

Ik wilde iets heel anders doen qua genre en een eigen ding ontwikkelen en zelf schrijven. Bovendien werd ik op de opleiding ertoe gedwongen om met andere mensen veel verschillende stijlen te schrijven. Toen kwam ik er wel achter dat dat een heel andere manier van muziek maken en samen iets moois neerzetten is.

Hoe is die verandering?

Dat is een heel positieve verandering. Ik heb nu veel meer het gevoel dat ik een eigen band heb waar ik m’n eigen ding in kwijt kan.

Moest je het schrijven nog ontdekken of had je direct een bepaalde eigen stijl te pakken?

Ik ben qua schrijven nog steeds veel aan het leren. Toen ik met Metal Factory begon, had ik nog nooit iets geschreven. Het was wel even wennen, maar ik had al wel snel een eigen stijl en vooral een visie van wat ik precies wilde.

Je hebt de teksten van Mortiferous gepost en daarin werk je veel met metaforen.

Ik vind het mooi om met metaforen te werken, maar ik laat de tekst vooral inspireren door de muziek. Ik schrijf dan ook niet eerst de tekst en dan de zanglijn, maar meestal tegelijk. Ik wil dat die elkaar zo goed mogelijk complementeren.

Waar gaat Il Est Mort over? Over een overleden dierbare, of over Lemmy, vanwege de referentie aan het overmatige drinken?

Je zit eigenlijk best wel in de buurt. Het gaat over verslaving en hoe dat soms weleens geromantiseerd wordt in series, tv-shows en de media. Ik wilde het terugbrengen naar een soort oerscenario.

Je komt met heel uitdagende zanglijnen. Wat is de meest uitdagende track om te zingen?

Ik kwam er gisteren ook weer even achter dat het niet makkelijk is. Het intro van Mortala is wel pittig, omdat die zo intiem is en Mortiferous is best wel lastig om te zingen, omdat het heel lastige noten zijn binnen een heel vreemde akkoordenprogressie.

Je hebt les gehad van Marcela Bovio. Heb je daar al die bijzondere zanglijnen ontwikkeld?

Je krijgt niet echt les in het schrijven. De zanglessen zijn veel meer gericht op techniek. Je kunt uiteraard wel vragen stellen over iets dat je hebt geschreven. Het schrijven komt vanuit mezelf. Je moet ook wel vreemde dingen schrijven op zulke bijzondere gitaarpartijen, haha. Wellicht is het wel grappig om te melden dat Jim gisteren wat later was. We zijn toen alvast met z’n drieën begonnen. We speelden PORT, dat een heel aanwezige baspartij heeft. Toen zei Cas ook al: “Dit werkt niet, want nu moet ik opeens netjes spelen, de lead hebben en zuiver zijn.” Wouter en Jim vormen de stevige basis en Cas kan daar bovenop helemaal z’n eigen ding doen. Ik heb uiteindelijk de meeste houvast aan de bas.

Ondanks dat je nu iets heel anders doet bij Porselain dan bij End Of The Dream postte je laatst een cover van Erase This van Evanescence, een samenwerking met onder andere Panos Geo. Met die band heb je na al die jaren nog steeds iets. Wat is dat specifiek?

Dat zijn echt van die bands waarmee ik opgegroeid ben en waarvan ik de albums flink grijs heb gedraaid. Die invloeden ga je blijven horen. Nu wel wat minder dan bij End Of The Dream, omdat de muziek daarvan veel meer in het straatje ligt van Evanescence. Vooral qua meerstemmigheid heb ik veel van Evanescence geleerd. Ik vind haar (Amy Lee's - red.) backingvocalen de mooiste die er zijn. Het is in Porselain niet duidelijk te horen, maar ik denk dat de invloed nog steeds wel aanwezig is.

Je doet best veel, want we hebben het over Symphonic Rock Night, je samenwerking met Panos Geo en Porselain gehad. Je zingt ook nog in de akoestische Motörhead-coverband Snake Bite Love. Hoe gaat het daarmee?

We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor het nieuwe album. We zijn bezig met het schrijven van nummers en we zijn aan het kijken hoe we het arrangement kunnen uitbreiden.

Ben je full-time met muziek bezig?

Sinds vlak voor de zomervakantie kan ik helemaal van muziek leven. Dat is heel tof. Ik geef veel zanglessen en ik doe sessieklussen, dus ik zit nu en dan in de studio. Ik doe daarnaast ook nog iets heel anders: decoratie- en restauratieschilderwerk. Dat is ook wel iets waar ik veel uit kan halen. Het geeft veel voldoening om bij te dragen aan het behoud van de binnenstad van Den Bosch.

Ben je nadat je bent afgestudeerd aan Metal Factory direct aan de slag gegaan als vocal coach?

Ja, ik geef les op verschillende muziekscholen. Het is wel een heel leuke baan, want ik mag mensen leren zingen.

Zit er al wat talent bij?

Ik geef vooral les aan heel jonge mensen, dus dat is nog te vroeg om te zeggen. Ik doe van alles. Ik heb wat oudere mensen die het leuk vinden om Nederlandstalige nummers te zingen en ik heb ook een paar mensen die metal zingen, maar verder is het vooral veel pop.

De muziek van Porselain vergt een investering van de luisteraar. Er is eens onderzocht dat mensen al na dertig seconden een oordeel hebben over een nummer tijdens de eerste luisterbeurt.

Dat is onze doelgroep dan ook niet. Ik merk het wel heel erg bij het lesgeven aan jonge mensen. Ik liet bijvoorbeeld laatst een meisje van acht meezingen met een liedje tijdens een van de eerste lessen. Het was een popliedje van drie en een halve minuut, maar ze vond het wel een lang liedje. Als er dan aan het einde na een rustig outro nog een zin komt, hebben ze die niet gehoord, want dan hebben ze het al afgezet. Ik probeer ze wel af te brengen van die gewoonte.

De aandachtsspanne is steeds korter aan het worden. Je hoort het op de radio; nummers duren korter en grijpen steeds vaker terug op een standaardstructuur.

Ik word zo moe van naar de radio luisteren. Alles klinkt hetzelfde; productie, zang en structuur inderdaad. Daarom vind ik Billie Eilish zo gaaf, want zij is echt superauthentiek. Die nieuwe single (Everything I Wanted - red.) is ook heel vet. Vooral die teksten en de manier van zingen maken die nummers.

Er zit veel diepte en donkerte in, zoals Mikael Åkerfeldt (Opeth – red.). Hoe is dat met jouw teksten?

Het grappige is dat we voor Metal Factory eens een opgewekte tekst moesten schrijven. Dat is niet gelukt, haha. Het zou ook niet bij ons passen om een vrolijke tekst te maken, maar ik zou het dus ook niet kunnen. Bij Porselain zijn de muziek en vooral de teksten heel zwaar, maar alles wat eromheen zit, hoe we met elkaar omgaan en het maken van clips, hebben we heel veel lol aan. Tijdens de repetities moeten we ook soms wel even schakelen om ons weer te concentreren op de muziek.

Jullie zijn nu bezig met repeteren. Er is ook nog een expositie van de verschillende bands op 20 december.

Er is één expositieruimte. Zowel Porselain als Tjalling en Doodswens gaan daar werken exposeren. Het zijn drie bands die allemaal kunstenaars in hun groep hebben, dus dat is wel heel tof.

Er is al iets vrijgegeven van Jim, maar ga jij dan ook nog wat doen op het gebied van make-up?

Ik doe mijn eigen make-up voor de show, maar die is eigenlijk vrij simpel. Heel veel zwart vooral. Jim beschildert de armen van de rest van de leden. Met make-up wil ik eigenlijk nog wel wat meer doen. Ik moet er nog even over nadenken. Het vreemde is dat Porselain heel ruw is en ik met make-up heel precies ben met alles. Ik ben niet voor niets decorateur en restaurateur. Qua zang past het wel om meer houvast te geven, maar qua artwork is het ruwe toch wel wat beter, denk ik.

We gaan het meemaken op 20 december in Willemeen te Arnhem. Porselain presenteert daar Duende. Support-acts zijn Tjalling en Doodswens. Kaarten zijn alleen aan de deur verkrijgbaar.