Muziek is kunst; een expressie van emoties die beelden oproepen. Voor Porselain blijft het dan ook niet bij muziek. De experimentele band orinteert zich breder. Dat zie je in de artistieke uitingen, zoals videoclips, kleding en artwork. We zijn hier echter primair om de muziek van het debuutalbum Duende te bespreken.
Die muziek is heel vrij en donker. Trip-hop (Portishead), doom, alternatieve rock en pop (Bjrk, Radiohead) hoor je duidelijk terug in de boeiende composities. Die liggen niet meteen makkelijk in het gehoor, maar zijn dusdanig opgebouwd dat ze wel voldoende houvast bieden, mede dankzij de baspartijen en refreinen.
Ieder van de vier bandleden komt in de spotlights te staan. Zo is het jazzy drumwerk van Wouter Macare in het atmosferische Hiraeth inventief en doeltreffend en is het getokkel van gitarist Cas Kruse in het Opethiaanse Il Est Mort (denk aan Damnation) en de meest memorabele track Mortiferous fraai. Op de stevige momenten speelt hij juist grungy (PORT en Selcouth) en draagt hij aanzienlijk bij aan de diversiteit. De bijdragen van bassist Jim Onstenk houden de boel bij elkaar. In het titelnummer staat hij echter even in de spotlights.
Niets gaat echter boven de zeer expressieve zang van Micky Huijsmans. De niet alledaagse, soms jazzy zanglijnen, die soms aan Bjrk, Tracy Bonham en Beth Gibbons (Portishead) doen denken, intrigeren. Er zit bovendien veel emotie in haar voordracht en ze kan haar veelzijdigheid kwijt (Selcouth). Zo toont ze zowel haar breekbare als woedende kant op deze release, die van een eerlijk en natuurlijk geluid is voorzien dankzij producer Jos Driessen en Bob de Wit (mix en master). Zo komt de power in het titelnummer er goed uit.
Duende is geen album om op de achtergrond te draaien. Je moet er echt een aantal keren goed voor gaan zitten om het te bevatten. Ondanks de ruige momenten in het tweede deel van het album (waaronder de verrassende wendingen in het slotstuk Mortala) ligt het tempo doorgaans laag en is de vibe juist bijna relaxed en loungy. Hoewel niet elke track even sterk is, zorgt het experimentele karakter en de oprechtheid in combinatie met enkele hooks ervoor dat je blijft luisteren. Porselain maakt het je niet makkelijk, maar biedt met dit debuutalbum eens een keer wat anders. Luistertips: het spannende trio Mortiferous, Hiraeth en Il Est Mort en Selcouth.
Tracklist:
1. Duende
2. Mortiferous
3. Hiraeth
4. Il Est Mort
5. PORT
6. Selcouth
7. Mortala
