De plaat klinkt vooral schel. Het doet zelfs pijn aan de oren om de ruisende, lawaaierige songs tot je te laten komen. De gebrekkige sound is echter een bewuste keuze. Garm was fan van de oude demos van Burzum, Mayhem en Celtic Frost. Voor de puristen is die rammelende undergroundsound een genot. Die puristen kunnen dan ook minder met de geremasterde versie uit 2014. Daarop is het pijnlijke aspect sterk verminderd. Daarnaast zijn de bijzondere baslijnen ook te horen. Bijzondere baslijnen, omdat ze niet standaard de gitaarlijnen volgen. De geremasterde versie bevat trouwens nog vier instrumentale rehearsaltracks die opmerkelijk helder klinken. Ze zijn beslist een aanwinst.
Drie elementen zijn overheersend: Garm die zijn venijnige screams laat gelden, razendsnelle tremoloriffs en geraas met blastbeats. Net als de baslijnen verdwijnen de blasts echter gedeeltelijk onder een dikke laag gitaarwerk. Het zijn vooral de melodieuze tremoloriffs met de distortion op standje maximaal die prominent in de mix staan en elkaar goed aanvullen. Memorabel zijn er vele, zoals die in het melodieuze I en VII, het thrashende en ijzige II, het harmonieuze, epische III en VI. Slechts tussen de tracks door is er ruimte voor variatie in de vorm van experimentele geluiden en in I is kort een break voor twee akoestische gitaarpartijen.
Hoewel het debuutalbum Bergtatt meer variatie biedt en mede daardoor favoriet is bij veel fans, is Nattens Madrigal - Aatte Hymne Til Ulven I Manden een plaat met een specifieke sfeer. Een plaat die voor uiteenlopende reacties heeft gezorgd. En die misschien wat aan de eentonige kant is, maar er zijn liefhebbers die zweren bij het rauwe karakter met zijn kenmerkende sfeer. Je zou Bergtatt - Et Eeventyr I 5 Capitler verwachten als derde plaat in de trilogie, omdat deze eigenlijk een mix bevat van de twee opvolgende platen in de trilogie, maar de volgorde is dus anders. Eigenwijs, zoals Garm en consorten het ook daarna aanpakken met Themes From William Blake's The Marriage Of Heaven And Hell uit 1998. Ulver verliest daarmee veel fans, maar bindt nieuwe liefhebbers aan zich met een avantgardebenadering. De Noren blijven daarna eigenzinnig experimenteren, met het sterke The Assassination Of Julius Caesar als meest recente wapenfeit. Een groep fans die daar helemaal niets mee heeft, pakt veel liever de blackmetaltrilogie uit de kast.
Tracklist:
1. I
2. II
3. III
4. IV
5. V
6. VI
7. VII
8. VIII
9. Hymne I_Wolf And Fear (rehearsal 1995)*
10. Hymne III_Wolf And Hatred (rehearsal 1995)*
11. Hymne V_Wolf And The Moon (rehearsal 1995)*
12. Hymne VI_Wolf And Passion (rehearsal 1995)*
* = bonustrack
