Het is even improviseren voor de organisatie, want er hebben maar liefst drie acts afgezegd (Tim van Doorn, Symphonic Voices en Moonstruck). Daardoor begint het gezellige bijeenzijn wat later dan gepland en speelt Kingfisher Sky zowel een akoestische als een reguliere set. De concertavond begint met de akoestische set. Daartoe leent het repertoire van de progressieve rockband zich uitstekend. Het is evenwel jammer dat celliste Maaike Peterse vandaag niet van de partij is. Haar cellopartijen verrijken de muziek behoorlijk en het is dan ook een gemis dat ze vanavond achterwege blijven.

De andere bandleden (drummer Ivar de Graaf speelt op een caj�n) zijn echter prima muzikanten en vullen het gat zo goed mogelijk op. Het kwintet maakt een eigenzinnige mix van rock, jarenzeventigmuziek, pop en folk. Het resulteert in rijke en avontuurlijke composities. Balance Of Power, Reveries en The Craving zijn vandaag de sterkste visitekaartjes van Kingfisher Sky in akoestische vorm. De Haagse band krijgt een hartelijk applaus voor een fijn optreden.

Voordat de volgende band begint te spelen, is het tijd om het pand, waar ooit Sepultura en Slayer speelden, eens goed te bekijken en de sfeer te proeven. De locatie is bijzonder, vlak aan zee. Er is ruime parkeergelegenheid en de vrijwilligers zijn vriendelijk. Muntjes kosten slechts een euro en daar krijg je al een cola voor. Ongekend goedkoop. Buiten is het koud, binnen is het warm en gezellig. Misschien iets te gezellig tijdens de akoestische sets, want het geklets van het publiek komt boven het volume van de muziek uit. Waar blijft het respect voor de optredende heren en dames? Voor degene die voor de muziek komt, is het een storende factor. In positieve zin valt op dat er tot een paar keer toe een vrijwilligster langskomt met bittergarnituur. Een smakelijke en aangename verrassing. De akoestische en reguliere optredens vinden om en om plaats. De akoestische in het kleine gedeelte bij de bar, waar de bandleden nog echt �op de planken� staan, een kleine verhoging. De grote zaal is een reguliere concertruimte met een groot podium.

De eerste band die �versterkt� optreedt, is Company Of Dreams. Het is een thuiswedstrijd voor de band, die op het randje van rock en metal opereert. Het zestal presenteerde vorig jaar op de eerste editie zijn debuut-ep en ook vandaag komen nummers van die schijf aan bod. Over de ep schreven we reeds een positief verhaal en ook live komen de songs sterk over. Niet in de laatste plaats door de prima zingende Deborah Ouwehand-van Duijn, die de kar trekt qua presentatie, want de anderen blijven wat statisch. Daar is beslist nog winst te behalen. Wel is het vermakelijk dat achtergrondzangeres Alissa Kloos even als ober fungeert, en tijdens het afsluitende nummer in de spotlights komt te staan en daarmee haar zenuwen overwint.

Deborah komt in elk nummer met memorabele zanglijnen. Neem dat samen met de erg lekkere flow van de nummers en je hebt een overtuigend optreden. Soms doet het songmateriaal denken aan The Gathering (Destination), 3 Doors Down (Thoughts), Lacuna Coil (Dreamin� Of The Future) of Heart, maar het zestal maakt er beslist iets eigens van. De songs hebben een sterk karakter, niet in de laatste plaats vanwege het melancholische, doomy gitaarspel van Ronald Kuijt. Wat een sfeervolle sound en prachtige harmonie�n tovert deze man uit zijn gitaar. Collega Marc Le Noble laat juist veel meer een rockende Gibson-sound horen. Twee verschillende geluiden, maar ze sluiten goed op elkaar aan.

Dreamin� Of The Future en Thoughts zijn vroege hoogtepunten. Met Stand Alone, Times Of Trouble en Through The Desert komen er drie nieuwe songs aan bod, alvorens afgesloten wordt met The Secret Of Life, waarbij meerdere bezoekers staan te dansen en mee te zingen. Sommigen moedigen bassiste Amy Notenboom aan. Company Of Dreams mag dan het thuisvoordeel hebben, ook het uitpubliek heeft genoten van de sfeervolle muziek.

Terug naar de kleine zaal, waar Andre van Iterson in zijn eentje optreedt. Dat doet de man op zang en gitaar. Sommigen kennen hem wellicht van Nixon of zijn vorige band Mental Sweat, maar vandaag brengt hij zingend en gitaarspelend diverse covers (onder meer van Alter Bridge en Chris Cornell) ten gehore en het eigen nummer Haze. Dat gaat hem prima af. Zijn eigen interpretaties zijn interessant en hij beschikt over een prettige zangstem. Wederom is het jammer dat een deel van de bezoekers meer oog en oor heeft voor elkaar dan voor de artiest, maar dat doet niets af aan de degelijke uitvoering van Andre.

Knap dat hij zich niet laat afleiden door de externe ruis. Hij heeft het zichtbaar naar zijn zin en ook het publiek reageert enthousiast als hij de geluidsman vraagt of er nog tijd is voor een extra nummer: Hurt van Johnny Cash. Wederom een fijne, akoestische set op Dreamfest.

Tot slot zien we wederom Kingfisher Sky optreden, maar dan regulier, dus net als Company Of Dreams in de grote zaal en versterkt. Net als bij het akoestische optreden is het jammer dat Maaike niet aanwezig is, maar dit wordt goed opgevangen door de anderen. Zo komt het basspel van Nick Verschroor goed uit de verf en weet drummer Ivar de Graaf de aandacht op zich te vestigen met zowel zijn veelzijdige en kleurrijke ritmiek als zijn solo's. Toetsenist Erik van Ittersum verrijkt de composities met zijn arrangementen ten opzichte van de originele versies. Hij is beslist een aanwinst voor de band. Meestal is gitarist Edo van de Kolk op wat foutjes te betrappen, maar vandaag brengt hij het er uitstekend van af.

De set begint ambitieus met het tien minuten durende To Turn The Tables, het nummer dat op de gelijknamige ep uit 2017 staat. Daarin komen ter ere van het tienjarig jubileum direct zo ongeveer alle stijlen aan bod die de Haagse formatie meester is. Het kwintet rockt op het ene moment, switcht naar een progressieve passage met folky lijnen op het andere en biedt houvast met een poppy refrein. Knappe songwriting die je ook in de andere composities terugvindt, zoals in Cornelia, dat samen met het stevig rockende Walk With Brothers vanavond tot de hoogtepunten behoort.

Uiteraard is er veel aandacht voor Technicoloured Eyes (2018), maar ook het oudere werk staat op de setlist. Zo sluit deze zeer overtuigend af met Seven Feet (van het debuutalbum Hallway Of Dreams uit 2007) en My Better Part (van de opvolger Skin Of The Earth uit 2010). Doorgaans zijn er veel grappen te noteren tijdens het optreden van het prettig gestoorde gezelschap, maar het blijft dit keer beperkt tot wat leuke opmerkingen over onder andere het vergeten van een albumtitel. Kingfisher Sky speelt een headlinerwaardige set en krijgt veel bijval. Evenwel is het wat rustiger in de zaal dan bij Company Of Dreams. Dat heeft niets te maken met de kwaliteit van de performance van de hoofdact, maar met het feit dat het al laat is. Wellicht is vroeger beginnen met de eerste band een goed plan. Die volgende editie komt er, want op 31 oktober 2020 vindt de Halloween Edition plaats.

Setlist Kingfisher Sky:
1. To Turn The Tables
2. Sky Scrape Window
3. Technicoloured Eyes
4. Paving Stones
5. Walk With Brothers
6. Mercy On This Wounded Heart
7. Strength Of The Endless
8. Cornelia
9. Seven Feet
10. My Better Part
11. The Craving

Setlist Andre van Iterson:
1. Rocketman (Elton John-cover)
2. Be Yourself (Chris Cornell-cover)
3. Watch Over You (Alter Bridge-cover)
4. Haze
5. Landslide (Fleetwood Mac-cover)
6. When The Night Comes (Joe Cocker-cover)
7. She Talks To Angels (Black Crows-cover)
8. Hurt (Johnny Cash-cover)

Setlist Company Of Dreams:
1. Dreamin� Of The Future
2. Destination
3. Thoughts
4. Time
5. Enchant
6. Stand Alone
7. Times Of Trouble
8. Through The Desert
9. The Secret Of Life

Setlist Kingfisher Sky (akoestisch):
1. King Of Thieves
2. Balance Of Power
3. Through My Eyes
4. Reveries
5. Rise From The Flames
6. The Craving

Met dank aan Anrico van der Linden voor de foto's.