Numenorean, Gaerea, Soul Grip en Kuar Nhial in Terneuzen

Helaas heb ik de eerste helft van Kuar Nhial moeten missen. Naar verluidt waren er technische problemen voor onder andere de zanger en de drummer, maar zijn deze snel opgelost. Tijdens het tweede deel van de set hoor je hier namelijk niks meer van. De black metal die het drietal speelt, is erg atmosferisch. Er zijn lange instrumentale passages die voor sfeer zorgen. De zanger, die opvallend witte schoenen draagt, weet zijn stem goed te vervormen en ondersteunt hiermee de sfeervolle muziek. Kuar Nhial weet de halfvolle zaal te boeien en zet zich neer als band om in de gaten te houden.

Hierna is het de beurt aan Soul Grip. Er wordt een standaard met drie hoorns in een cirkel, het logo van de band, het podium opgedragen. Hierna komt de band op. De zanger is shirtloos, waardoor zijn heftig getatoe�erde torso te zien is. Hij is duidelijk de blikvanger. Het weinige licht is op hem gericht, terwijl de rest van het podium donker is. Na een paar nummers vraagt hij of de lichten uit mogen, maar al snel zijn ze weer op hem gericht. De intense black metal is snoeihard, maar kent ook rustigere passages die erg goed in de composities verweven zijn. De muziek is pakkend en het publiek staat haast in trance te kijken. Ook leden van de twee headliners staan te genieten van de muziek. De stroboscoop gaat soms flink tekeer, wat de sfeer enkel intenser maakt. Soul Grip heeft met het ijzersterke optreden vast veel nieuwe fans gewonnen.

Ook Gaerea heeft een afbeelding van het logo op het podium staan, gemonteerd aan de microfoonstandaard. De bandleden, die zich op het album en op internet niet identificeren, doen de soundcheck zonder kappen op. Wanneer het optreden begint, komen de bandleden opnieuw op, maar nu met kappen over hun hoofd waar ook het bandlogo op staat. Verder zijn ze in het zwart gekleed en zijn hun armen en de onbedekte stukken nek zwart geverfd. De zanger kronkelt gedurende het concert over het podium en verdraait zijn lichaam haast gepijnigd. De gitaristen en bassist bewegen ook veel over het podium. De stem van de zanger is van zichzelf erg vol, maar de vocalen worden soms versterkt door een gitarist, wat een nog voller geluid geeft. De rookmachines draaien overuren en vaak is niet het hele podium te zien door de mist. De zanger is een blikvanger, die soms ook op de versterkers klimt. Hij maakt, ondanks dat zijn gezicht verborgen is, veel contact met de fans. Deze bewegen op hun beurt actief mee met de muziek en zingen soms ook mee. Gaerea bewijst zich, ondanks de relatief jonge leeftijd, als een waardige co-headliner en een band die we in de toekomst hopelijk nog vaak voorbij zullen zien komen.

Het is niet heel druk in de zaal, maar gelukkig staan de meeste mensen voorin, waardoor het voller oogt. Want Numenorean verdient het om voor een volle zaal te spelen. De bandleden komen tegelijk op. Voordat de muziek begint, krijsen bassist Tomas Ingham en de shirtloze gitarist Roger LeBlanc eerst de longen uit hun lijf. Dit zet de sfeer voor de troosteloze muziek die volgt. De band trapt af met Portrait Of Pieces en het publiek en de bandleden worden meteen meegezogen in de muziek. In de zaal wordt veel geheadbangd of mensen staan, opgaand in de muziek, stil toe te kijken. Ook de band lijkt helemaal op te gaan in de muziek. Zanger Brandon Lemley loopt veel heen en weer tussen het drumstel en de voorkant van het podium en staat vaak met een been op de voorste versterkers. Alle bandleden krijsen bij bepaalde passages mee, waarbij de intensiteit van hun gezichten af te lezen is. Tomas en Roger doen dit soms ook in een microfoon.

Bij geen enkele band is er een backdrop met het logo aanwezig, maar sommigen spelen wel met de lampjes die achterin de muur zaten. Bij Numenorean flikkeren deze kleine witte lampjes continu. Dit mooie lichteffect contrasteert goed met het voornamelijk paarse licht uit de andere lampen. De energie en emotie van de bandleden wordt goed overgenomen door het publiek en vooral vooraan gaat men los. Er worden enkel �blackmetalnummers� van Home en Adore gespeeld en de rustigere nummers, die op het laatstgenoemde album veelal dienen als interludes, worden achterwege gelaten. Hierdoor blijft de intensiteit van het concert gewaarborgd. Voor je het weet kondigt Brandon aan dat dit het laatste nummer is en bedankt hij de aanwezigen uit de bodem van zijn hart dat ze zijn gekomen en dat de band hier mocht optreden. Het nummer Adore volgt, waarbij door het publiek een stuk wordt meegeklapt. /p>

Gezien het enthousiasme van het publiek tijdens de optredens en de drukte achteraf bij de merchendisetafels hebben de aanwezigen een mooie avond gehad. Zowel de optredens van de headliners als die van de voorprogramma�s waren erg goed, en er kwam nooit een dip in de avond. Het is al na middernacht als men het pand verlaat, de koude winternacht in. Persoonlijk ben ik murw geslagen door de intensiteit van de optredens, maar ook content dat op de valreep een van de beste concerten van het jaar langskwam. Te zien aan de gezichten van andere bezoekers zal ik daar niet de enige in zijn geweest.