Ondanks het feit dat het debuutalbum Tales From The Tavern toentertijd op deze website nog wat afwachtend werd ontvangen, heb ik van zowel dit album als de live optredens van Conorach altijd erg genoten. Met uitzondering van het in 2010 verschenen 42 Days/Patriot's Song heeft de band al een tijdje niets meer op schijf gezet, waardoor mijn verwachtingen voor Through The Ages dan ook hooggespannen waren. Gelukkig maakte de band mij als support act van Freedom Call in de Baroeg al goed duidelijk dat ik niet angstig hoefde te zijn. De nieuwe cd is namelijk erg goed. Ik bedoel hierbij niet 'goed' op een ''klinkt lekker!'-manier, integendeel. Through The Ages is een sterk staaltje muziek geworden waarvan ik vind dat iedere liefhebber van de bands die ik hieronder ga noemen het album zou moeten aanschaffen.
Waar Tales From The Tavern een wat gruizige sound had met toetsen en gitaar die af en toe wat met elkaar versmolten, heeft Through The Ages een vollere en dynamische sound waarbij ieder instrument perfect te horen is, maar het geheel geen moment volgestouwd of overgeproduceerd klinkt. Vooral de drums spetteren de speakers uit, maar het is toch de stem van Jacco de Wijs die het meeste aandacht naar zich toe trekt. Ondanks het feit dat hij niet de beste zanger in het genre is, hebben zijn stem en zanglijnen een uitzonderlijk groot verhalend karakter, waardoor ik niet anders kan doen dan willen luisteren naar wat de beste man zingt en dat is een kunst op zich. Ik zou zijn stem nog het beste kunnen vergelijken met iemand als Bruce Dickinson. Zijn bereik is dan misschien net iets minder groot, maar de gedrevenheid en klank komen absoluut overeen.
Muzikaal speelt de band nog steeds power/folk metal, maar een eigen sound lijkt zichzelf langzaamaan te vormen. Binnen het folk metal genre is het uitzonderlijk makkelijk om al snel te vervallen in standaard fluit- of hoempapadeuntjes, maar bij Conorach komt de folklading vooral terug in de songstructuren en sferen die eerder doen denken aan een Nederlandse act als Fungus. Geen thema's als bosgeesten, trollen en elfen, maar teksten over scheepvaart en geschiedenis die, gesteund door de lichte orkestraties, een stoer zeemansgevoel oproepen. Niet op een kitscherige Alestorm wijze, maar op een manier zoals een klassiek volkslied als Kaap'ren Varen dit ook bewerkstelligt. De power metal kant van Conorach zorgt voor opzwepende, hakkende riffs en goed doordachte en bovenal aanstekelijke gitaarsolo's. Ik zou vergelijkingen met een band als Hammerfall kunnen maken vanwege het aanstekelijkheidsgehalte van de songs, maar moet op de beste momenten toch het meeste denken aan meer epische bands als Airged L'Amh, Domine en Warlord.
Het is niet moeilijk om een favoriet nummer uit te zoeken, dat is namelijk absoluut A Wanderer's Lament dat voor mij nu al een van de beste nummers van het jaar genoemd mag worden. De door deze band als ballad omschreven track is namelijk een pareltje van jewelste door de sterke tekst en de wonderschone melodien en heeft een heerlijke versnelling in het midden met een gitaarmelodie die ik moeilijk uit mijn hoofd kan krijgen. Als het verder aankomt op knap in elkaar gezette songs die erg aanstekelijk zijn, moet ik het opzwepende Laissez Fair, Of Spices And Gold en vooral het epische Migrator zeker ook nog noemen. Ook de melancholische en met accordeon en tin whistle ondersteunde afsluiter Thoughts Of The Waves dient zeker niet vergeten te worden als perfect voorbeeld van het eerder genoemde zeemansgevoel.
Er zit passie in Through The Ages, meer passie dan ik bij het gros van zowel de huidige folk als power metalbands vaak mis. Er zit een vorm van bezieling in dit album waar ik mijn vinger moeilijk op kan leggen. Ja, enkele melodien klinken bekend en het zal ongetwijfeld allemaal origineler kunnen, maar gevoelsmatig kan ik niet anders dan concluderen dat ik ongestoord op kan gaan in de muziek zonder dat ik de kille ratio er op hoef toe te passen om te gaan analyseren of ik niet misschien toch een lager cijfer zou moeten geven. Zoals altijd is ook deze review een afspiegeling van de mening van mij als recensent en ik ben uitzonderlijk van mening dat dit album fantastisch is. De mensen die nog twijfels hadden bij het debuutalbum en 42 Days/Patriot's Song een flinke verbetering vonden, zullen smullen van Through The Ages. Mensen die al euforisch worden van de door mij genoemde namen dienen dit album al helemaal aan te schaffen.
Tracklist:
1. The Finest Hour
2. The Journey
3. To Rule Them All
4. Messenger Of Kings
5. Laissez Fair
6. A Wanderer's Lament
7. Of Spices And Gold
8. Vengeance Descends
9. Migrator
10. Thoughts Of The Waves
