Toen AssassiNation voor het eerst in mijn cd speler stopte, was ik enigszins huiverig voor wat mij te wachten stond. Met Works Of Carnage nog in mijn achterhoofd waar naar mijn idee de techniek een beetje de overhand begon te krijgen ten opzichte van de herkenbaarheid van nummers. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik snel hoorde dat de band hun technische kunnen niet nog meer heeft proberen te overtreffen, maar meer rechttoe rechtaan te werk is gegaan. Hier moet wel bij gezegd worden dat het technisch nog steeds van een danig niveau is dat menig death metal muzikant voor een beetje van het talent van deze band zijn ziel per direct aan de duivel zou verkopen. Op technisch gebied lijken ze ergens toch wel weer gegroeid te zijn, maar het gaat nergens ten koste van de muziek; het is perfect ingepast.
Zoals gezegd is AssassiNation wellicht een toegankelijker album, mede omdat Krisiun op dit album niet alleen maar op high-speed tempo voorbijdendert, maar ook meer mid-tempo (nog steeds extreem snel, maar toch...) passages heeft weten in te bouwen. Mede door dit gegeven is er ook sprake van een meer thrashy inslag naast het death metal geweld. Met een als een machinegeweer op de luisteraar indringende nummer Bloodcraft is de toon meteen gezet, een beter openingsnummer kon AssassiNation niet hebben. Het daaropvolgende Natural Genocide weet wederom te overtuigen door ziekelijk snelle en melodische gitaarloopjes en solos. Ook een nummer als het zware United in Deception creert een donkere en zware sfeer die ik tot dan niet gewend was van Krisiun. Zo kan men bijna over elk nummer wel iets schrijven, maar dan zou deze recensie veel te lang worden. Ietwat vreemd is wel de afsluiting van het album, als voorlaatste nummer horen we een paar bongos en hierna een cover van het vrij onbekende Motrhead nummer Sweet Revenge.
Krisiun is een band die blijft verbazen en met AsassiNation heeft de band voor mij haar tot op heden beste werk weten neer te zetten. Nog steeds weet Krisiun de luisteraar met ultieme bruutheid en techniek te overrompelen, maar tegelijkertijd klinkt de band ook transparanter dan op de laatste albums. Als vergelijking lijkt me het werk Conquerors Of Armageddon het meest van toepassing (tot AssassiNation ook mijn favoriete Krisiun plaat). Hoewel de band qua techniek niet gekker is geworden lijkt de band wel op een of andere manier nog beter geworden te zijn. Veel meer valt er niet over te zeggen, Krisiun heeft voor mij wel al een van de topplaten van 2006 weten af te leveren.
Tracklist:
1. Bloodcraft
2. Natural Genocide
3. Vicious Wrath
4. Refusal
5. H.O.G. (House of God)
6. Fathers Perversion
7. Suicidal Savagery
8. Doomed
9. United in Deception
10. Decimated
11. Summon
12. Sweet Revenge
