Het muzikale landschap binnen de black metal is de afgelopen twee decennia enorm veranderd, maar er zijn nog altijd genoeg bands die aan de tradities van het genre vasthouden. Wanneer de uitvoering en toewijding goed zijn, is dat alleen maar benijdenswaardig. Het Noorse 1349 is zon band die geen hoge pet op heeft van experimentele foefjes (het wisselend ontvangen Revelations Of The Black Flame uit 2009 bleek een eenmalige uitspatting), maar zijn heil vooral zoekt in bikkelharde black metal die het van kracht en agressie moet hebben. Wie een blik op de line-up werpt, zal zich niet verwonderen. Met een meesterlijke drummer als Frost (Satyricon, ex-Gorgoroth) in de gelederen, zou het immers zonde zijn om al te ingetogen uit de hoek te komen.
The Infernal Pathway verschijnt na vijf jaar radiostilte. Voorgangers Demonoir (2010) en Massive Cauldron Of Chaos (2014) zijn kwaliteitsplaten, waarop de band geen nieuwe paden bewandelt, maar desondanks meer dan overtuigt met zijn felle, bijtende black metal. The Infernal Pathway is in alle opzichten een logisch vervolg. Wederom biedt 1349 agressieve, klassieke black metal die professioneel en vakkundig wordt uitgevoerd. De nummers kleuren binnen de geaccepteerde lijntjes van het genre, maar zitten vanuit compositorisch oogpunt prima in elkaar. Zo worden goed getimede blaststukken regelmatig afgewisseld met aan Tsjuder en Urgehal refererende, groovende passages.
De primaire kracht van 1349 is gelegen in de compromisloosheid van de muziek. Daar is niet alleen Frost verantwoordelijk voor met zijn intense drumritmes. Ook de zeer dwingende manier van spelen van gitarist Idar Burheim (Archaon) verdient een vermelding. Hij spuwt de ene na de andere giftige riff uit zijn instrument. Frontman Olav Bergene (Ravn) laat zich ook niet onbetuigd: zijn felle strot voegt alleen maar extra intensiteit toe aan de composities. De hoogtepunten zijn wat dat betreft het zeer krachtige Through Eyes Of Stone (een haast perfecte exercitie in gedisciplineerde black metal) en het relatief catchy Towers Upon Towers, dat kan bogen op een sterk refrein.
Ondanks de sterke composities voelt The Infernal Pathway over de gehele linie wel wat als een herhalingsoefening. Een goed uitgevoerde herhalingsoefening, maar toch. Slechts met het geweldige Dødskamp, een nummer dat in opdracht van het Munch Museum is gecomponeerd ter ere van het werk van de expressionistische schilder Edvard Munch, weet 1349 zichzelf écht te overstijgen. De combinatie van een verrassend melodieuze centrale riff en een plotseling opduikende saxofoonpartij met de typerende versnellingen, levert een ijzersterke track op, die naar meer smaakt. De nietszeggende ambientpassages (Tunnel Of Set VIII, IX en X) halen de vaart dan weer nodeloos uit het album. Conclusie: 1349 biedt black metal van hoge kwaliteit, maar The Infernal Pathway zal niet de geschiedenisboeken ingaan als onmisbaar.
Tracklist:
1. Abyssos Antithesis
2. Through Eyes Of Stone
3. Tunnel Of Set VIII
4. Enter Cold Void Dreaming
5. Towers Upon Towers
6. Tunnel Of Set IX
7. Deeper Still
8. Striding The Chasm
9. Dødskamp (Album Edit)
10. Tunnel Of Set X
11. Stand Tall In Fire
