De wereld ziet er heel anders uit dan toen we elkaar gesproken hebben na afloop van de luistersessie. Hoe gaat het met jullie?
Met ons gaat het prima. We hadden geen tour gepland, dus we hebben deze gelukkig ook niet af hoeven zeggen. Veel andere bands zijn helaas wel direct in de problemen gekomen. We hebben wel de release van ons album een maand uit moeten stellen, omdat de productie van de fysieke platen onder druk is komen te staan. Sommige bands hebben besloten om de release zelfs veel verder vooruit te schuiven. Omdat wij al ruimschoots begonnen waren met de promotie van de plaat, hebben we ervoor gekozen om er toch mee door te gaan. We zijn nog steeds erg enthousiast over het album, dus we moeten er niet aan denken om het nog verder uit te stellen. Verder hebben we in de tussentijd vooral veel interviews gedaan en gewerkt aan de promotie van het album.
Jullie organiseerden luistersessies in Nederland, Duitsland en Frankrijk. Hoe waren de eerste reacties op de nieuwe plaat?
Heel erg goed! Het was ook heel gaaf om dat zo te doen. Normaal gesproken maak je als band een album, breng je het uit en ontvang je de reacties. Dat moment ligt vaak heel ver in de toekomst en dat vliegt vaak voorbij. Het was dan ook extra gaaf om met mensen van de pers samen te komen en het album voor te stellen. Jullie zijn kritische luisteraars en hebben over het algemeen ook een getraind oor. Er ontstonden interessante gesprekken tijdens de sessie en na afloop vond ik. De reacties waren heel erg positief. Men leek enorm van de plaat te genieten en dat is natuurlijk geweldig, omdat we zelf ook zo enthousiast zijn over het geheel. In Parijs hebben we ook een meet & greet gedaan met enkele fans die waren geselecteerd uit aanmeldingen. Dat was nog spannender, omdat fans natuurlijk torenhoge verwachtingen hebben, haha. Maar ook dat verliep geweldig.
Vlak na de luistersessie kwam het nieuws naar buiten dat Namtar de band heeft verlaten. Hij bleek er al niet meer bij te zijn tijdens de 70.000 Tons Of Metal-cruise. Achteraf bezien zal het niet helemaal een verrassing zijn geweest, maar hoe kwam het nieuws rond zijn vertrek aan bij jullie?
Namtar heeft ons vlak na de drumopnames genformeerd. Dat kwam natuurlijk hard aan. Na enkele gesprekken liet hij echter duidelijk weten niet meer verder te willen. Hij wilde ook geen break of sabbatical nemen, zoals wij hebben voorgesteld. Toen dat moment eenmaal was gekomen, kwam zeer snel de realisatie dat we gewoon door moesten gaan en nieuwe oplossingen moesten vinden. Gelukkig vond ik vrijwel direct Michiel van der Plicht bereid om in te springen op 70.000 Tons Of Metal. Een beest van een drummer en een hele aardige gast. Het beviel zo goed dat hij nu permanent de live-gelederen komt versterken, samen met Bastiaan Boh op gitaar. Seregor en ik blijven de kar als Carach Angren voorttrekken. We hebben nu een goede vorm gevonden om keihard door te knallen.
Franckensteina Strataemontanus is een conceptalbum, waarin de verhalen over Johan Conrad Dippel centraal staan. Hoe kwamen jullie bij hem terecht?
Ik was eind 2017 aan het experimenteren met nieuwe muziek. Rond die periode had ik een droom, of nou ja, meer een nachtmerrie eigenlijk. In die droom zweefde ik in een groot huis dat was versierd met klassieke ornamenten. Ik hoorde dissonante pianotonen en er vloeide water over de vloeren. Plotseling werd ik naar een schilderij geduwd. Op het schilderij was het hoofd van een man met roodgloeiende ogen afgebeeld. Toen werd ik wakker. Ik was gefascineerd door die droom en probeerde het gezicht dat ik zag na te tekenen. Ook speelde ik de tonen die ik hoorde op de piano. Een deel daarvan zit nu in Operation Compass overigens.
In de maanden daarna was ik de droom weer half vergeten. Seregor en ik waren wat aan het brainstormen rondom Frankenstein. Seregor is altijd enorm fan van de originele film geweest, dus hij was meteen enthousiast om hier iets mee te doen. Ik besloot het boek van Mary Shelley te lezen en was er volledig aan verknocht. De diepgang van het verhaal en samenkomst van allerlei invalshoeken vond ik geweldig. Ik begon meer en meer research te doen en ontdekte dat er een theorie bestaat die zegt dat Mary Shelley genspireerd zou zijn geweest door een zekere Johan Conrad Dippel. Een alchemist en theoloog die in burcht Frankenstein leefde. Shelley was op reis en zou langs het kasteel gekomen zijn. De theorie is nooit bewezen, maar liet me niet los. Toen stuitte ik op een tekening van Dippel en realiseerde me opeens dat hij wel erg veel leek op de gedaante uit mijn droom. Daardoor voelde ik een persoonlijke motivatie om dit onderwerp nog verder uit te diepen.
In de maanden daarna componeerde ik meer en meer muziek, maar bezocht ook musea. Seregor was zich parallel aan het ingraven in de materie rondom allerlei seriemoordenaars. Langzaam maar zeker besloten we het concept vorm te geven rondom Dippel, maar we hadden nog geen idee hoe of wat precies. Zo gaat dat eigenlijk altijd bij ons. Die puzzelstukjes komen langzaam op hun plek terecht. Uiteindelijk hebben we een conceptalbum over Dippel geschreven, waarin zowel fictie als historische feiten voorkomen. Het geheel wordt gevormd door allerlei sub-verhalen, die onderling ook weer op verschillende manieren een samenhang vormen. Ik vind het altijd te gek dat er heel veel te ontdekken valt op een album, maar dat je ook gewoon de tracks individueel kunt afspelen en achterover kunt leunen zonder erbij na te denken. Die dualiteit proberen we altijd te bereiken.
Een sub-verhaallijn gaat over Kuno Hofmann, alias Der Vampier von Nrnberg. Er is mij nauwelijks iets bekend over hem. Hoe kwamen jullie Kuno Hofmann op het spoor?
Seregor is groot fan van alles wat met seriemoordenaars te maken heeft. Ik denk dat hij iedere film met een seriemoordenaar wel gezien heeft. Op een gegeven moment kwam hij met dit verhaal op de proppen. Er is inderdaad niet heel veel over hem te vinden, maar juist dat spreekt zo tot de verbeelding. Op de een of andere manier vonden we dat dit verhaal perfect paste in het concept. We stellen in ons verhaal dat Hofmann genspireerd raakte door de literaire werken van Dippel. Die werken kun je online overigens vinden. Het is best zware kost. Het is in het Duits met een nogal moeilijk lettertype en uitdrukkingen die soms zowel potisch als descriptief lijken. De toon in zijn werken deed me een beetje aan Friedrich Nietzsche denken, maar dat terzijde, haha. Hofmann had blijkbaar zelf een nogal belaste geschiedenis. Hij was eigenlijk zelf ook slachtoffer. Zijn misdadige uitingen waren niet best, maar het past perfect in onze horrorwereld.
Uit alles blijkt dat er veel tijd is gestoken in onderzoek voor deze plaat. Is het schrijfproces voor dit album anders verlopen dan bij de voorgaande platen?
Ja. We hebben ook ongeveer een jaar langer de tijd genomen. Dit om maar niet weer gewoon overhaast een plaat eruit te knallen. Het is niet makkelijk om na vijf albums en veel tours weer met iets op de proppen te komen. Ik heb gemerkt dat het meer tijd, werk en concentratie vereist. Hoe meer je met de band bezig bent, hoe meer tijd je ook nodig hebt om er even afstand van te nemen. Alleen dat bevordert de creativiteit. Wat we niet wilden, is gewoon het Frankenstein-verhaal opnieuw vertellen. Het duurde dus even om het goede onderwerp als het ware op het spoor te komen. Meestal schrijf ik de basisstructuren voor de songs en dat was nu ook het geval. Ik ben ditmaal eerder met Seregor samen gaan zitten om in mijn studio met de vocalen te experimenteren. Dat was erg gaaf om te doen en het gaf een boost aan het creatieve proces. Voor sommige nummers hebben we gewoon intutief dingen geprobeerd qua zang. Die ideen heeft hij later thuis verder uitgewerkt. Uiteindelijk hebben we op deze manier veel nummers twee keer opgenomen. Een keer als pre-productie en uiteindelijk als officile opname.
Over welke track zijn jullie het meest tevreden?
Voor ons is dat denk ik de titeltrack, omdat het iets heel anders is dan dat we normaal doen. Het grappige is dat ik de track klaar had en hem naar Seregor stuurde met de opmerking: Misschien kunnen we hier iets mee, maar misschien is het te industrial." Zijn reactie was aanvankelijk dat het inderdaad te veel industrial was. Een paar dagen later probeerde hij toch wat qua zang. Hij had cleane vocalen over het refrein gezongen en stuurde mij dat terug. Ik was meteen overtuigd. Hij ook, haha. Toen zijn we weer samengekomen en hebben we de lyrics iets passender gemaakt. Het nummer was eigenlijk in n klap klaar. Dat was al in februari vorig jaar. Het is ook een heel compact nummer, maar we hadden allebei zoiets van dit is perfect. Voor de fans is dit nummer denk ik een verrassing, omdat het een track is die men niet van ons verwacht. Voor ons als artiest is dat juist leuk, omdat het je grenzen verlegt. Je ontwikkelt jezelf in een nieuwe richting, zonder de Carach Angren-feel te verliezen.
Dance And Laugh Amongst The Rotten is opgenomen met Peter Tgtgren. Voor Franckensteina Strataemontanus gingen jullie weer naar de Tidalwave Studio van Patrick Damiani. Heeft dat vooral een praktische reden?
We werken altijd erg graag met Patrick Damiani. Ook op Dance And Laugh Amongst The Rotten heeft hij de gitaren en bas ingespeeld. Peter Tgtgren heeft geweldig werk geleverd op onze vorige plaat, maar we kozen opnieuw voor een ander pad. Zo gaat dat eigenlijk altijd. Bij iedere plaat kijk je wat de ideen zijn. Zo kom je tot een plan en dan vul je de 'teamleden' in. Bij deze plaat had ik van het begin af aan het gevoel dat het experimenteel, episch en grandioos zou moeten worden. Ik wilde voorkomen dat het een typische overgeproduceerde en gecomprimeerde metalproductie zou worden. Patrick kent ons al sinds jaar en dag. Hij voelt ons goed aan. In het opnameproces zit ik altijd op n lijn met hem. Hij volgt als het ware de muziek. Dat doe ik ook. We hebben dit keer de drums bij Peter opgenomen en hij heeft opnieuw de bas en gitaren ingespeeld. Seregor en ik hebben de gitaarpartijen geschreven en Patrick weet dat altijd perfect om te zetten.
Hoe verliepen de opnames?
Zoals gezegd hadden we al heel veel klaar voordat de echte opnames begonnen. Het was meer dan ooit een dynamisch proces. Zo heb ik soms zelfs stukjes van de zangopnames uit de demoperiode in de uiteindelijke mix gezet. Gewoon omdat er een magie inzat die niet meer na te doen was. De drumopnames verliepen vlekkeloos. Het stond er binnen enkele dagen op. Zo gaat dat meestal bij Namtar. De zang hebben we in mijn studio binnen ongeveer twee weken op band gezet. Dit was relaxed, omdat we tijd konden nemen en een beetje konden experimenteren. We waren zelf enorm kritisch en Seregor heeft dat fenomenaal gedaan. De toetsen en orkestraties heb ik steeds verder gefinetuned, maar ook daarvoor was al veel klaar sinds de originele composities. Het is dan in de laatste weken nog even een eindsprint nemen om alles perfect te krijgen en aan te passen op de drums, gitaren en zang.
Franckensteina Strataemontanus bevat meer industrial-invloeden dan de voorgaande platen. Dat geldt met name voor Monster en de titeltrack. Voor de mix en mastering hebben jullie gewerkt met Robert Carranza. Hoe verliep die samenwerking?
Ja, dat past wat ons betreft perfect bij het onderwerp. Je kunt geen album rondom Frankenstein maken zonder zelf te experimenteren. Tegelijkertijd wilden we niet alle nummers onderdompelen in industrial-invloeden. Het is een eclectisch geheel geworden met heel veel elementen die fans van ons verwachten. Robert Carranza ben ik op het spoor gekomen via The Pale Emperor van Marilyn Manson. Ik heb dat album enkele jaren geleden in het vliegtuig beluisterd en ik was enorm onder de indruk van de productie. Met name het nummer Killing Strangers heeft een heel diep kickdrumgeluid en een mooie bas. Dat is altijd in mijn achterhoofd blijven hangen. Op een gegeven moment ben ik gaan zoeken naar wie er allemaal hebben meegewerkt aan dat album. Ik zag uiteraard dat Tyler Bates aan de zijde van Manson stond, maar wilde vooral weten wie het gemixt had. Zo vond ik Robert Carranza. Hij bleek verschillende awards op zijn naam te hebben staan voor met name latin producties. Mijn gevoel zei mij dat hij wel eens de juiste man zou kunnen zijn om dit album te mixen. Ik stuurde hem een mail en hij had meteen interesse. Uiteindelijk heeft hij het album op afstand in zijn studio in Los Angeles gemixt. Hij nam ruim de tijd. Wel twee maanden in totaal. Robert nam al onze feedback mee in het proces. Hij heeft de filosofie dat ieder nummer een eigen benadering verdient. Dat past precies bij wat ik voor ogen had met dit album, juist omdat de nummers zo verschillend zijn. Seregor en ik waren van begin af aan laaiend enthousiast en we zijn echt dik tevreden over de mix. De productie heeft een cinematografisch karakter en is enorm helder zonder punch te verliezen.
Naast de orkestratie en effecten is op de plaat een theremin te horen. Er zijn andere methoden om een soortgelijk geluid te creren. Is het een theremin?
Het is inderdaad een virtuele theremin. Hij klinkt net als een echte. In andere tracks heb ik een vergelijkbaar geluid benaderd. In de titeltrack bijvoorbeeld hoor je ook een hoog spookachtig, melancholisch geluid. Dat was een viool, maar het geluid is door allerlei effecten 'kapot' gemaakt. Zo heb ik veel met geluiden gexperimenteerd om een bepaalde originaliteit mee te geven aan het album.
Wat ook opvalt is de uitstekende Duitse uitspraak van Seregor. Waar heeft hij dat geleerd?
Wij wonen allebei dichtbij de grens met Duitsland. De Duitse taal is ons daardoor met de paplepel ingegoten. Seregor spreekt het inderdaad vloeiend. In Der Vampir Von Nrnberg was het dan ook snel besloten om Duits te integreren. Ik heb me kapot gelachen hoe hij dat stuk insprak. Het was meteen een voltreffer, haha.
Het artwork van Stefan Heilemann is een kunstwerk. Welke input hebben jullie Stefan gegeven om dit resultaat te bereiken?
Ja, Stefan heeft echt geweldig werk geleverd en zichzelf overtroffen! Ik ken hem via Lindemann. Daar heb ik hem bij een release party ontmoet. Eerder hebben we met hem al een fotoshoot gedaan. Voor dit album leek hij mij de perfecte kunstenaar om het artwork te verzorgen, te meer omdat we het geheel een filmisch karakter mee wilden geven. Ik heb Stefan het concept in oktober gemaild en vervolgens kwam hij al vrij snel met heel goede ideen voor de hoes en de rest van het artwork. De ideen waren meteen perfect en het resultaat is inderdaad geweldig.
Tijdens de luistersessie was Fredericks Experiments nog een bonustrack. Op de uiteindelijke plaat maakt het nummer deel uit van de tracklist. Waarom is die keuze gemaakt?
Het is nog steeds de bonustrack, maar het nummer is zowel aan de digipack als aan de vinyl-versies toegevoegd.
De oorspronkelijke releasedatum is een maand verschoven. Blijft de nieuwe releasedatum 26 juni staan?
Ja, die blijft gewoon staan. Dit was nodig om er zeker van te zijn dat alle fysieke producten bij het platenlabel binnen zouden zijn.
Optreden zal er voorlopig nog niet inzitten. Zijn er andere ideen op het nieuwe album te promoten?
We willen zo snel mogelijk een videoclip opnemen, maar het is nog maar de vraag of dat lukt voor de release. In ieder geval snel daarna hopelijk.
Wil je nog iets kwijt aan de lezers van Metalfan.nl?
Bedankt en we horen graag jullie reacties op het nieuwe album!
