�Het water fluistert�. Dat is de Nederlandse vertaling van de po�tische bandnaam Vattnet Viskar, een �atmosferische post-blackmetalgroep� die weliswaar uit Amerika afkomstig is, maar desondanks voor deze Zweedse bandnaam heeft gekozen. Nu is dit genre inmiddels tamelijk verzadigd aan het raken, dus wordt het steeds belangrijker om het kaf van het koren te scheiden. Het grote Century Media zag op basis van de titelloze ep uit 2012 brood in deze band, dus dan mogen we ervan uit gaan dat Vattnet Viskar niet het zoveelste brakke bandje is dat aan de hand van een paar populaire genretags bekendheid probeert te genereren.

Settler is het tweede album van deze groep, na het twee jaar eerder verschenen Sky Swallower. De bijzondere albumcover wordt gesierd door een (gefingeerde) afbeelding van Christa McAuliffe, een onderwijzeres en astronaute uit New Hampshire, die tot het team van de Challenger uit 1986 behoorde. De gelukzalige uitdrukking contrasteert met de bijzonder nare geschiedenis; de Challenger explodeerde immers kort na de lancering. Het is dit contrast tussen emoties dat Vattnet Viskar probeert te verkennen in zijn muziek en daar slagen de heren aardig in. Nu eens doet de dichte geluidsmuur denken aan een combinatie van de blackened sludge van Indian en de intensiteit van Deafheaven (Colony), terwijl op andere momenten de atmosferische elementen de overhand nemen (Glory is een mooi voorbeeld).

Hoewel er al behoorlijk wat bands rondlopen in dit genre, ontstijgt Settler met gemak de middenmoot. Dat komt door de intense, overtuigende composities, maar ook de perfecte productie helpt een handje mee. De rauwe, maar zware en transparante sound is gecre�erd door niemand minder dan Sanford Parker, die ook de productie voor bands als Pelican heeft verzorgd en bovendien een verleden heeft in groepen als Twilight en Nachtmystium. Die weet dus als geen ander hoe dit soort post-blackmetal hoort te klinken. Geen iele sound, maar een dikke, ronkende bas en veel nadruk op de bij vlagen hypnotiserende drumpatronen en de zwaar overstuurde vocalen van Nicholas Thornbury.

Met een speelduur van veertig minuten slaagt Vattnet Viskar erin om een veel voorkomende valkuil te vermijden; het schrijven van een album dat eindeloos lijkt door te gaan. Op deze manier houdt de band de frisheid en kracht vast, zeker wanneer het beste nummer wordt bewaard voor het laatst (Coldwar). Het resultaat is gewoon een goede plaat. Niet de beste in zijn genre, maar wel eentje voor �in het linker rijtje�, om er maar een voetbalmetafoor op los te laten. Een mooie kandidaat voor Roadburn volgend jaar?

Tracklist:
1. Dawnlands
2. Colony
3. Yearn
4. Impact
5. Glory
6. Heirs
7. Settler
8. Coldwar