Old Man's Child - Slaves Of The World

Review

Old Man's Child - Slaves Of The World

Jaar van release: 2009
Label: Century Media Records

Als er één aspect is waar niemand Galder, belangrijkste componist en bandleider bij Old Man’s Child, van kan betichten, is het wel van het meewaaien met de hype van de dag. Al sinds het midden van de jaren negentig maakt dit heerschap melodieuze, symfonische black metal zoals die ten tijde van de hoogtijdagen van Cradle Of Filth en Dimmu Borgir ongekend populair was. Die dagen liggen echter inmiddels ver achter ons en voor bands in dit genre is het ontzettend moeilijk geworden om niet direct oubollig en uitgekauwd voor de dag te komen.

Desondanks blijft Galder stug vasthouden aan de beproefde formule van melodierijke, licht bombastische black metal. Het in 2009 verschenen Slaves Of The World is alweer album nummer zeven in de reeks. Hoewel het album qua originaliteitprijs dus niet bepaald hoog scoort, is Galder wel iemand die duidelijk verstand van zaken heeft als het op componeren aankomt. Dat bewees hij al met de vorige albums van Old Man’s Child en ook Slaves Of The World bevat gewoon een stel sterk in elkaar zittende nummers.

In vergelijking met het oudere werk valt op dat de symfonische invloeden inmiddels iets minder dik bovenop de muziek liggen. Het melodieuze karakter van de muziek wordt tegenwoordig vooral door de gitaarpartijen bewerkstelligt, terwijl de keyboards slechts een ondersteunende functie hebben. De kwaliteit van de muziek blijft echter in orde. Met name nummers als Saviours Of Doom (agressief, krachtig, lekker groovend en met gaaf toetsenwerk) en het dreigende Ferden Mot Fiendens Land (met een mooie gitaarsolo) verraden de jarenlange ervaring die Galder inmiddels met Old Man’s Child heeft opgebouwd. Het zijn stuk voor stuk sterke, goed in elkaar zittende nummers die tegelijkertijd lekker catchy klinken.

Tegelijkertijd moet ik echter bekennen dat de band de kracht en energie van een album als In Defiance Of Existence niet meer weet te evenaren. Hoewel de composities op Slaves Of The World goed verzorgd zijn, zijn er ook weinig nummers die de luisteraar écht bijblijven. Uiteindelijk is Slaves Of The World dan ook een keurig album geworden dat – zeker binnen zijn inmiddels op sterven na dood zijnde subgenre – met kop en schouders boven de middenmoot uitsteekt, maar desondanks ook net niet sterk genoeg is om van een echte topplaat te kunnen spreken.

Tracklist:
1. Slaves Of The World
2. Saviours Of Doom
3. The Crimson Meadows
4. Unholy Foreign Crusade
5. Path Of Destruction
6. The Spawn Of Lost Creation
7. On The Devil's Throne
8. Ferden Mot Fiendens Land
9. Servants Of Satan's Monastery

Score: 76 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 8 mei 2011

Meer Old Man's Child:

http://www.myspace.com/officialoldmanschild
Review: In Defiance Of Existence
Review: Vermin

[ Terug naar de Albumreviews ]

Old Man's Child - Slaves Of The World
Reactie van Kees op 13-05-2011 om 16:02u

Een goed geschreven recensie Rik, alleen begrijp ik niet wat het nut is van het recenseren van middelmatige albums (onder de 80 punten) van een paar jaar terug. Als deze albums niet zo goed zijn, waarom ze als nog jaren na dato recenseren?

In mijn optiek is de rubriek 'Retro Reviews' bedoelt voor echte klassiekers; albums die hoger scoren dan 90 punten en een historische waarde hebben. Dat is ook de kracht waarmee andere recensenten als Jeroen, Ruud en Teun van de Retro Reviews-sectie een ijzersterke rubriek hebben gemaakt. Dit in tegenstelling tot veel recensies van bv. Tatzel, Sorcha en jou; recensies over albums die in jullie ogen middelmatig en redelijk goed scoren: albums die geen echter klassiekers zijn.

Old Man's Child - Slaves Of The World
Reactie van Een Metalfan op 13-05-2011 om 23:33u

Waarom wilde Caligula een paard in de senaat?

Old Man's Child - Slaves Of The World
Reactie van Rik op 15-05-2011 om 14:49u

@ Kees: ik snap je punt wel enigszins, maar de rubriek Retro-reviews is natuurlijk nooit in eerste instantie uitsluitend bedoeld voor 'klassiekers'. Het was alleen vaak zo dat reviewers juist die albums bespraken. Maar eigenlijk is de rubriek gewoon bedoeld voor albums die meer dan 1 jaar oud zijn, omdat die niet meer bij de rubriek 'nieuwe reviews' passen. Ik schrijf graag ook over dit soort albums uit mijn collectie, ook al zijn dat niet allemaal klassiekers. Enerzijds omdat er nog genoeg van deze albums zijn die destijds niet besproken zijn op Metalfan en eigenlijk gewoon wel op de site horen te staan, anderzijds omdat ik het gewoon leuk vind om iets te schrijven over de albums die ik zelf heb. Meestal probeer ik dan nog wel een leuke link te leggen met recente ontwikkelingen (bijvoorbeeld bij November's Doom, die met een nieuwe plaat komen), maar soms ook niet. Ik zou zeggen: als je deze recensies wil lezen, prima, anders laat je ze toch gewoon links liggen? Ik denk dat er ook wel genoeg mensen zijn die op deze manier toch wel leuke nieuwe bands leren kennen, ook al zijn dat niet direct klassiekers.