Sommige mensen zijn niet van deze wereld. Ze zweven ergens tussen hemel en aarde. Aleah Liane Stanbridge was zon iemand. Hoewel zij de strijd tegen kanker verloor, is ze daarna meer dan ooit tot leven gekomen op studioreleases. De bekendste daarvan is die van Trees Of Eternity, maar ook haar gedichten op het album van Hallatar mogen niet onvermeld blijven. Juha Raivio (Swallow The Sun), tot haar tragische lot de levenspartner van de Zuid-Afrikaanse zangeres, heeft jaren geleden al aangekondigd dat er een solo-album van Aleah zou komen. Dat is er nu. Net als haar demo uit 2007 draagt het de simpele titel Aleah.
Simpel is ook de muziek die je op de eerste van twee discs treft. Puur en relaxed zijn er mooiere woorden voor. De instrumentale begeleiding bestaat namelijk slechts uit eenvoudig, minimalistisch, Nick Drake-ish gitaargetokkel. Daarnaast hoor je de kenmerkende, zachte, karakteristieke zangstem van Stanbridge, of Starbridge, zo u wil. Het geluid van de akoestische gitaar is veelal lo-fi en aan de vocalen zijn wat diepte-effecten toegevoegd. Slechts in enkele tracks hoor je een paar keyboardtonen als extra sfeerbevorderend element, zoals in My Will. Open Sky belicht de folky kant en vergt een paar luisterbeurten extra om door te dringen. Closing Under Pressure en Water And Wine zijn wat directer en daarmee samen met Vapour in eerste instantie de meest pakkende tracks. Ook Touch My Face zal snel tot de favorieten van fans behoren vanwege de teksten, de emotionele impact, en de versterkende combinatie van zang en gitaarspel.
De tweede disc is zeker tijdens de eerste tracks steviger, moderner, gelaagder en gepolijster. Steviger vanwege de drums, de elektronica (die samen met de zang het belangrijkste ingredint vormt) en de distorted gitaarpartijen. Gelaagder vanwege diezelfde bijdragen op gitaar, maar ook vanwege de (elektronische) percussie en de ambient filmmuziek. My Will, dat net als meerdere tracks in een andere versie op disc 1 te vinden is, krijgt zodoende een atmosferische triphopvibe. Fans van The Gathering kunnen hier wel wat mee. Het vooral elektronische Sacrifice is zelfs proggy met bijdragen op panfluit en gastvocalen van Anilah, een Canadese zangeres wiens track Warrior tijdens intros van optredens van Hallatar werd gedraaid. De serene sfeer blijft echter gehandhaafd. Niet alleen met het kalme, melancholische getokkel en de strijkerspartijen in Inverted Enlightenment, het ambient Breathe of het memorabele hoogtepunt The Tower (met een wat lichtere vibe en prachtige zanglijnen), maar ook in het bombastischere middelste deel van Vapour.
Er zijn van die albums waar je alleen maar stil naar kunt luisteren. Eerbiedig, met een brok in de keel en de tranen in de ogen. Aleah is zon plaat van een unieke zangeres die veel te vroeg is heengegaan. Aleah moest het niet hebben van bereik of techniek, maar van haar emotionele, relaxte, zwoele en zielenzalvende voordracht. Die is niet van deze wereld, maar werelds.
Life is too short to spend a half of our lives doing what we dont love.
Follow your heart, your passions and your inspiration
for they will take you towards your true destiny.
Tracklist:
Album 1 (Acoustic)
1. Vapour
2. Sacrifice
3. Open Sky
4. My Will
5. Breathe
6. Closing Under Pressure
7. Water And Wine
8. Terrestrial Torrents
9. Touch My Face
Album 2 (Electric)
1. My Will
2. Sacrifice (feat. Anilah)
3. Inverted Enlightenment
4. Vapour
5. The Tower
6. Breathe
