Het eind van het jaar is niet alleen een goed moment om series te �bingen� of in negatieve zin aan je vetpercentage te werken, maar ook om terug te blikken op het muzikale jaar. Bij zo�n terugblik vallen soms albums op die om onverklaarbare redenen buiten beeld zijn gebleven. Een goed voorbeeld is Fornaldarsagor, het meest recente werkstuk van de Zweedse viking/folk/blackmetal-formatie M�negarm. Hoewel deze groep nooit een �chte doorbraak heeft mogen beleven, draait M�negarm al een respectabele periode mee (dit jaar is het vijfentwintigjarig jubileum). Met een reeks kwalitatief goede albums in de bagage en de steun van een label met voldoende middelen, verdient Fornaldarsagor zeker nog een bespreking, ook al stamt het werk alweer uit april 2019.

Nu moet ik toegeven dat de hoogtijdagen van M�negarm wel al in het verleden liggen. Met de ervaring van twee albums achter zich, breekt in de tijdspanne 2003 tot 2007 de meest vruchtbare periode aan voor de Zweden. Met D�dsf�rd (2003), Vredens Tid (2005) en Vargstenen (2007) is de opbrengst drie uitstekende platen, waarin fraaie folkmelodie�n, grimmige blackmetalscreams en stoere vikingritmes op memorabele wijze verweven zijn. De albums die hierop volgen, zijn verdienstelijk, maar laten wel een band horen die in herhaling begint te vallen. Hoe hangt de vlag erbij op Fornaldarsagor?

De eerste luisterbeurten klinken vertrouwd. Onder andere Sveablotet en Hervors Arv liggen prettig in het gehoor. De mengeling van zwierige, folky vioolmelodie�n en een wat rauwere blackmetalsound pakt goed uit, terwijl de epische semi-screams van zanger Erik Grawsi�, die bijvoorbeeld opduiken in Slaget Vid Br�valla, stoer klinken. We horen invloeden van het latere Thyrfing, Kampfar en zelfs af en toe een vleugje Naglfar. De muziek is soms wel wat statig en log. Niet alle nummers weten daardoor indruk te maken. Tvenne Dr�mmar en Ett Sista Farv�l horen daardoor niet tot de beste momenten uit het oeuvre van de Zweden, ondanks de aardige gastvocalen van zangeres Ellinor Videfors in laatstgenoemde track. Zij was overigens ook al op het titelloze album uit 2015 te horen.

Een ander nadeel is dat de nummers nogal op elkaar lijken. Ze zijn allemaal volgens hetzelfde stramien opgebouwd, waardoor Fornaldarsagor bij vlagen wat eentonig is. Uitzondering op die eenheidsworst is de dromerige folktrack D�dskv�det, die een fraaie, ingetogen kant van M�negarm laat horen. Wie de speciale editie aanschaft, krijgt bovendien nog een verrassende Mot�rhead-cover (Don�t Need) Religion te horen, die ondanks de nogal brallerige zang (die op het randje is) voor een glimlach zorgt. Het is in ieder geval het enige Mot�rhead-nummer dat ik ken waarin een vioolpartij is verwerkt!

Concluderend kunnen we stellen dat Fornaldarsagor een aardige aanvulling is op de respectabele discografie van dit drietal, maar dat de plaat zeker niet onmisbaar is. Het gaat dan ook niet te ver om te stellen dat Fornaldarsagor waarschijnlijk niet heel veel luisterbeurten meer gaat krijgen. Daarvoor valt de muziek simpelweg te weinig op. Folk-liefhebbers die hun muziek liefst niet �l te frivool en platvloers willen, kunnen het album echter zeker een kans geven.

Tracklist:
1. Sveablotet
2. Hervors Arv
3. Slaget Vid Br�valla
4. Ett Sista Farv�l
5. Spjutb�dden
6. Tvenne Dr�mmar
7. Krakes Sista Strid
8. D�dskv�det
9. (Don�t Need) Religion (Mot�rhead-cover)
10. Day Star - Son Of Dawn