TerrorVision is de tiende full-length in de bestaansgeschiedenis van Aborted. De plaat ligt in vele opzichten in het verlengde van zijn voorgangers, maar tegelijkertijd probeert de groep op dit album zijn grenzen nog wat verder te verleggen. Zo horen we niet alleen de typische, groovende death metal van de laatste albums, maar put Aborted ook uit hardcore-invloeden (door middel van regelmatig terugkerende beatdowns), deathcore en zelfs black metal (de screams in Altro Inferno). De nummers zijn bovendien langer (van de elf nummers tikken er vier de vijfminutengrens aan) en gelaagder. Het is wellicht daarom dat TerrorVision tijdens de eerste luisterbeurten minder beklijft dan zijn voorgangers.
Hoe vaker ik deze plaat luister, hoe meer de details echter op hun plek vallen. Hoewel een oppervlakkige luisterbeurt nog doet vermoeden dat Aborted wat minder overtuigend is dan voorheen (de riffs lijken net iets minder smeuïg, de grooves iets minder lekker, de grunts net iets minder allesoverdonderend), blijkt bij nader inzien juist dat de muziek moet groeien. De nummers op TerrorVision zijn gedetailleerder en veelzijdiger dan het oudere materiaal van Aborted. Farewell To The Flesh, Squalor Opera en Visceral Despondency ontpoppen zich dan ook tot zeer volwassen deathmetalknallers, die uitstekend in elkaar zitten en als een goed uitgevoerd precisiebombardement binnenkomen.
Het enerverende, opgefokte titelnummer behoort tot de hoogtepunten. De grooves zijn vet en hakken er stevig in, terwijl het imponerende, machinaal strakke drumwerk van Ken Bedene de track van een ijzersterk fundament voorziet. Verrassend is ook de bijdrage van niemand minder dan Seth Siro Anton (Septicflesh). Hij is niet de enige zanger die een gastoptreden verzorgt: A Whore D’Oeuvre Macabre wordt opgeluisterd door een bijdrage van Sebastian Grihm (Cytotoxin), terwijl Julian Truchan (Benighted) in het afsluitende The Final Absolution een partij komt meebrullen. Ook productioneel gezien klinkt het album weer als een klok.
Aborted heeft niet alleen veel aandacht besteed aan het muzikale aspect. Hoewel de retro-achtige horrorhoes anders doet vermoeden, kiezen de mannen op dit album ook op tekstueel gebied voor een andere invulling dan gebruikelijk. Het overkoepelende thema is de allesbepalende invloed van de media en de manier waarop onze angsten, meningen en ideeën daardoor worden gemanipuleerd. Post-truth, internet-trollen en Twitter als een door ‘slimme’ algoritmes gecreëerde echo-put van het eigen gelijk, geadresseerd middels de stijlfiguur van de jaren 80 horrorfilm: TerrorVision biedt meer inhoud dan de albumcover prijsgeeft.
Zo valt er genoeg te ontdekken op de jubileumplaat van deze hardwerkende band. Aborted geeft met TerrorVision een duidelijk signaal af dat de band in ontwikkeling wil blijven, uitdagingen wil opzoeken en niet op zijn lauweren blijft rusten. Dat is een instelling die het vijftal siert. TerrorVision vergt wat incubatietijd en is niet het beste album uit de geschiedenis van Aborted, maar wel het album met de meest uitdagende en volwassen composities.
Tracklist:
1. Lasciate Ogne Speranza
2. TerrorVision
3. Farewell To The Flesh
4. Vespertine Decay
5. Squalor Opera
6. Visceral Despondency
7. Deep Red
8. Exquisite Covinous Drama
9. Altro Inferno
10. A Whore D’oeuvre Macabre
11. The Final Absolution
.jpeg){kind=small}
