De avond begint met het New Yorkse Tragedy, een band waar ik nog nooit van heb gehoord. Het blijkt een covergroep te zijn die nummers van onder andere Bee Gees en ABBA in een metaljasje ten gehore brengt. In theorie kan dat best geinig zijn – hoewel het meer iets is voor laat in de nacht dan voor een openingsact. De praktijk is echter minder geestig. We mogen gerust stellen dat er maar één aspect goed is aan deze band – en dat is de naam. Het zestal doet zijn bandnaam eer aan met een optreden dat pijnlijk veel weg heeft van een treinongeluk. Het lijkt wel een uit de hand gelopen verkleedfeestje tijdens een slechte afterparty! Zanger ‘Disco Mountain Man’ zingt voortdurend vals, het spel is enorm rommelig en het geluid staat waardeloos afgesteld. De grappen en grollen tussendoor zijn tenenkrommend en het optreden zelf bevat ongeveer tien ‘cringewaardige’ momenten per minuut. Vooral de ABBA-cover Lay All Your Love On Me en de Jim Jacobs & Warren Casey-cover Summer Nights zijn hemeltergend slecht. Het is bijna knap te noemen dat de groep zelfs absolute meezingers als Sweet Caroline (Neil Diamond), You're The One That I Want (John Farrar) en Staying Alive (Bee Gees) weet te vernaggelen. Steel Panther is intellectueel hoogstaand in vergelijking met deze triviale, puberale rotzooi. Dit zijn drie kwartier van mijn leven die ik niet meer terugkrijg - en heel wat beelden die helaas moeilijk van het netvlies verdwijnen.

De frons op mijn gezicht verdwijnt echter als sneeuw voor de zon als The Night Flight Orchestra het podium betreedt. Met een line-up bestaande uit Soilwork-zanger Björn Strid en bassist Sharlee D'Angelo (Arch Enemy) zou je niet direct verwachten om getrakteerd te worden op een funky mengeling van AOR, classic rock en disco. Maar de aanwezigen in de inmiddels behoorlijk volgelopen Next Stage weten natuurlijk wel beter. The Night Flight Orchestra put al jarenlang inspiratie uit de sound van de jaren tachtig en zorgt met zijn swingende composities voor een glimlach op het gezicht van de grootste zuurpruim. Het goed gestylede achttal (zanger Strid met stijlvolle pet, zonnebril en glitterjas en de ‘Airline Anna’s’ in sexy stewardessenoutfits) presenteert het nieuwe album Give Us The Moon, dat sinds enkele weken in de schappen ligt. Strid moet tijdens de in instrumentaal opzicht frisse en energieke opener Stratus nog even opwarmen, maar kwijt zich al snel uitstekend van zijn taak. Het gezelschap heeft veel vertrouwen in de nieuwe langspeler, want naast deze opener komen er nog vier nummers voorbij. Daarvan is het vrolijke Shooting Velvet (verrukkelijk meezingrefrein) absoluut het beste.

In de ruim anderhalf uur die de band op het podium staat, komt een heel scala aan geweldige nummers voorbij. Het hoogtepunt van de avond is al vroeg aan de beurt, want met de fantastische oorwurm Gemini krijgt The Night Flight Orchestra de hele zaal in beweging. In de tussentijd – als ze niet aan het dansen zijn - nippen de stewardessen met enige regelmaat aan hun champagne. De aanvullende zanglijnen van het duo zijn in eerste instantie nog wat matig hoorbaar, maar gelukkig wordt dat gaandeweg bijgetrokken. Het gitaarwerk van nieuwe gitarist Rasmus Ehrnborn (hij vervangt de in 2022 helaas veel te jong overleden David Andersson) is om te smullen. Ook de rest van de band klinkt als een klok, ook al is het optreden in Tilburg vanavond de eerste van de van de nieuwe Europese tour. Met dampende uitvoeringen van het onweerstaanbare Burn For Me (wat een sprankelend toetsenwerk van John Manhattan Lönnmyr!) en toegift White Jeans stijgt de temperatuur van het swingende en dansende publiek naar de tropische setting die de guitige palmboompjes met verlichting op het podium representeren.

Strid is niet alleen goed bij stem, maar ontpopt zich ook tot een aimabele frontman, die tussen de nummers door met de nodige humor het geheel aan elkaar praat. Zo spreekt hij met het publiek af om de zorgen en beslommeringen even te vergeten – en ook praktische zaken als de kinderen morgenvroeg naar school brengen uit het hoofd te zetten. Een van de zangeressen krijgt de lachers op haar hand met een gospel-uithaal “Goddamn…gotta take my kids to school tomorrow”, om vervolgens semi-verontschuldigend en met een kwinkslag nog maar een slokje te nemen. Het draagt allemaal bij aan de ongedwongen feestvreugde die The Night Flight Orchestra uitstraalt. Met afsluiter West Ruth Ave volgt zelfs een polonaise door de zaal. Als de band het iets voor elf uur dan echt voor gezien houdt, is het applaus lang en dankbaar. The Night Flight Orchestra geneest vanavond iedereen die nog in zijn winterdip zit.

Setlist The Night Flight Orchestra:
1. Stratus
2. California Morning
3. Shooting Velvet
4. Divinyls
5. Domino
6. Gemini
7. Cosmic Tide
8. This Boy's Last Summer
9. Paloma
10. Satellite
11. Transmissions
12. Can't Be That Bad
13. Transatlantic Blues
14. Burn For Me

Toegift:
15. White Jeans
16. Way To Spend The Night
17. West Ruth Ave

Setlist Tragedy:
1. Tragedy (Bee Gees-cover)
2. Lay All Your Love On Me (ABBA-cover)
3. Grease (Frankie Valli-cover)
4. Summer Nights (Jim Jacobs & Warren Casey-cover)
5. Sweet Caroline (Neil Diamond-cover)
6. Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight) (ABBA-cover)
7. It's Raining Men (The Weather Girls-cover)
8. You're The One That I Want (John Farrar-cover)
9. How Deep Is Your Love? (Bee Gees-cover)
10. Stayin' Alive (Bee Gees-cover)

Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina.