Een nieuwkomer waarvan we nog veel gaan horen. Extremities, onder andere geïnspireerd door Textures, Gojira en Monuments. Vorig jaar opgericht in de Metal Factory te Eindhoven en dit jaar al op een aantal festivals te bewonderen als gevolg van het winnen van de Metal Battle. Ook staan de heren op Dynamo Metal Fest. Als opener, want zanger Thimo Franssen (ex-Shadowrise), gitaristen David Luiten (ex-Blackleaf) en Koen Stokman, drummer Pim Goverde (ex-Beyond Violet, Godscum, Rage Against The System) en bassist Bart Merkus (ex-Ancient Deity) wonnen de DMF Band Battle. Een succesvol jaar dus tot zover. Op de IJsbaan zal het kwintet de ep Rakshasa presenteren.
In 2015 liet Extremities al van zich horen op zowel het podium als met de single The Human Conundrum, maar de nieuwe ep is een grote stap voorwaarts, zowel productioneel (David is de man achter de knoppen) als muzikaal. Niet dat de single slecht is, integendeel, maar het nieuwe songmateriaal is mooier uitgewerkt. Zo zit er veel verdieping in de sound. Het geheel is gelaagd, emotioneel, krachtig en dynamisch. Die verdieping is ook van toepassing op het concept, dat over iemand gaat die geplaagd is door zowel de donkere kant van de mensheid als het duistere in hemzelf. Uiteindelijk verliest hij zichzelf compleet. Het concept heeft een connectie met de cultuur van de Hindoes. Drie titels verwijzen naar het mythologische monster Rakshasa.
De cd begint met een creepy, cinematisch intro dat naadloos overgaat in het titelnummer. Naarmate de speeltijd van meer dan een half uur vordert (er zijn bands waarvan een full-length korter duurt), komt er meer agressie in de muziek om de verslechtering van de toestand in het hoofd van de protagonist te illustreren. Het wil overigens niet zeggen dat het er in het titelnummer rustig aan toe gaat. Ja, heel even halverwege, met een rustige passage inclusief een zeer fraaie, oriëntaals getinte gitaarsolo. Verder zetten hoekige staccatoriffs en Textures-achtige passages de toon. De zeer gevarieerde, indrukwekkende vocalen van Thimo (van melodieuze en breekbare zang tot verstaanbare screams en grunts) nemen je ondertussen mee naar de belevenissen van de hoofdrolspeler.
Het melancholische Suppression Edict, dat af en toe wat aan Gojira doet denken, bevat mooie, sfeervolle leads. Er zit een karakteristieke diepte in het geluid en daarin past de emotionele bijdrage van Thimo perfect. Het niveau blijft daarna hoog met Thousand Faces, waarin een fantastische riff in verschillende vormen terugkomt en met Neurosis, dat karakteristiek eindigt met iemand die doordraait, vertaald in krijsend gitaargeluid. Het concept is karakteristiek vertaald in muziek, erg knap gedaan.
Kortom, Rakshasa is een ijzersterke, zeer goed geproduceerde ep die vol staat met sterke ideeën. De progressieve (groove) metal van Extremities beperkt zich niet tot genoemde invloeden, maar betrekt ook elementen uit de jazz, post-rock en meer in de songwriting. Rakshasa is een dynamische release met zowel een zware als melodieuze kant, met zowel agressieve als rustige passages. Bovenal laat Rakshasa een zeer gemotiveerde groep vaardige muzikanten horen die al kort na zijn oprichting met de neuzen de zelfde kant op staat. Hier gaan we zonder meer nog veel goeds van horen. Benieuwd hoe het klinkt op het podium? Kom dan naar een van de vele festivals.
Tracklist:
1. Bhor
2. Rakshasa
3. Suppression Edict
4. Thousand Faces
5. Neurosis
6. Saanhj
