Port Noir verraste vriend en vijand met het debuutalbum Puls (2013). De Tool-achtige melancholische progrock is voorzien van een modern geluid en is wars van genregrenzen. Het ene moment hangend naar poprock, het andere moment naar postmetal, reeg het trio menig genre naadloos aaneen. Wat een debuut! Dit beloofde wat.
Vorig jaar brachten de Zweden ons nog even aan het twijfelen met de viertracks-ep genaamd Neon. De nadruk lag met name bij de titeltrack wel heel erg op de popmuziek. De angst rees dan ook dat dit de nieuwe koers van het trio zou zijn, maar niets is minder waar.
Dat wordt al gelijk duidelijk bij opener Any Way The Wind Carries. De kenmerkend dik aangezette, diepe basgeluiden geven ook deze track de body voor de andere twee bandleden. En daar maken ze gretig gebruik van! Dit adagium hanteert de band de gehele 48 minuten die deze plaat rijk is. Goed gentegreerde, moderne samples leggen de link met Neon. Maar er wordt ook in alle opzichten aan Puls gerefereerd. Deze plaat staat dan ook vooral in het teken van het inlossen van de belofte. Wat klinkt dit goed!
Met (wederom) Daniel Bergstrand achter de knoppen, weet je natuurlijk ook wel dat je een goed geproduceerde plaat voorgeschoteld krijgt, maar de band heeft in de afgelopen drie jaar vooral veel geleerd. Any Way The Wind Carries klinkt gelaagder. Waar de debuutplaat hier en daar wellicht wat plat en mat klonk, is men ook hier meer de diepte in gegaan. De heren schuren af en toe zo lekker tegen het randje aan, soms zelfs op het brutale af. Met venijn en vileine fileringen banen de Scandinavirs zich een weg door de twaalf tracks. Maar nooit over de top, nooit t. Nergens vliegt de band uit de bocht, te allen tijde is het beheerst en gecontroleerd. Het past precies.
Is er dan helemaal niks aan te merken op deze plaat? Jawel! Die hondslelijke cover natuurlijk. Met zo'n potische albumtitel hadden de heren absoluut met iets beters op de proppen moeten komen. Maar goed, never judge a book by its cover.De band toont op alle gebieden vooruitgang en is over de hele plaat scherp en tegelijkertijd erg stabiel. Er staat dan ook geen enkel minder nummer op. De belofte is ingelost. Eindlijstmateriaal voor liefhebbers van Tool, Leprous, Neurosis en Karnivool.
Tracklist:
1. Any Way The Wind Carries
2. Earth
3. Vous Et Nous
4. Black From The Ink
5. Onyx
6. Diamond
7. Beyond The Pale
8. Fur, Rye
9. Exile
10. The Sleep
11. Come What May
12. The Oak Crown
