Met een kersverse line-up kan de band anno 2020 eindelijk nieuw plaatwerk presenteren. Dat gebeurt in de vorm van Feeding The Machine. Johan Koleberg is de nieuwe drummer, maar opvallender is de naam van de nieuwe bassist, Pontus Egberg. De 51-jarige veteraan heeft zijn sporen verdiend bij Lions Share en The Poodles en sinds 2014 bij King Diamond. De nieuwe muzikanten vormen een sterke ritmesectie en zijn een uitstekende aanvulling van de band, die naast Stlvind bestaat uit gitarist Simon Johansson.
Het muzikale vakmanschap is dan ook het grootste pluspunt van Feeding The Machine. Dat was voorheen al niet misselijk, maar dit keer staat het album vol met indrukwekkende partijen van alle bandleden. Zo zijn alle gitaarlijnen goed doordacht, vingervlug en melodieus op de juiste momenten. De muziek is avontuurlijk, maar daardoor wel minder pakkend dan op voorgaande albums. Nummers zoals de titeltrack, Devil In The Flesh en Guillotine zijn heerlijke heavymetalsongs. Alleen de refreinen gaan niet veel verder dan het ophoesten van de titel. Daar had meer in gezeten.
Over de gehele linie is Feeding The Machine een van de betere Wolf-albums. Het heeft de band goed gedaan om rustig de tijd te nemen voor het album. Alle tracks zitten verfijnd in elkaar en hebben een frisse sound. Ze zijn tegelijkertijd compact en rechtdoorzee. Het lijkt me niet de bedoeling dat een volgend album weer zes jaar op zich laat wachten. Maar blijkbaar is dat wel nodig om een kwalitatief hoogstaand product te leveren.
Tracklist:
1. Shoot To Kill
2. Guillotine
3. Dead Man's Hand
4. Midnight Hour
5. Mass Confusion
6. The Cold Emptiness
7. Feeding The Machine
8. Devil In The Flesh
9. Spoon Bender
10. The Raven
11. Black Widow
12. A Thief Inside