Ik ben veel bij mijn gezin geweest, want daar had ik eindelijk de tijd voor. En ik heb wat geschreven, zowel professioneel als voor de lol, onder andere voor een Fins rockblad. Het was heel leuk om eens aan de andere kant van de tafel te zitten. Ze stuurden me bijvoorbeeld naar Engeland, om Iron Maiden te interviewen. Ik moet zeggen dat ik erg nerveus was, want ik ben zelf nog maar een beginneling als het op journalistiek aankomt, en als ze me dan zo snel al Iron Maiden laten interviewen, tsja... Maar het ging gelukkig erg goed. Ik doe dat voor m'n hobby, en het bevalt goed, dus ik ga er wel mee door. En samen met wat vrienden ben ik bezig een bedrijfje op te richten, dus ik ben het afgelopen jaar toch wel bezig geweest.

En nu doe je de laatste Sentenced interviews?

Ja, vandaag is m'n allerlaatste dag dat ik het doe. Het zijn dus inderdaad echt de laatste.

Voelt dat niet vreemd?

Heel vreemd. Het voelt sowieso vreemd om nog interviews over Sentenced te doen, want de band is al meer dan een jaar dood. Maar goed, aan de andere kant is de live dvd nu net uit, en daar hebben we toch ook nog aan gewerkt de afgelopen tijd, om hem zo goed mogelijk te krijgen. We wilden het de kroon op ons werk maken, dus het moest wel speciaal worden. Dus niet alleen het concert moest speciaal zijn, ook de dvd. Ik moet wel zeggen dat ik opgelucht ben dat de dvd uit is. Dit was de laatste nagel in onze kist. Die is nu echt gesloten, en kunnen we in vrede rusten.

Denk je dat nou echt?

Voor Sentenced, jazeker. Zo hebben we het gepland, bijna twee jaar terug, en hier blijven we bij. Er is geen kans dat we uit de dood herrijzen. Nee, dat zou afbreuk aan alles doen. Ik denk dat we een bijzonder einde aan een lange carriëre gemaakt hebben. Stel dat we ooit een reünie zouden doen, en er loopt iets niet lekker, dan verpest dat niet alleen onze herinneringen aan Sentenced, maar ook die van de fans. We zijn gestopt met een lach op onze gezichten, en konden er een waardig einde aan maken. Er zijn niet veel bands die dat kunnen zeggen.

Laten we het eens over jullie allerlaatste show hebben, die dan nu op cd en dvd uit is. Die was langer dan de rest van de optredens op de tour, en ook kwam jullie originele zanger, Taneli Jarva, er nog bij.

Dat klopt. Toen we het idee kregen om The Funeral Album te maken, en er een einde aan te maken, vonden we dat we op zo'n soort manier afscheid moesten nemen. Dus dat we de laatste show zouden opnemen, en het liefst ook nog iets echt speciaals erbij. Op een gegeven moment hebben we Taneli gebeld, om te vragen of hij interesse had om mee te doen. En dat had hij zeker. Hij vond het een erg leuk idee. Toen we gingen oefenen bleek dat het direct weer klikte in de oefenruimte, dus dat kwam wel goed. Ik ben erg blij dat het zo goed gelopen is, want het moest in 1 keer goed gaan. Je kunt je laatste show natuurlijk maar 1 keer doen. We wilden het materiaal zo authentiek mogelijk houden, dus we hebben achteraf niets bijgeschaafd in de studio. Dus ook alle fouten die we maakten op het podium kun je zien en horen. De laatste twee uren van de band, wat er ook gebeurde, wilden we zo houden.

En, heb je dan ook nog fouten gemaakt in die laatste show?

Hahaha natuurlijk. Dat doen we altijd, live. Wie niet, he? Maar niets groots, gelukkig. Maar de foutjes geven een live optreden juist z'n charme.

Hadden jullie nou nog veel nummers gespeeld die jullie al lang niet gespeeld hadden?

Voornamelijk de oude nummers, die we met Tonali gespeeld hebben. Sommige hadden we al zeker tien jaar niet meer gespeeld. De grootste uitdaging was het nummer Northern Lights, van het North From Here album. Dat nummer is echt heel anders dan de Sentenced albums die erna kwamen. Daarvoor moesten we toch echt goed ons best doen, en veel oefenen, om het goed te krijgen.

Hadden jullie door de jaren heen nog contact met Taneli?

Jahoor. Hij is een neef van Miika, onze leadgitarist. Zij hadden dus vaak contact, maar ik heb hem ook nog regelmatig gesproken. Ik heb samen met hem gestudeerd aan de universiteit.

Hij was de enige die ooit Sentenced verlaten heeft. Het is op zich ook best knap dat jullie dus zo weinig line-up wisselingen doorgemaakt hebben.

Ja nu je het zegt, dat is eigenlijk best knap. Hij deed de zang en bas, en toen hij wegging hebben we Ville erbij gehaald, en moesten we nog een bassist hebben. Daarvoor vonden we Sami, wat ook een coole gozer is. Maar verder zijn er inderdaad geen line-up wisselingen geweest. We zijn een erg solide band gebleven, door de jaren heen. Het is voor mij erg moeilijk voor te stellen dat de band door zou gaan als er nog iemand zou weggaan. We waren een echt team.

Nog even terug naar die laatste show. Wat deden jullie direct nadat jullie van het podium af kwamen?

Dat was een erg emotioneel moment, voor ons allen. Ik heb me eerst een minuut of twintig teruggetrokken, om even helemaal alleen te zijn. Toen pas drong het tot me door dat dat het einde was, dat ik voor de laatste keer een Sentenced show gedaan had, en dat we dat nooit meer zouden doen. Maar ik was tegelijkertijd ook heel blij dat alles goed verlopen was in de show.

Als je nu terugkijkt op Sentenced, denk je dan dat je in de toekomst met een andere band ook zo'n gevoel kan hebben?

Dat wil ik niet eens. Als ik weer in een band speel, zal het kleinschaliger zijn. Iets wat meer een hobby blijft, en geen beroep wordt. De periode met Sentenced wil ik als iets speciaals houden, wat zich niet zal herhalen, en wat ik ook niet ga proberen te herhalen met een andere band. Ik denk dat we met Sentenced ver genoeg gegaan zijn. In ieder geval voor mijzelf. Vanaf nu ga ik voornamelijk voor het plezier spelen, om wat stoom af te blazen, en m'n hersens wat audiotherapie geven.

Je hersens wat audiotherapie geven???

Hahaha ja zo noem ik het maar. Als je je uitdrukt via muziek, zoals ik altijd gedaan heb, dan is het lastig om ineens echt compleet te stoppen als je band ermee stopt. Dus ik druk me vaak via muziek uit, ook al doe ik dat niet met opzet. Momenteel speel ik in een bandje, waarmee we in een kelder van een soort psychiatrische instelling oefenen. In die band ben ik de drummer, maar ik kan eigenlijk niet eens drummen. Maar toch uit ik m'n gevoel dan via de muziek. Maar eigenlijk is het vrij kut hahaha. Maar ik moet gewoon wat lawaai maken, om wat stoom af te blazen.

Maar schrijf je nog wel nummers?

Af en toe. Maar ik probeer m'n gitaar zoveel mogelijk te vermijden. In de eerste tien maanden na het laatste optreden heb ik m'n gitaar misschien 1 keer opgepakt, en dat was omdat hij in de weg stond. Maar de afgelopen twee maanden ben ik weer wat gaan pingelen, en wat muziek aan het schrijven. Maar ik denk er niet over na wat ik met de nummers wil gaan doen. Ik maak ze momenteel voor mezelf. In de toekomst zal ik vast wel weer wat serieuzer er mee aan de slag gaan, maar voor nu is het gewoon wat tijdverdrijf.

Hoe komt het dat je momenteel dan wat minder muziek wil maken?

Ik weet het niet. Ik heb er gewoon even wat minder behoefte aan. Het komt vast wel terug hoor, maar momenteel vind ik het erg relaxt om gewoon een beetje aan te kloten, en niet echt wat serieus te doen. Dat komt nog wel een keer. Ik zit er over te denken om keihard terug te komen, en lekker groot "the guitarist of Sentenced" op de voorkant van m'n eerste solo cd te plakken. Hahah nee toch maar niet, zo ben ik gelukkig niet. Dat zou alsnog afbreuk doen aan het einde van Sentenced, denk ik.

Vijftien jaar Sentenced, is dat samen te vatten in 1 woord?

Melancholie. Dat denk ik dat het goed omschrijft.

Wat staat er op de grafsteen van Sentenced?

"Ugly guys who played shitty music"